AA (parowóz)
 | |
| Producent | Woroszyłowgradzka Fabryka Lokomotyw |
|---|---|
| Lata budowy | 1934 |
| Układ osi | 2'G2 |
| Wymiary | |
| Masa służbowa | 208 t (bez tendra) |
| Masa przyczepna | 140 t |
| Długość | 20 655 mm[1] |
| Wysokość | 5247 mm |
| Rozstaw osi skrajnych | 17 320 mm |
| Średnica kół napędnych | 1600 mm (bez obrzeży: 1450 mm) |
| Średnica kół tocznych | 760 / 1050 mm |
| Napęd | |
| Trakcja | parowa |
| Ciśnienie w kotle | 17 at |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 448 m²[2] |
| Powierzchnia przegrzewacza | 174 m² |
| Powierzchnia rusztu | 12 m² |
| Średnica cylindra | 740 mm |
| Skok tłoka | 810 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa | 3700 KM |
| Maksymalna siła pociągowa | 32 000 kg |
| Prędkość konstrukcyjna | 70 km/h |
Portal  Transport szynowy | |
AA – prototyp radzieckiego, ciężkiego parowozu z 1934 r. Pozostaje najcięższym parowozem jednoczłonowym, jaki kiedykolwiek zbudowano. Posiadał 7 osi wiązanych (napędowych) i 4 toczne. Projekt ten okazał się fiaskiem technicznym. Oznaczenie serii AA pochodziło od inicjałów działacza komunistycznego Andrieja Andriejewa. Zbudowano tylko jeden egzemplarz AA20-1.
Historia
Projekt wstępny parowozu, o układzie osi 1'G2' (rosyjski zapis: 1-7-2), został sporządzony w 1931 roku przez zespół młodych absolwentów Moskiewskiego Instytutu Inżynierów Transportu, w celu uzyskania lokomotywy o maksymalnej sile pociągowej, w granicach dopuszczalnego nacisku na oś 20 ton. W założeniu, miała ona doprowadzić do większej ekonomii przewozów, tym bardziej, że na wielkim ruszcie można było spalać gorsze gatunki węgla[1]. Projekt szczegółowy powstał w Woroszyłowgradzkiej Fabryce Lokomotyw w Woroszyłowgradzie (ob. Ługańsk), przy tym dodano dodatkową oś toczną z przodu, tworząc układ osi 2'G2' (rosyjski zapis: 2-7-2). Napędowa była czwarta oś wiązana. W celu umożliwienia pokonywania łuków, pierwsza i druga oś wiązana miała możliwość przesuwu na boki po 27 mm, siódma oś o 35 mm, a koła trzeciej, czwartej i piątej osi nie miały obrzeży, natomiast ich obręcze były poszerzone do 175 mm[1].
Parowóz otrzymał oznaczenie serii AA (Andriej Andriejew). Zbudowano tylko jeden egzemplarz, oznaczony AA20-1 (liczba 20 w pełnym oznaczeniu określała nacisk na oś)[1]. 1 stycznia 1935 parowóz ten ukończono i wysłano do Moskwy. Odbył w tym roku kilka jazd próbnych, podczas których wyszedł na jaw szereg wad konstrukcyjnych. Okazało się także, że parowóz powodował uszkodzenia toru, wykolejał się na zwrotnicach, a z uwagi na wymiary, nie mieścił się na obrotnicach i w lokomotywowniach. Wobec tego zaprzestano jego eksploatacji i dalszych prac nad projektem. W 1960 roku prototyp został zezłomowany[1].
Przypisy
Bibliografia
- (ros.) W.A. Rakow, Łokomotiwy otieczestwiennych żeleznych dorog 1845-1955, Moskwa 1995, ISBN 5-277-00821-7
Linki zewnętrzne
Zdjęcia i opisy w jęz. angielskim:
- http://www.skyrocket.de/locomotive/data/szd_aa20.htm
- Russian Reforms- Unusual Russian Locomotive Technology.. aqpl43.dsl.pipex.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-18)].