9 Pułk Piechoty (PSZ)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | maj 1940 |
| Rozformowanie | czerwiec 1940 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | ppłk Marian Wieroński |
| Działania zbrojne | |
| kampania francuska 1940 | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
9 Pułk Piechoty (9 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego we Francji.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Formowanie pułku rozpoczęto 15 maja 1940 roku w pobliżu obozu Coetquidan w Bretanii, w składzie 3 Dywizji Piechoty[1]. Formowany 9 pułk piechoty nie osiągnął pełnych stanów osobowych i nie otrzymał też uzbrojenia. 23 maja 1940 roku z I batalionu pułku wydzielono kompanię przeciwpancerną nr 9, po wyposażeniu we francuskich ośrodkach szkoleniowych została przydzielona do francuskiej 241 Rezerwowej Dywizji Piechoty[2]. Na mocy decyzji Naczelnego Wodza z 4 czerwca 1940 roku 3 Dywizja Piechoty została przeformowana w „lekką dywizję piechoty” w składzie dwóch pułków piechoty. Oznaczało to rozwiązanie 9 pułku piechoty, co nastąpiło w dniach 4-12 czerwca 1940 roku. Oficerami i podoficerami uzupełniono kompletowany 7 pp, natomiast wcielonych wcześniej poborowych przekazano do 8 pp[3].
Żołnierze pułku
- Dowódca pułku - ppłk Marian Wieroński[4]
- Szef sztabu - mjr dypl. Marian Chodacki[4]
- Dowódca I batalionu - ppłk dypl. Hipolit Słabicki[4]
- Dowódca II batalionu - mjr Stanisław Czerwonka[4]
- Dowódca III batalionu - mjr Karol Complak[4]
Przypisy
- ↑ Zuziak 2001 ↓, s. ?.
- ↑ Blum (red.) 1983 ↓, s. 115-116, 142-150.
- ↑ Blum (red.) 1983 ↓, s. 58-59.
- ↑ a b c d e Kryska-Karski i Barański 1971 ↓, s. 62.
Bibliografia
- Aleksander Blum (red.): Artyleria Polska.Kampania Francuska 1940.Materiały do Księgi Pamiątkowej Artylerii Polskiej na Zachodzie 1940-1945. Londyn: Koło Oficerów Artylerii, 1983.
- Janusz Zuziak: 3. Dywizja Piechoty Wojska Polskiego we Francji w 1940 roku. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-977-5.
- Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939-1945 Zeszyt nr 4. Londyn: 1971.
- Maciej Szczurowski: Artyleria Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w II wojnie światowej. Toruń: Adam Marszaałek, 2001. ISBN 83-7174-918-X.
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).