Abd al-Latif al-Baghdadi (polityk)
 27 lutego 1958 | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 września 1917 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 września 1999 |
| wiceprezydent Egiptu | |
| Okres | od 1962 |
| Przynależność polityczna | Arabska Unia Socjalistyczna |
| Poprzednik | 11 wiceprezydentów Zjednoczonej Republiki Arabskiej |
| Następca | |
| wiceprezydent Zjednoczonej Republiki Arabskiej | |
| Okres | od 7 marca 1958 |
| Przynależność polityczna | Arabska Unia Socjalistyczna |
| Poprzednik | powstanie państwa |
| Następca | rozpad państwa |
| minister obrony Egiptu | |
| Okres | od 18 czerwca 1953 |
| Przynależność polityczna | Front Wyzwolenia |
| Poprzednik | |
| Następca | Hussein el-Shafie |
 dowódca skrzydła | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | 9 września 1999 lub 1999 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1938–1956 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | I wojna izraelsko-arabska, |
| Późniejsza praca | polityk |
Abd al-Latif al-Baghdadi, Abdel Latif Bughdadi[1] (ur. 20 września 1917, zm. 9 września 1999) – egipski wojskowy i polityk, uczestnik ruchu Wolnych Oficerów i rewolucji w Egipcie w 1952. Wiceprezydent Egiptu (jeden z pięciu) w latach 1962-1964.
Życiorys
Wczesna działalność
Pochodził z Dolnego Egiptu[2]. W czasie studiów w Królewskiej Akademii Wojskowej w Kairze w latach 1936-1938 poznał Gamala Abdela Nasera, Abd al-Hakima Amira, Zakarijję Muhji ad-Dina oraz Anwara as-Sadata, którzy podobnie jak on wyrażali poglądy nacjonalistyczne i antybrytyjskie[3]. Po ukończeniu szkoły wojskowej w 1938 kontynuował naukę w Akademii Sił Powietrznych, w obydwu szkołach uzyskiwał wyróżniające wyniki[2]. Według niektórych źródeł w 1939 utworzył pierwszą egipską tajną organizację oficerską o takim profilu politycznym, która szybko przestała jednak działać z powodu trudności w porozumiewaniu się między wojskowych z różnych garnizonów[3]. Od początku 1950 należał do komitetu kierującego organizacją Wolnych Oficerów[4]. W 1952 był kapitanem lotnictwa[5].
Rewolucja 1952. Współpracownik Nasera
Wziął udział w rewolucji w 1952, która obaliła w Egipcie monarchię. Wszedł do Rady Rewolucyjnych Dowódców (kierowanej formalnie przez gen. Nagiba, faktycznie zaś przez Gamala Abdela Nasera), nowego organu władzy państwowej i stopniowo stał się jedną z najbardziej wpływowych postaci w jej składzie[6]. Był przewodniczącym Trybunału Rewolucyjnego, który prowadził procesy polityków działających w Egipcie przed 1952, oskarżonych o korupcję[5]. Po utworzeniu pierwszej egipskiej naserowskiej monopartii, Frontu Wyzwolenia, został jej inspektorem generalnym[5].
Dzięki przyjaźni z Naserem w czerwcu 1953 został ministrem obrony Egiptu[7] i sprawował to stanowisko przez rok[2]. W 1957 był przewodniczącym pierwszego zwołanego po rewolucji parlamentu, Zgromadzenia Ludowego[5]. Na początku lat 60. był ministrem planowania[2], odpowiadał m.in. za budowę sieci drogowej w kraju[5]. Od 1962 do 1964 był jednym z pięciu wiceprezydentów Egiptu[5], analogiczny urząd sprawował od 1958 do 1961 Zjednoczonej Republice Arabskiej[2].
Konflikt z Naserem
W polityce gospodarczej opowiadał się za rozwiązaniami umiarkowanymi, zakładającymi inwestycje państwowe w przemyśle ciężkim przy równoczesnym zachowaniu wolności prowadzenia prywatnej działalności gospodarczej. Jego stanowisko od końca lat 50. traciło na znaczeniu, w miarę skłaniania się Nasera ku socjalizmowi („spółdzielczy socjalizm demokratyczny”)[8]. Niechętnie odnosił się również do coraz bliższej współpracy Egiptu z ZSRR[9]. Z powodu konfliktu z Naserem w kwestii polityki gospodarczej w 1964 oraz w związku z nieudaną interwencją egipską w Jemenie Północnym[2] musiał ustąpić z zajmowanych stanowisk[10]. Al-Baghdadi twierdził w swoich wspomnieniach, że przed śmiercią Nasera we wrześniu 1970 pogodził się z nim i że Naser zamierzał ponownie mianować go wiceprezydentem, na miejsce Anwara as-Sadata[5]. Niemniej po 1964 al-Baghdadi wycofał się z życia politycznego[2].
Po 1964
Negatywnie odnosił się do polityki as-Sadata jako prezydenta. Krytykował go z pozycji prawicowych[11]. W 1972 zarzucił mu zbytnie uzależnienie Egiptu od ZSRR[2]. Sprzeciwiał się podpisaniu pokoju z Izraelem[5].
Zmarł na raka wątroby[2].
Przypisy
- ↑ Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2006, s. 294. ISBN 978-83-89899-58-3.
- ↑ a b c d e f g h i Eric Pace: Abdel-Latif Baghdadi, 81, Partner in Egypt's 1952 Coup. nytimes.com, 11 stycznia 1999. [dostęp 2016-02-11]. (ang.).
- ↑ a b Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2006, s. 64-65. ISBN 978-83-89899-58-3.
- ↑ Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2006, s. 104. ISBN 978-83-89899-58-3.
- ↑ a b c d e f g h All the revolution's men. [dostęp 2012-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-18)].
- ↑ Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2006, s. 111. ISBN 978-83-89899-58-3.
- ↑ Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2006, s. 112. ISBN 978-83-89899-58-3.
- ↑ Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2006, s. 126-127. ISBN 978-83-89899-58-3.
- ↑ Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2006, s. 178. ISBN 978-83-89899-58-3.
- ↑ Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2006, s. 137. ISBN 978-83-89899-58-3.
- ↑ Stępniewska-Holzer B., Holzer J.: Egipt. Stulecie przemian. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2006, s. 198. ISBN 978-83-89899-58-3.
Media użyte na tej stronie
Roundel of the Egyptian Air Force.
Autor: Zo3a, Licencja: CC BY-SA 3.0
Egyptian Air Force Rank "Wing Commander"
Cropped picture of Abdel Latif Boghdadi addressing a conference in Syria at the establishment of the United Arab Republic. In the original photo, Boghdadi is flanked at the right by President Gamal Abdel Nasser and at the left by Abdel Hamid Sarraj