Ablacja przezskórna

Ablacja przezskórna – zabieg kardiologiczny, który wykonywany jest w celu trwałego wyleczenia rodzaju zaburzenia rytmu serca nazywanego częstoskurczem. Polega on na zniszczeniu, najczęściej energią termiczną, obszaru serca, będącego anatomicznym podłożem występowania takiego zaburzenia.

Ablacja przezskórna jest szczególnie przydatna w wypadku leczenia częstoskurczów o mechanizmie nawrotnym (ang. reentry).

W celu wykonania ablacji do serca przez tętnicę udową lub żyłę udową wprowadzona zostaje specjalna elektroda.

Przed ablacją przeprowadza się badanie (inwazyjne badanie elektrofizjologiczne) mające na celu określenie rodzaju zaburzenia rytmu i zlokalizowanie miejsca odpowiedzialnego za jego powstawanie i podtrzymywanie - mapowanie. Do przeprowadzenia badania używa się zmiennej liczby elektrod wewnątrzsercowych (zwykle 2-4), umieszczanych w różnych strukturach serca. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym w pracowni elektrofizjologii. Pod kontrolą obrazu RTG do żył lub tętnic wprowadza się elastyczne, plastikowe prowadnice. Przez nie wprowadzane są poprzez naczynia obwodowe do serca elektrody diagnostyczne i elektroda ablacyjna. Nowoczesną metodą mapowania jest tzw. system trójwymiarowej nawigacji elektroanatomicznej o nazwie CARTO System[1]. Po zidentyfikowaniu rodzaju częstoskurczu i zlokalizowaniu obszaru odpowiedzialnego za jego powstawanie, w tym miejscu umieszcza się końcówkę elektrody ablacyjnej, która zostaje rozgrzewana prądem o częstotliwości radiowej (ang. RFA - radiofrequency ablation) do temperatury ok. 60 °C. Taka temperatura jest wystarczająca do zniszczenia obszaru będącego źródłem arytmii.

Ablacja jest wysoce skuteczna, ale na pełny efekt często jednak trzeba dłużej poczekać, ponieważ arytmia może ustępować przez dłuższy czas po tym zabiegu. Zdarzają się przypadki wykonywania nawet kilku ablacji u jednego pacjenta.

Całkowity czas wykonywania ablacji wynosi nawet kilka godzin.

Wykazano brak różnicy skuteczności ablacji przezskórnej w porównaniu z leczeniem farmakologicznym, mierzonej wskaźnikami umieralności, udaru mózgu, krwawień i zatrzymania akcji serca[2].

Możliwe powikłania:

  • krwiak lub tętniak w okolicy miejsca wkłucia,
  • zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego,
  • zakrzepica,
  • uszkodzenie naczyń lub serca.

Prowadzone są badania nad nieinwazyjnymi metodami ablacji częstoskurczu komorowego[3], w tym Polskie badanie SMART-VT[4] prowadzone przez Gliwicki oddział Narodowego Instytutu Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie oraz Górnośląskie Centrum Medyczne w Katowicach.

Zobacz też

Przypisy

  1. Przeprowadzono pierwsze w Polsce zabiegi leczenia arytmii serca z zastosowaniem systemu elektroanatomicznej nawigacji CARTO, www.mp.pl [dostęp 2019-10-01] (pol.).
  2. Douglas L. Packer, Daniel B. Mark, Richard A. Robb, Effect of Catheter Ablation vs Antiarrhythmic Drug Therapy on Mortality, Stroke, Bleeding, and Cardiac Arrest Among Patients With Atrial Fibrillation, The CABANA Randomized Clinical Trial, „Journal of the American Medical Association”, 2019, DOI10.1001/jama.2019.0693.c?
  3. Paul C. Zei, Scott Soltys, Ablative Radiotherapy as a Noninvasive Alternative to Catheter Ablation for Cardiac Arrhythmias, „Current Cardiology Report”, 2017, DOI10.1007/s11886-017-0886-2.
  4. Maria Sklodowska-Curie Institute - Oncology Center, Stereotactic Management of Arrhythmia - Radiosurgery in Treatment of Ventricular Tachycardia, 19 listopada 2020 [dostęp 2020-12-28].

Bibliografia

  • Andrzej Szczeklik (red.): Choroby wewnętrzne. Przyczyny, rozpoznanie i leczenie, tom I. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna, 2005, s. 222-223. ISBN 83-7430-031-0.

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.