AGO C.IV

AGO C.IV
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo Cesarstwo Niemieckie
ProducentAGO
Typsamolot rozpoznawczy
Konstrukcjadwupłat konstrukcji drewnianej
Załoga2 osoby
Historia
Lata produkcji1917
Dane techniczne
Napęd1 silnik rzędowy
Benz Bz.IV
Moc220 KM
Wymiary
Rozpiętość11,9 m
Długość8,25 m
Wysokość3,5 m
Powierzchnia nośna37,5 m²
Masa
Własna900 kg
Startowa1350 kg
Osiągi
Prędkość maks.190 km/h
Wznoszenie maks. w locie poziomym22 min 3000 m
Pułap5500 m
Zasięg750 km
Długotrwałość lotu4 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 ruchomy km Parabellum LMG14 7,92 mm
1 stały km pilota LMG08/15 7,92 mm
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie
AGO C.IV wczesnej serii
Silnik Benz Bz.IV eksponowany w MLP w Krakowie.

AGO C.IV (Ago C.IV) – niemiecki samolot rozpoznawczy z końcowego okresu I wojny światowej, produkowany od 1917 roku w zakładach AGO.

Historia

Samolot AGO C.IV był drugą i ostatnią konstrukcją samolotu niemieckiej firmy AGO, która była produkowana w większej liczbie, po dwubelkowym AGO C.I z początkowego okresu I wojny światowej. Celem przedsiębiorstwa było stworzenie samolotu rozpoznawczego o wysokich osiągach[1]. W odróżnieniu od C.I, nowy samolot był zbudowany w klasycznym układzie dwupłata ze śmigłem ciągnącym, lecz zastosowano w nim kilka niekonwencjonalnych rozwiązań konstrukcyjnych. Dużą wagę przyłożono do aerodynamiki i zmniejszenia liczby elementów stwarzających opór, jak druty usztywniające. Samolot wyróżniał się skrzydłami o trapezowym obrysie, silnie zwężającymi się w kierunku na zewnątrz[1]. Skomplikowana wewnętrzna struktura skrzydła, o zbiegających się dźwigarach i zmieniającej się grubości, powodowała jednak, że było ono trudniejsze w produkcji, co ograniczało liczbę wyprodukowanych maszyn[1].

Zamówiono 260 samolotów w zakładach Ago i u poddostawców, lecz nie wszystkie zostały ukończone[1]. Produkowały je jeszcze dwie inne firmy, według niektórych publikacji powstało ok. 100 maszyn[2].

Użycie

Samoloty znalazły się na froncie na początku 1917 roku (odnotowano ich użycie w lutym)[1]. Około 70 służyło w jednostkach w latach 1917–1918[1]. Ich własności lotne były jednak krytykowane, szczególnie niestabilność w locie i umiarkowana prędkość wznoszenia[1]. Zaletą była natomiast wysoka prędkość, utrudniająca przechwycenie[2].

Opis techniczny

Samolot Ago C.IV był dwumiejscowym dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Kadłub kratownicowy, z czterema drewnianymi podłużnicami i poziomymi oraz pionowymi elementami profilowymi z rur stalowych, usztywniony wewnętrznym odrutowaniem[1]. Kadłub kryty w przedniej części blachą aluminiową, w rejonie kabin sklejką, a w tylnej części płótnem (w dolnej części kryty blachą aluminiową aż do kabin, a sklejką za nimi do ogona)[1][2]. Odkryta kabina załogi z osobnymi kokpitami, z przodu stanowisko pilota, z tyłu strzelca-obserwatora. Usterzenie było klasyczne, na końcu kadłuba, kryte płótnem[1]. Usterzenie poziome o obrysie trapezowym. Zbalansowany ster kierunku o kształcie zbliżonym do przecinka[1]. Wczesne samoloty nie miały statecznika pionowego, później został dodany[1]. Statecznik i ster o konstrukcji z rur stalowych. Statecznik poziomy podparty lekkimi zastrzałami do kadłuba i statecznika pionowego[1].

Skrzydła o obrysie trapezowym, zwężające się w stronę końcówek, konstrukcji drewnianej, kryte płótnem. Konstrukcję skrzydeł stanowiły dwa zbiegające się sosnowe dźwigary belkowe oraz żebra z drewna topolowego i jesionowego[1]. W krawędzi spływu górnego płata trójkątne wycięcie nad kabiną obserwatora. Skrzydło dolne o takiej samej rozpiętości i obrysie. Komora płatów dwuprzęsłowa, usztywniona rozpórkami i drutami. Na zewnątrz zastosowano parę położonych blisko siebie oprofilowanych rozpórek, a wewnątrz tylko pojedyncze tylne rozpórki[1]. Lotki na obu płatach, połączone popychaczami (na wczesnych samolotach lotki tylko na górnym płacie)[1].

Podwozie samolotu stałe, klasyczne, dwugoleniowe z osią niedzieloną, z goleniami z oprofilowanych rur, usztywnionymi drutami[1]. Z tyłu płoza ogonowa.

Samolot był napędzany 6-cylindrowym silnikiem rzędowym Benz Bz.IV o mocy 220 KM. Silnik z cylindrami pionowymi, chłodzony cieczą, umieszczony z przodu kadłuba, osłonięty panelami z blachy[1]. Nad silnikiem kolektor i wspólna rura wydechowa, wyprowadzona w górę nad płat. Chłodnica cieczy znajdowała się w prawej części centropłata, a opadowy zbiornik paliwa w jego centralnej i lewej części, nad kabiną pilota[1]. Rury były prowadzone wewnątrz zastrzałów. Główny zbiornik paliwa był pod siedzeniem pilota[1]. Śmigło dwułopatowe z kołpakiem, przechodzącym w oprofilowanie przodu kadłuba[1].

Uzbrojenie stanowił jeden stały zsynchronizowany karabin maszynowy LMG 08/15 (Spandau) kal. 7,92 mm zamocowany obok silnika oraz jeden ruchomy karabin maszynowy Parabellum LMG14 kal. 7,92 mm strzelca na obrotnicy. Dzięki rezygnacji z przednich wewnętrznych rozpórek i części odrutowania w komorze płatów, obserwator miał pewne możliwości prowadzenia ostrzału na skos do przodu, poprzez komorę płatów[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Gray i Thetford 1970 ↓, s. 13–15.
  2. a b c Obuchowicz i Nikiforow 2003 ↓, s. 230.

Bibliografia

  • Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc, 1970. ISBN 0-370-00103-6. OCLC 464237288. (ang.)
  • Walerij Obuchowicz, Andriej Nikiforow: Samoloty Pierwoj Mirowoj wojny. Harwiest, 2003. ISBN 985-13-1701-2. (ros.)

Media użyte na tej stronie

Flag of the German Empire.svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
Flag of Germany (1867–1918).svg
Bundesflagge und Handelsflagge des Norddeutschen Bundes (1866-1871) und Reichsflagge des Deutschen Reiches (1871-1918)
AGO C.IV side.jpg
AGO C.IV side
Benz Bz IVd MLP 01.jpg
Autor: Zala, Licencja: CC BY-SA 4.0
Niemiecki 6-cylindrowy silnik rzędowy Benz Bz.IVd z 1917 r., eksponowany w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.
AGO C.IV on trestle.jpg
AGO C.IV on trestle