Acetorfina

Acetorfina
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	octan 4,5α-epoksy-7α-(1-hydroksy-1-metylobutylo)-6-metoksy-17-metylo-6,14-endoetenomorfinan-3-ylu
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. acetorphinum
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C27H35NO5
Masa molowa	453,57 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	25333-77-1
PubChem	20055090
DrugBank	DB01469
SMILES
	CCCC(C)(C1CC23C=CC1(C4C25CCN(C3CC6=C5C(=C(C=C6)OC(=O)C)O4)C)OC)O
InChI
	InChI=1S/C27H35NO5/c1-6-9-24(3,30)19-15-25-10-11-27(19,31-5)23-26(25)12-13-28(4)20(25)14-17-7-8-18(32-16(2)29)22(33-23)21(17)26/h7-8,10-11,19-20,23,30H,6,9,12-15H2,1-5H3/t19-,20-,23-,24-,25-,26+,27-/m1/s1
	InChIKey
	LFYBMMHFJIAKFE-PMEKXCSPSA-N
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
Dawka śmiertelna	LD50 200 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)
	Podobne związki
Podobne związki	etorfina
	Klasyfikacja medyczna
Legalność w Polsce	środek odurzający grup I-N i IV-N

Acetorfina – organiczny związek chemiczny, półsyntetyczny lek opioidowy objęty Jednolitą konwencją o środkach odurzających z 1961 roku (wykaz I i IV)^[2]. W Polsce sklasyfikowana jako środek odurzający grup I-N i IV-N Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii^[3]. Ze względu na bardzo dużą siłę działania służy głównie do uspokajania wielkich zwierząt, takich jak słonie, żyrafy i nosorożce. Jest acetylowaną pochodną etorfiny, która z kolei jest pochodną tebainy.

Przypisy

↑ Acetorphine, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2013-05-26] (ang.).
↑ List of Narcotic Drugs under International Control (Yellow List), wyd. 51, Vienna: International Narcotics Control Board, 2012 (ang.).
↑ Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 stycznia 2012 r. w prawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, Dz.U. z 2012 r. poz. 124 .