AHL (2013/2014)

Sezon AHL 2013/2014 – 78. sezon gry American Hockey League. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 4 października 2013 roku. Na stadionie Frontier Field 13 grudnia 2013 roku rozegrana została piąta edycja AHL Outdoor Classic. Sezon zasadniczy zakończył się 20 kwietnia 2014 roku. Trzy dni później rozpoczęła się faza play-off. Zwycięzcą rozgrywek sezonu zasadniczego, jak i zdobywcą Pucharu Caldera została drużyna Texas Stars.

Wydarzenia przedsezonowe

Zmiany nazw

• Przed sezonem zespół Connecticut Whale wrócił do swojej poprzedniej nazwy Hartford Wolf Pack, wznawiając przy tym zespół w Hartfordzie po trzech sezonach przerwy.
• Drużyna Houston Aeros została przeniesiona do Des Moines w stanie Iowa zmieniając nazwę na Iowa Wild.
• Zespół Peoria Rivermen został przeniesiony do Uticy zmieniając nazwę na Utica Comets.

Zmiany klubów filialnych

• Klub Chicago Wolves zmienił klub filialny z Vancouver Canucks na St. Louis Blues.
• Klub Utica Comets zmienił klub filialny z St. Louis Blues na Vancouver Canucks.

Sezon zasadniczy

Tabela

     Drużyna została mistrzem dywizji oraz awansowała do playoff.

     Drużyna awansowała do playoff.

Statystyki

Zawodnicy z pola^[1].
Z dorobkiem 88 punktów Amerykanin Travis Morin z klubu Texas Stars otwiera listę najskuteczniejszych zawodników sezonu zasadniczego w AHL. Morin był również najczęściej asystującym zawodnikiem (56 asyst). Najlepszym strzelcem był Kanadyjczyk Zach Boychuk z 36 trafieniami.

Travis Morin zdobywca Les Cunningham Award.

Zawodnik	Drużyna	M	G	A	Pkt	MIN
Travis Morin	Texas Stars	66	32	56	88	52
Zach Boychuk	Charlotte Checkers	69	36	38	74	55
Andy Miele	Portland Pirates	70	27	45	72	66
T.J. Brennan	Toronto Marlies	76	25	47	72	115
Jordan Weal	Manchester Monarchs	76	23	47	70	42
Chris Terry	Charlotte Checkers	70	28	41	69	62

Bramkarze
Statystyka przedstawia najlepszych bramkarzy względem wskaźnika GAA, którzy przebywali na lodzie przynajmniej 1500 minut^[2].

Zawodnik	Drużyna	M	MIN	SO	GAA	S%	W
Jake Allen	Chicago Wolves	52	3138	7	2.03	.928	33
Petr Mrázek	Grand Rapids Griffins	32	1829	3	2.10	.924	22
Keith Kinkaid	Albany Devils	43	2518	4	2.29	.912	24
Tom McCollum	Grand Rapids Griffins	46	2560	2	2.30	.922	24
Malcolm Subban	Providence Bruins	33	1919	1	2.31	.920	15

Play-off

Rozstawienie

(c) User:Scorpion0422, CC BY 3.0

Puchar Caldera

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Texas Stars zdobywca Macgregor Kilpatrick Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 76 spotkaniach 106 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: Manchester Monarchs, Springfield Falcons, Chicago Wolves, Toronto Marlies oraz Binghamton Senators.

Konferencja Wschodnia

1. Manchester Monarchs – mistrz dywizji atlantyckiej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym oraz 105 punktów
2. Springfield Falcons – mistrz dywizji północno-wschodniej, 100 punktów
3. Binghamton Senators – mistrz dywizji wschodniej, 96 punktów
4. St. John’s IceCaps – 99 punktów
5. Albany Devils – 93 punkty
6. Wilkes-Barre/Scranton Penguins – 92 punkty
7. Providence Bruins – 91 punktów
8. Norfolk Admirals – 90 punktów

Konferencja Zachodnia

1. Texas Stars – 106 punktów – mistrz dywizji zachodniej i konferencji zachodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Macgregor Kilpatrick Trophy oraz 105 punktów
2. Chicago Wolves – mistrz dywizji blisko-zachodniej w sezonie zasadniczym, 100 punktów
3. Toronto Marlies – mistrz dywizji północnej w sezonie zasadniczym, 96 punktów
4. Grand Rapids Griffins – 99 punktów
5. Abbotsford Heat – 94 punkty
6. Milwaukee Admirals – 91 punktów
7. Rochester Americans – 85 punktów
8. Oklahoma City Barons – 83 punkty

Drzewko playoff

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Macgregor Kilpatrick Trophy (w tym wypadku Texas Stars) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Pierwsza runda rozegrana została w formacie do trzech zwycięstw, zaś trzy następne rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-3-2, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 6 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie piąty.

Przypisy

Bibliografia

• Oficjalna strona AHL (ang.). theahl.com. [dostęp 2014-01-20].