ANBO-V

ANBO-V
Ilustracja
Samolot ANBO-V
Dane podstawowe
Państwo

 Litwa

Producent

Warsztaty Lotnicze, Kowno

Konstruktor

Antanas Gustaitis

Typ

samolot szkolny

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji drewnianej

Załoga

2

Historia
Data oblotu

maj 1931

Lata produkcji

1931

Wycofanie ze służby

1940

Liczba egzemplarzy

5

Dane techniczne
Napęd

1 silnik gwiazdowy Walter Vega

Moc

63 kW (85 KM)

Wymiary
Rozpiętość

11,35 m

Długość

7,3 m

Powierzchnia nośna

20,65 m²

Masa
Własna

510 kg

Startowa

820 kg

Osiągi
Prędkość maks.

170 km/h

Prędkość minimalna

70 km/h

Pułap

4000 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
Karo Aviacija

ANBO-V – litewski samolot szkolny z początku lat 30. XX wieku.

Historia

W okresie międzywojennym na Litwie skonstruowano niewiele typów samolotów[1]. W latach 1924–1927 w Warsztatach Lotniczych w Kownie zbudowano po jednym egzemplarzu płatowców ANBO-I[a] i ANBO-II, a następnie wyprodukowano serię 9 sztuk maszyn ANBO-III[3]. Konstruktorem wszystkich typów samolotów był Antanas Gustaitis[4]. W maju 1931 roku dokonano oblotu kolejnej konstrukcji Gustaitisa, ANBO-V, który był rozwinięciem samolotu ANBO-II[5]. Jeszcze w tym samym miesiącu podjęto produkcję seryjną, budując do 31 grudnia 1931 roku pięć egzemplarzy ANBO-V (maszyny miały numery ewidencyjne 43, 46 i 49–51)[6]. Płatowce używano do szkolenia podstawowego w lotnictwie wojskowym aż do 1940 roku, kiedy to ze stanu spisano ostatnie cztery sztuki[5]. Samoloty były udane i bezpieczne: mimo intensywnej eksploatacji żaden z nich nie uległ katastrofie[5].

Ulepszoną wersją ANBO-V był skonstruowany w 1936 roku ANBO-51[7].

Opis konstrukcji i dane techniczne

ANBO-V był jednosilnikowym, dwumiejscowym górnopłatem szkolnym konstrukcji drewnianej[8]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 11,35 metra, a powierzchnia nośna miała wielkość 20,65 m²[8]. Długość samolotu wynosiła 7,3 metra[8]. Masa własna płatowca wynosiła 510 kg, zaś masa całkowita (startowa) 820 kg[8]. Podwozie klasyczne, stałe[8].

Napęd stanowił początkowo chłodzony powietrzem 5-cylindrowy silnik gwiazdowy Walter Vega o mocy 63 kW (85 KM)[8]. W połowie lat 30. na samolotach montowano silniejsze jednostki napędowe, takie jak Walter Venus o mocy 110 KM czy Armstrong Siddeley Genet Major (140 KM)[8]. Prędkość maksymalna wynosiła 170 km/h, zaś prędkość minimalna 70 km/h[8]. Maszyna osiągała pułap 4000 metrów[8].

Uwagi

  1. ↑ Skrót ANBO pochodzi prawdopodobnie od pierwszych liter lit. zdania Antanas Nori Buti Ore, co można tłumaczyć „Antanas chce być w powietrzu”[2].

Przypisy

  1. ↑ Taylor 1989 ↓, s. 60.
  2. ↑ Rezmer 1999 ↓, s. 156.
  3. ↑ Rezmer 1999 ↓, s. 156–159.
  4. ↑ Jankiewicz i Malejko 1993 ↓, s. 64.
  5. ↑ a b c Rezmer 1999 ↓, s. 163.
  6. ↑ Rezmer 1999 ↓, s. 163, 298.
  7. ↑ Rezmer 1999 ↓, s. 202.
  8. ↑ a b c d e f g h i Rezmer 1999 ↓, s. 164.

Bibliografia

  • Zbigniew Jankiewicz, Julian Malejko: Samoloty i śmigłowce wojskowe – litera A. Warszawa: Bellona, 1993, seria: Encyklopedia Lotnictwa Wojskowego. Tom 2. ISBN 83-11-08229-4.
  • Waldemar Rezmer: Litewskie lotnictwo wojskowe 1919–1940. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 1999. ISBN 83-231-1096-4.
  • Michael J.H. Taylor (red.): Jane’s Encyclopedia of Aviation. London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-324-1.

Linki zewnętrzne

Ciąg oznaczeń samolotów ANBO, produkcji Karo aviacijos tiekimo skyrius

Media użyte na tej stronie

Anbo5.jpg
The aircraft ANBO-V with engine Walter “Vega I” in Kaunas.