Abu al-Faradż al-Isfahani
| Data i miejsce urodzenia | 897 Isfahan |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 20 listopada 967 Bagdad |
| Narodowość | arabska |
| Dziedzina sztuki | poezja |
| Ważne dzieła | |
Abu al-Faradż al-Isfahani (897 w Isfahanie – 967 w Bagdadzie) – arabski historyk, poeta, antologista.
Urodził się w Persji, lecz miał arabskie pochodzenie. Studia podjął w Bagdadzie, tam również spędził większą część swojego życia będąc pod opieką członków dynastii Bujjidów. Przez pewien okres przebywał również na dworze Sajf ad-Dauli z dynastii Hamdanidów w Aleppo.
Zgodnie z jego własnym świadectwem do jego nauczycieli lub akademickich kolegów należeli m.in. At-Tabari, Ibn Durajd i As-Suli[1].
Największym jego dziełem pisanym przez niego przez 55 lat było obszerna encyklopedyczna Księga pieśni (Kitab al-Aghani). Zgromadzone w antologii teksty zostały podzielone na sto "melodii" (rozdziałów), zawierających informacje biograficzne o danym autorze oraz obszerne cytaty z jego twórczości. W dziele tym zawarte zostały materiały literackie, dokumentujące rozwój literatury arabskiej od okresu przedislamskiego do X wieku. W druku tekst ten liczy ok. 20 tomów objętości[2].
Inne dzieła wydane przez Abu al-Faradż al-Isfahaniego to:
- biografie potomków Abu Taliba – wuja proroka Muhammada oraz ojca Ali ibn Abi Taliba
- wydał poezje Abu Tammama, Abu Nuwasa.
Przypisy
- ↑ Sebastina Günther: Abū l-Faraj al-Iṣfahānī (ang.). Encyclopaedia of Islam. Third Edition. [dostęp 2016-12-08].
- ↑ J. Bielawski, Klasyczna literatura arabska, s. 139.
Bibliografia
- J. Bielawski, Historia literatury arabskiej. Zarys, Warszawa 1968, s. 156-157.
- J. Bielawski, Klasyczna literatura arabska, Warszawa 1995, s. 138-141.
- Mały słownik kultury świata arabskiego, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1971