AT-4
 Marine z granatnikiem AT-4 (M136) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Saab Bofors Dynamics |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy | lata 80. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 84 mm |
| Wymiary | |
| Długość | 1,0 m (w położeniu bojowym)[1] |
| Masa | |
| broni | 6,7 kg (w położeniu bojowym)[1] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 290 m/s |
| Zasięg skuteczny | ok. 300 m[1] |
| Przebijalność pancerza | ponad 420 mm[1] |
AT-4 – szwedzki granatnik przeciwpancerny skonstruowany i produkowany w zakładach Förenade fabriksverken (FFV) (obecnie część koncernu Saab Bofors Dynamics).
Na początku lat 80. w Szwecji rozpoczęto prace nad nowym jednorazowym granatnikiem, następcą Pskott m/68. W połowie lat 80. gotowa była seria prototypowa granatników oznaczonych jako AT-4. Wśród potencjalnych nabywców znalazły się także Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych, które po anulowaniu programu granatnika Viper rozpoczęły poszukiwania następcy przestarzałego granatnika M72 LAW poza granicami USA. Poszukiwania zakończyły się testami, podczas których AT-4 konkurował z niemieckim granatnikiem Armbrust. Po testach dowództwo amerykańskie postanowiło przyjąć do uzbrojenia AT-4 pod oznaczeniem M136 AT-4. Przed rozpoczęciem zakupów seryjnych granatników zażądano jednak wprowadzania zmian. Zmodyfikowany, wyposażony w nowe przyrządy celownicze AT-4 został przyjęty do uzbrojenia amerykańskich sił zbrojnych pod oznaczeniem M136 AT-4. Zmodyfikowana wersja została także przyjęta do uzbrojenia armii szwedzkiej pod oznaczeniem Pansarskott m/86 (Pskott m/86). W następnych latach AT-4 trafił do uzbrojenia kilkunastu armii świata. Niewielką liczbą tych granatników otrzymaną w ramach amerykańskiego programu FMS dysponuje także Wojsko Polskie (polska desygnata – ręczny granatnik przeciwpancerny AT-4).
Dane taktyczno-techniczne
- Kaliber: 84 mm
- Masa: 6,7 kg
- Masa pocisku: 1,8 kg
- Długość: 1020 mm
- Prędkość początkowa pocisku: 290 m/s
- Donośność: 300 m
- Przebijalność: 400 mm
Przypisy
Bibliografia
- Jacek Szymański, Ryszard Woźniak. Granatniki przeciwpancerne (II). „Nowa Technika Wojskowa”. 1995. Nr. 12. s. 14-16. ISSN 1230-1655.
- Field Manual No. 3-23.25 (FM 23-25) Light Antiarmor Weapons. 2001.
| Pistolety i pistolety maszynowe | |
|---|---|
| Karabiny, karabinki i karabiny wyborowe | |
| Karabiny maszynowe | |
| Strzelby | |
| Granatniki i granatniki przeciwpancerne | |
| Granaty ręczne | |
| Konstrukcje prototypowe i niestandaryzowane |
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
U.S. Marine Corps Lance Cpl. Tyler Carroll fires an AT-4 during live-fire training, Jan. 18, 2008, at the Udairi Range Complex in Kuwait. Marines with Company C, Battalion Landing Team 1st Battalion, 5th Marine Regiment, 11th Marine Expeditionary Unit, Camp Pendleton, Calif., are training as part of their current deployment to the Pacific and Arabian Gulf.