Abraham z Harranu
| ||
| Data urodzenia | ok. 350 | |
| Data śmierci | ok. 420 | |
| Czczony przez | Kościół katolicki | |
| Wspomnienie | 14 lutego | |
Abraham z Harranu (ur. ok. 350 w Syrii, zm. ok. 420 w Konstantynopolu) – święty katolicki, syryjski eremita, biskup.
Bardzo wcześnie zaczął wieść pustelnicze życie na pustyni Chalkis. Przeżywszy cudowne uzdrowienie podjął się dzielenia wiarą jednej z dolin Gór Libańskich, w okolicach Emesy. Powrócił do życia w eremie i wtedy wbrew swej woli został wybrany na biskupa Harranu. Odznaczył się walką z nieortodoksyjnością i łamaniem prawa kościelnego. Tryb życia prowadzony przez biskupa wywoływał uznanie wiernych, a wieść o tym dotarła na dwór cesarski wywołując tam podziw. Zmarł w Konstantynopolu około 420 roku, do którego udał się na wezwanie Teodozjusza II.
Jego wspomnienie obchodzone jest 14 lutego.
Zobacz też
- święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
- modlitwa za pośrednictwem świętego
Bibliografia
- Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 16. ISBN 83-7097-271-3.