AZS-AWF Poznań (wioślarstwo)

AZS-AWF Poznań

Pełna nazwa	Sekcja Wioślarska AZS-AWF Poznań
Data założenia	1919 r.
Państwo	Polska
Siedziba	Poznań
Adres	ul. Św. Rocha 9
Dyrektor	Błażej Kamola
Sekcje
wioślarstwo
Klubowe barwy wioseł[1]
Strona internetowa klubu

Czwórka podwójna AZS-AWF na Akademickich MP 2018

Akademiccy Mistrzowie Polski (4x, 2018) z trenerem B. Kamolą

Sekcja Wioślarska AZS-AWF Poznań – sekcja uczelnianego klubu sportowego działającego przy Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Sekcja działa od roku 1919 – pierwotnie przy środowiskowym klubie AZS Poznań. Do AZS-AWF Poznań, została wcielona z dniem 1 stycznia 1979 roku.

Historia

Dwudziestolecie międzywojenne

Tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, na nowo utworzonym Uniwersytecie w Poznaniu, w dniu 5 listopada 1919 roku powstał Akademicki Związek Sportowy. Jeszcze w tym samym roku utworzona została sekcja wioślarska. Inicjatorami jej powstania byli studenci Uniwersytetu: W. Chmielewski, K. Karolczak, A, Mikołajewski, T. Smulkowski i K. Wojciechowski. Sekcją kierował kilkuosobowy Zarząd.

Do Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich sekcja wioślarska przyjęta została w roku 1920^[2]. Przez pierwszych kilka lat istnienia nie posiadała łodzi wyczynowych, ani własnej przystani. Korzystając z łodzi półwyścigowych, skupiała się na turystyce wioślarskiej. Klub początkowo dzierżawił część hangaru łodziowego od dyrekcji Gimnazjum im Karola Marcinkowskiego, a od 1925 roku korzystał z przystani Wojskowego Klubu Wioślarskiego. Zakup łodzi wyścigowych pozwolił na rozwój działalności wyczynowej klubu.

W ramach sekcji wioślarskiej AZS Poznań, w roku 1926 powstała sekcja kobieca. Była to pierwsza polska żeńska sekcja wioślarska w Poznaniu (dopiero dwa lata później powstał Poznański Klub Wioślarek).

W 1929 roku AZS Poznań podjął decyzję o budowie własnej przystani przy ul. Obrzyckiej nad Wartą. Inwestycję zakończono w roku 1931 – na przystani znajdował się hangar na łodzie, szatnie, warsztat szkutniczy i świetlica. Nie było jednak basenu wioślarskiego – korzystano z basenu w KW 04 Poznań.

W drugiej połowie lat 30. AZS Poznań stał się potęgą wioślarską. Sekcja wioślarska liczyła około 200 członków i była jedną z trzech najlepszych w kraju.

II wojna światowa

Działania wojenne wstrzymały działalność klubu i sekcji wioślarskiej. W trakcie wojny zginęło 42 członków poznańskiego AZS – część z nich było wioślarzami (m.in. w walkach o poznańską Cytadelę zginął Stanisław Kuryłłowicz). Wielu uczestniczyło w walkach na froncie i w konspiracji. Na podkreślenie zasługuje też udział późniejszego Prezesa AZS Poznań, Witalisa Ludwiczaka w organizacji na terenie obozu w Woldenbergu jenieckich igrzysk sportowych w 1944 roku (W. Ludwiczak był wyróżniającym się wioślarzem AZS Poznań, który zdobywał medale na regatach związkowych PZTW oraz hokeistą, olimpijczykiem z roku 1932 i 1936).

Okres po II wojnie

Do reaktywacji poznańskiego AZS doszło już w październiku 1945 roku. Sekcja wioślarska rozpoczęła działalność na wiosnę 1946 roku. Przystań nad Wartą uniknęła zniszczeń wojennych i zachowało się część sprzętu pływającego. W samym tylko roku 1946 przez sekcję przewinęło się kilkuset studentów poznańskich uczelni.

W kwietniu 1949 roku, po wielomiesięcznym zwalczaniu dotychczasowych władz akademickiego sportu, komunistyczne władze doprowadziły do przekształcenia Akademickiego Związku Sportowego w Akademickie Zrzeszenie Sportowe. Nowa organizacja miała władze pochodzące z państwowego nadania, a nie z wyboru. Wioślarstwo – jako sport „burżuazyjny” – nie było priorytetem władz. Pomimo tego, poznańska sekcja wioślarska kontynuowała działalność, a nawet odnosiła pewne sukcesy. W roku 1955 została zwycięzcą klasyfikacji klubowej na Akademickich Mistrzostwach Polski.

W roku 1957, w efekcie odwilży gomułkowskiej, AZS odzyskał nazwę Akademicki Związek Sportowy oraz względną niezależność. Sekcja wioślarska stała się sekcją wyczynową. Klub odnosił przez całe lata 60. i początek 70. znaczące sukcesy w rywalizacji krajowej. Zawodnicy reprezentowali też Polskę na imprezach międzynarodowych.

Kolejnym przełomem w działalności sekcji było wcielenie jej do utworzonego w roku 1976 wyczynowego klubu sportowego AZS-AWF Poznań. Miało miejsce w roku 1979 i było elementem odgórnie narzuconej przez GKKFiT reformy wyczynowego sportu akademickiego. Niewiele później, bo w roku 1982, do AZS-AWF Poznań przeszedł z Trytona Poznań trener Aleksandra Wojciechowskiego z grupą zawodników. Bardzo szybko przyniosło to szereg sukcesów sekcji. Zawodnicy zdobywali medale na Uniwersjadach i startowali w Mistrzostwach Świata Seniorów.

Przemiany ustrojowe roku 1989, zastały wioślarzy AZS-AWF Poznań w bardzo złej sytuacji materialnej. Sytuację pogorszył fakt, iż na początku lat 90. spłonęła przystań klubu nad Wartą i klub zmuszony jest odtąd wynajmować hangary nad Maltą^[3]. Pomimo trudności, lata od 1992 do 2008 to okres największych osiągnięć poznańskich wioślarzy akademickich. Aż pięciu zawodników uczestniczyło w tym okresie w pięciu różnych igrzyskach olimpijskich, a ponadto zdobywali oni medale na międzynarodowych imprezach mistrzowskich.

Po Igrzyskach Olimpijskich w roku 2008, wyniki sekcji wioślarskiej zaczęły stopniowo się pogarszać, a liczba zawodników zmniejszać. Apogeum kryzysu miało miejsce w roku 2014, gdy zawodnicy nie zdobyli żadnych punktów do drużynowej klasyfikacji PZTW. Po zatrudnieniu trenera B. Kamoli sytuacja szybko uległa poprawie. Począwszy od roku 2016 sekcja odnotowuje coraz większe sukcesy, a coraz więcej jego wioślarzy trafia do reprezentacji narodowej w młodszych kategoriach wiekowych. Klub skupia się na pracy z własnymi wychowankami.

Galeria

• 

  Przystań klubowa w 1935

• 

  Dwójka ze sternikiem S. Kuryłłowicz, L. Manitius, st. M. Bącler

• 

  Zawodnicy przed przystanią w 1938

• 

  Czwórka bez sternika – Mistrzowie Polski z 1939

• 

  Pomost przy przystani w 1947

Wyniki sportowe

Osiągnięcia przedwojenne

Przed II wojną światową poznańscy wioślarze AZS byli ścisłej czołówce krajowej. Ich osady zdołały zdobyć aż pięć tytułów Mistrzów Polski. Było to znaczącym osiągnięciem – pod względem ilości tych tytułów, byli przed wojną szóstym klubem wioślarskim w Polsce (w dwudziestoleciu międzywojennym w czasie mistrzostw PZTW tylko w niektórych rozgrywanych konkurencjach przyznawano tytuły Mistrzów Polski, a konkurencji było dużo mniej niż obecnie). Mistrzostwo Polski dla AZS Poznań zdobyli:

• czwórka ze sternikiem w 1927 r. w składzie: S. Drozd, W. Szenkler, J. Talarczyk, J. Wysiatycki, st. J. Mazurek,
• dwójka ze sternikiem w 1937 r. w składzie: S. Kuryłłowicz, L. Manitius, st. M. Bącler,
• czwórka bez sternika w 1937 r. w składzie: A. Ronke, A. Stilter, J. Tereszwili, J. Trzciński,
• dwójka ze sternikiem w 1938 r. w składzie: S. Kuryłłowicz, L. Manitius, st. M. Bącler,
• czwórka bez sternika w 1939 r. w składzie: T. Konieczny, A. Ronke, A. Stilter, J. Trzciński.

Ponadto w konkurencjach „mistrzowskich”, AZS Poznań zajął dwa drugie miejsca (8+ w 1937 i 2– w 1939) oraz cztery trzecie miejsca (4+ w 1925 i 1926 oraz 8+ w 1927 i 1936).

W przedwojennej rywalizacji międzynarodowej zawodnicy AZS Poznań, reprezentując Polskę, osiągnęli następujące sukcesy:

• W 1927 klubowa czwórka ze sternikiem (S. Drozd, W. Szenkler, J. Talarczyk, J. Wysiatycki, st. J. Mazurek) zajęła na Mistrzostwach Europy w Como VI miejsce.
• W 1937 klubowa dwójka ze sternikiem (S. Kuryłłowicz, L. Manitius, st. M. Bącler) zdobyła na Mistrzostwach Europy w Amsterdamie brązowy medal.
• Dodatkowo w 1937 na Akademickich Mistrzostwach Świata w Paryżu startowała dwójka ze sternikiem Kuryłłowicz, Manitius, st. Bącler (zdobyła złoty medal), a w reprezentacyjnej ósemce startowali Ronke, Stilter, Tereszwili i Z. Wieczorek (ósemka zdobyła srebrny medal).

W ogólnopolskiej rywalizacji PZTW, sekcja wioślarska AZS Poznań klasyfikowana była od roku 1926. W dwudziestoleciu międzywojennym, w poszczególnych latach uzyskała następujące wyniki w klasyfikacji klubowej (dane według tabel punktacyjnych PZTW za poszczególne lata - podane zostało miejsce i ilość klubów, które zdobyły w regatach punkty):

• w 1926 - 7 miejsce na 14 klubów^[4],
• w 1927 - 5 miejsce na 15 klubów^[4],
• w 1928 nie została sklasyfikowana^[5],
• w 1929 – 18 miejsce na 19 klubów^[6],
• w 1930 – 14 miejsce na 22 kluby^[7],
• w 1931 nie została sklasyfikowana^[8],
• w 1932 – 12 miejsce na 27 klubów^[9],
• w 1933 – 33 miejsce na 42 kluby^[10],
• w 1934 – 13 miejsce na 41 klubów^[11],
• w 1935 – 5 miejsce na 46 klubów^[12],
• w 1936 – 10 miejsce na 42 kluby^[13],
• w 1937 – 2 miejsce na 41 klubów^[14],
• w 1938 – 2 miejsce na 44 kluby^[15],
• w 1939 – 3 miejsce na 36 klubów^[16].

Warto zauważyć, iż wiele klubów w rywalizacji tej w poszczególnych latach nie uczestniczyło lub nie zdołało w danym roku zdobyć punktów.

Osiągnięcia powojenne

Największymi sukcesami sekcji wioślarskiej był po wojnie udział jej pięciu zawodników w pięciu różnych igrzyskach olimpijskich (na przestrzeni lat 1992-2008). Oprócz tego inni zawodnicy AZS Poznań, a następnie AZS-AWF Poznań, uczestniczyli m.in. w:

• Mistrzostwach Europy: w Poznaniu w 1958 (klubowa czwórka ze sternikiem kobiet), w Pradze w 1961 (A. Kaszubkiewicz na ósemce), w Moskwie w 1973 (H. Pracharczyk w ósemce).
• Mistrzostwach Świata: w Lucernie w 1974 (H. Pracharczyk w ósemce i R. Drygas w czwórce podwójnej), w Nottingam w 1975 (R. Drygas w czwórce podwójnej).
• Licznych Uniwersjadach, na których zdobywali wiele medali.

Ostatnimi poważnymi sukcesami sekcji były V miejsce Przemysława Wanata na Mistrzostwach Świata Juniorów w Račicach w 2018 roku na ósemce^[17], srebrny medal Krzysztofa Jagodzińskiego na Mistrzostwach Europy Juniorów w Essen w 2019 na ósemce^[18] oraz srebrny medal Cezarego Litki na Mistrzostwach Europy Juniorów w Belgradzie w 2020 na dwójce podwójnej^[19][20].

Według punktacji Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, AZS-AWF Poznań w ostatnich latach zajął następujące miejsca w klasyfikacji drużynowej:

• w roku 1997 – 15 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[21],
• w roku 1998 – 12 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[22],
• w roku 1999 – 12 miejsce na 32 sklasyfikowane kluby^[23],
• w roku 2000 – 12 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby^[23],
• w roku 2001 – 14 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby^[23],
• w roku 2002 – 10 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby^[23],
• w roku 2003 – 16 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby^[23],
• w roku 2004 – 11 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby^[23],
• w roku 2005 – 12 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów^[23],
• w roku 2006 – 14 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby^[23],
• w roku 2007 – 13 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[23],
• w roku 2008 – 14 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów^[23],
• w roku 2009 – 19 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów^[23],
• w roku 2010 – 17 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów^[23],
• w roku 2011 – 22 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[23],
• w roku 2012 – 19 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[23],
• w roku 2013 – 32 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów^[23],
• w roku 2014 klubu nie sklasyfikowano^[24],
• w roku 2015 – 33 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów^[25],
• w roku 2016 – 26 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów^[26],
• w roku 2017 – 25 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów^[27],
• w roku 2018 – 21 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów^[28].

Najwybitniejsi zawodnicy

W historii sekcji wioślarskiej AZS-AWF Poznań (a wcześniej AZS Poznań), najwybitniejszymi zawodnikami byli:

Patryk Brzeziński – olimpijczyk z Pekinu w 2008 roku, mistrz Europy. Odniósł następujące sukcesy^[29]:

• 2008 – Igrzyska Olimpijskie, Pekin – ósemka – V miejsce,
• 2009 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Brześć – ósemka – złoty medal,
• 2008 – Mistrzostwa Europy Seniorów, Ateny – ósemka – brązowy medal,
• 2007 – Mistrzostwa Świata Seniorów, Monachium – ósemka – 5 miejsce,
• wielokrotny mistrz Polski.

Piotr Tobolski – olimpijczyk z Moskwy w 1980 roku. Jego wyniki^[30]:

• 1980 – Igrzyska Olimpijskie, Moskwa – dwójka podwójna – VI miejsce,
• 1981 – Mistrzostwa Świata Seniorów, Monachium – dwójka podwójna – V miejsce,
• 1984 – Akademickie Mistrzostwa Świata, Mediolan – czwórka podwójna – złoto na 500m i brąz na 2000m.
• wielokrotny mistrz Polski.

Michał Wojciechowski – wychowanek klubu, olimpijczyk z Sydney w 2000 roku. Odniósł następujące sukcesy^[31]:

• 2000 – Igrzyska Olimpijskie, Sydney – czwórka podwójna – VIII miejsce,
• 1996 – Nations Cup, Hazewinkel – czwórka podwójna – brązowy medal,
• 1998 – Mistrzostwa Świata Seniorów, Kolonia – czwórka podwójna – VI miejsce,
• wielokrotny mistrz Polski.

Jarosław Janowski – olimpijczyk z Barcelony w 1992 roku. Jego wyniki^[32]:

• 1992 – Igrzyska Olimpijskie, Barcelona – czwórka podwójna – XI miejsce,
• 1991 – Mistrzostwa Świata Seniorów, Wiedeń – czwórka podwójna – VII miejsce,
• 1992 – Akademickie Mistrzostwa Świata, Poznań – czwórka podwójna – złoto na 500m i 2000m.
• wielokrotny mistrz Polski.

Adam Wojciechowski – wychowanek klubu, olimpijczyk z Aten w 2004 roku. Odniósł następujące sukcesy^[33]:

• 2004 – Igrzyska Olimpijskie, Ateny – dwójka podwójna – odpadł w repasażach,
• 2002 – World Rowing U23, Genua – dwójka podwójna – srebrny medal,
• wielokrotny mistrz Polski.

Stanisław Kuryłłowicz, Lech Manitius i sternik Mieczysław Bącler – pływający na dwójce ze sternikiem najbardziej utytułowani zawodnicy okresu przedwojennego. Wyniki tej osady:

• 1937 – Mistrzostwa Europy, Amsterdam – brązowy medal,
• 1937 – Akademickie Mistrzostwa Świata, Paryż – złoty medal,
• dwa tytuły Mistrzów Polski,

Stanisław Kurryłowicz był wychowankiem KW 04 Poznań i przed przejściem do AZS Poznań uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku.

Przypisy

Bibliografia

• Ryszard Kobendza, Zarys działalności sekcji wioślarskiej AZS Poznań w latach 1919-1939, Komisja Historyczna PZTW, Warszawa 1990.
• Ryszard Wryk, 90 lat Akademickiego Związku Sportowego w Poznaniu, Poznań 2009, ISBN 978-83-7510-485-1.

Linki zewnętrzne

• Wielkopolski Związek Towarzystw Wioślarskich
• Oficjalna strona sekcji.