Abbad II al-Mutadid

Dinar wydany przez Abbada II al-Mutadida w 438 A.H.

Abbad II al-Mutadid (zm. 1069) – średniowieczny władca muzułmańskiej części Hiszpanii z dynastii Abbadytów.

Jego ojciec Abbad ibn Muhammad Abu Amr ogłosił w 1023 roku niezależność Sewilli od Kalifatu Kordobańskiego. W 1042 roku Abbad odziedziczył po nim to państwo, wraz z zadaniem utrzymania jego niezależności, umocnienia własnej pozycji na tronie oraz rozszerzenia terytorium podlegającego jego władzy. Abbad okazał się utalentowanym wodzem i politykiem. Około roku 1048 rozpoczął działania zbrojne, w wyniku których jego zwierzchność musiało uznać pięć pogranicznych księstw. W 1053 roku zaprosił do swojego pałacu w Sewilli grupę drobnych książąt berberyjskich z południa, których następnie rozkazał zamordować podczas kąpieli w łaźni parowej. Ich księstwa Arcos, Ronda i Morón wcielił do swojego państwa. Jednak nie tylko okrucieństwo cechowało jego rządy. Abbad zasłynął też jako poeta i opiekun artystów. W 1069 roku został zamordowany przez swojego syna Isma’ila, który sam pragnął objąć rządy. Ismail nie utrzymał się jednak długo na tronie i w wyniku kolejnego buntu władzę objął inny syn Abbada – Muhammad.

Bibliografia

• Alex Axelrod, Charles Phillips Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon, wyd. Politeja, Warszawa 2000