A.P.J. Abdul Kalam

Ten artykuł od 2009-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

A.P.J. Abdul Kalam
Data i miejsce urodzenia	15 października 1931 Rameswaram
Data i miejsce śmierci	27 lipca 2015 Shillong
Prezydent Indii
Okres	od 25 lipca 2002 do 25 lipca 2007
Poprzednik	Kocheril Raman Narayanan
Następca	Pratibha Patil
Odznaczenia

Avul Pakir Jainulabdeen Abdul Kalam (ur. 15 października 1931 w Rameswaram, zm. 27 lipca 2015 w Shillong^[1][2]) – prezydent Indii w latach 2002–2007, inżynier i naukowiec.

Życiorys

Abdul Kalam urodził się 15 października 1931 na wyspie Rameswaram w miejscowości Dhanushkoldi, w robotniczej rodzinie muzułmańskiej. W 1958 uzyskał stopień inżyniera aeronautyki w Instytucie Technologii w Madrasie. Po ukończeniu projektu poduszkowców przystąpił do Indyjskiej Organizacji Badań Obronnych i Rozwoju (DRDO). W 1962 wstąpił do Indyjskiej Organizacji Badań Kosmosu, gdzie jego zespół z sukcesem przeprowadził starty kilku satelitów. Wniósł szczególne zasługi jako dyrektor projektu rozwoju pierwszego indyjskiego pojazdu kosmicznego (Satellite Launch Vehicle, SLV-III), który w lipcu 1980 został umieszczony na sztucznym satelicie Rohini na orbicie okołoziemskiej.

W 1982 Kalam powrócił do DRDO jako dyrektor, skupiając się na macierzystym projekcie kierowanych pocisków, przez co przylgnęło do niego określenie "człowiek-pocisk". Jego program pomógł również rozwinąć produkcję materiałów medycznych w oparciu o badaną technologię.

W lipcu 1992 Kalam został doradcą ds. nauki w indyjskim Ministerstwie Obrony, a nieco później jako główny doradca naukowy indyjskiego rządu otrzymał rangę ministra w gabinecie premiera. Jego praca doprowadziła do przeprowadzenia udanego testu atomowego Pokhran-II w 1998, który potwierdził status Indii jako państwa atomowego. Pracował również przy projekcie "India Millenium Mission 2020".

Kalam podjął się także pracy akademickiej, zostając od listopada 2001 profesorem technologii i społecznej transformacji w Anna University. Przede wszystkim zaangażował się w misję przekonania młodych do programu narodowego rozwoju m.in. poprzez spotkania ze studentami i uczniami w całym kraju.

25 lipca 2002 Kalam został wybrany 11. prezydentem Indii.

Polityka

Część z poglądów Kalama na poszczególne sprawy może być determinowana przez funkcje, jakie zajmował w czasie swej naukowej kariery. Jego książka "Indie 2020" mocno przekonuje do aktywnego planu rozwoju państwa poprzez propagowanie wiedzy i programu narodowego rozwoju do roku 2020. Kalam był również zwolennikiem przyjmowania przez Indie bardziej stanowczej postawy w międzynarodowej polityce. Uważał, że indyjski program atomowy jest sposobem osiągnięcia przez Indie większej roli i siły w przyszłości.

Kalam opowiadał się także za rozwojem w innych dziedzinach; w nauce i technologii. Proponował program badawczy na rzecz rozwoju bio-implantów. Był zwolennikiem otwartego oprogramowania, które jego zdaniem przyniesie społeczeństwu najwięcej korzyści informatycznych.

Kalam pochodził ze społeczności Marakkar w południowych Indiach. Był zwolennikiem szybkiego rozwoju Indii, jednak część jego poglądów utrzymana była w nieco nacjonalistycznej retoryce. Wierzył w potęgę nauki i technologii jako środka rozwiązania problemów społecznych.

Odznaczenia

• Order Bharat Ratna (1997)
• Order Padma Vibhushan (1990)
• Order Padma Bhushan (1981)

Krytyka

Kalam był osobą krytykowaną szczególnie przez lewicową prasę.

Był również powszechnie krytykowany za rozwiązanie zgromadzenia stanu Bihar w środku nocy, bez podjęcia dyskusji z odpowiednimi ekspertami. Zarzucano mu w tym przypadku przekroczenie uprawnień konstytucyjnych głowy państwa.

Życie prywatne

Kalam przestrzegał ścisłej dyscypliny osobistej, był wegetarianinem, praktykował seksualną i alkoholową abstynencję. W swych przemówieniach cytował zawsze kural, tamilską poezję. Regularnie czytał Koran. Napisał także kilka książek, m.in. najbardziej znaną z nich, swą autobiografię Skrzydła ognia, kierowaną głównie do indyjskiej młodzieży. Inna z książek, Rozmowy na temat przyczyn życia, nacechowana jest duchową retoryką.

Abdul Kalam był zwolennikiem Sathya Sai Baby. Odwiedził go 23 listopada 2006 roku – gdy Sathya Sai Baba obchodził swoje osiemdziesiąte pierwsze urodziny.

Przypisy

Prezydenci Indii Rajendra Prasad (1950–1962) Sarvepalli Radhakrishnan (1962–1967) Zakir Hussain (1967–1969) Varahagiri Venkata Giri (1969–1974) Fakhruddin Ali Ahmed (1974–1977) Neelam Sanjiva Reddy (1977–1982) Giani Zail Singh (1982–1987) Ramaswamy Venkataraman (1987–1992) Shankar Dayal Sharma (1992–1997) Kocheril Raman Narayanan (1997–2002) Abdul Kalam (2002–2007) Pratibha Patil (2007–2012) Pranab Mukherjee (2012–2017) Ram Nath Kovind (od 2017)