Acena sina

Acena sina
Ilustracja
Roślina w okresie kwitnienia
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

różowate

Rodzaj

acena

Gatunek

acena sina

Nazwa systematyczna
Acaena magellanica (Lam.) Vahl
Enum. pl. 1:297. 1804
Synonimy
  • Ancistrum magellanicum Lam.[3]
Roślina po przekwitnięciu z czerwonymi owocostanami

Acena sina, a. magellańska (Acaena magellanica) – gatunek rośliny należący do rodziny różowatych. Pochodzi z południowych rejonów Ameryki Południowej i wysp: Falklandy, Georgia Południowa, Sandwich Południowy, Wyspy Kerguelena[3]. W Polsce jest czasami uprawiana jako roślina ozdobna.

Morfologia

Pokrój
Niska roślina darniowa o płożących się pędach długości do 30 cm, tworząca zwartą darń o wysokości do 15 cm. Tworzy rozłogi.
Liście
Zimozielone, pierzastozłożone o silnie ząbkowanych listkach. Są szarozielone i czerwono nabiegłe, jesienią przebarwiają się na miedziany kolor. Młode liście są ciemniejsze, starsze jaśnieją.
Kwiaty
Pojedyncze kwiaty są białe, drobne i niepozorne. Zebrane są jednak w duże główkowate i ozdobne kwiatostany wzniesione ponad liście.
Owoce
Zebrane w główkowate i kolczaste owocostany są bardziej ozdobne od kwiatostanów. Zawdzięczają to czerwonym kielichom.

Biologia

Zimozielona bylina pochodząca z Antarktyki i południowych rejonów Ameryki Południowej o zimnym, subpolarnym klimacie. W Polsce kwitnie od lipca do września. Rozrasta się dość szybko, może być ekspansywna.

Zastosowanie i uprawa

  • Zastosowanie. Jest dobrą rośliną okrywową, nadaje się do ogródków skalnych, na obsadzanie ziemnych grobów, murków skalnych oraz do wypełniania przestrzeni pomiędzy roślinami cebulowymi na rabacie.
  • Wymagania. Jest mało wymagająca i łatwa w uprawie. Najlepiej rośnie na suchych i jałowych piaszczysto-gliniastych glebach. Na glebach gliniastych wymaga drenażu. Stanowisko może być słoneczne lub półcieniste. W swojej ojczyźnie bezpiecznie zimuje pod grubą warstwą śniegu, u nas przy surowych i bezśnieżnych zimach może częściowo przemarznąć, ale z łatwością się odradza.
  • Rozmnażanie. Można ją rozmnażać na kilka sposobów: przez wysiew nasion, przez podział rozrośniętych kęp lub przez sadzonki otrzymane z rozłogów.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-23] (ang.).
  3. ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-03-08].

Bibliografia

  • Miłowit Boguszewicz, Piotr Banaszczak: Katalog roślin II : drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni. Związek Szkółkarzy Polskich, 2003. ISBN 83-912272-3-5.
  • Rodzina Rosaceae. [dostęp 2009-03-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)].

Media użyte na tej stronie