Achi

Achi
‏אח"י‎
Państwo Izrael
LiderEfi Ejtam, Jicchak Lewi, Eli Ben-Dahan
Data założenia2005
Ideologia politycznaosiedla żydowskie, sprzeciw wobec państwa palestyńskiego
Obecni posłowie
1/120

Achi (hebr. אח''י, akronim od ארץ, חברה, יהדות, Erec, Chewra, Jahadut, czyli Ziemia, Społeczeństwo, Judaizm) – izraelska prawicowa partia narodowo-religijna założona w 2005 roku pod nazwą Odnowiony Syjonizm Narodowo-Religijny (ang. Renewed National Religious Zionism, hebr. ציונות לאומית דתית מתחדשת, Cijonut Leumit Datit Mitchadeszet) przez Efrajima „Efiego” Ejtama i rabina Jicchaka Lewiego po secesji z Narodowej Partii Religijnej (Mafdal), która była w rządzie Ariela Szarona podczas wycofania ze Strefy Gazy i Północnej Samarii.

Historia

W 2004 roku na tle zaproponowanego przez Szarona wycofania osadników i wojska ze Strefy Gazy doszło w Mafdalu do konfliktów, czy partia powinna jak najszybciej opuścić koalicję rządzącą, czy też do samego końca walczyć o wstrzymanie planu lub przeprowadzenie referendum narodowego, które byłoby wiążące dla całego rządu. Do pierwszej grupy należał ówczesny lider Mafdalu – Ejtam, który reprezentował polityków uznających wpływ środowisk rabinicznych na decyzje polityczne. Ejtam uznał, za opinią rabina Awrahama Szapiry, że ewakuacja osadników jest sprzeczna z judaizmem i interesem Izraela, a dłuższe pozostawanie w rządzie Szarona będzie „współudziałem w zbrodni”[1]. Doszło do personalnego sporu z Zewulunem Orlewem, który przewodził drugiej grupie, chcącej doprowadzić do kompromisu z Szaronem. Na centralnym zebraniu Mafdalu doszło do głosowania, którą drogę należy objąć. Zwyciężyła frakcja Orlewa, a Ejtam z Lewim 23 stycznia 2005 roku postanowili opuścić Narodową Partię Religijną tworząc Odnowiony Syjonizm Narodowo-Religijny[2].

Posłowie Achi
Efi Ejtam
(c) ארכיון גן-שמואל, CC BY 2.5
Jicchak Lewi
Eli Ben-Dahan

Przed wyborami w 2006 roku Odnowiony Syjonizm Narodowo-Religijny startował ze wspólnej listy Unii Narodowej i Mafdalu. Unia oraz Mafdal postanowiły połączyć swoje siły ze względu na rozbicie środowiska narodowo-religijnego wokół wycofania z Gazy, co mogło wpłynąć na niskie rezultaty wyborcze[3][4]. W 2008 roku partia zmieniła nazwę na Achi[5]. W tym samym roku doszło do rozpadu frakcji Unia Narodowa-Mafdal, ponieważ w Narodowej Partii Religijnej uznano, że należy rozwiązać partię i utworzyć nową, wolną od podziałów wewnętrznych[6]. W wyniku tego Achi stała się samodzielną frakcją w Knesecie z dwoma posłami: Ejtamem i Lewim[7].

W 2008 roku Ejtam podjął rozmowy w celu utworzenia wspólnej listy Achi i Likudu do wyborów w 2009 roku. Ejtam miał zapewnić dodatkowe głosy, a także 12 milionów szekli, które były udziałami Ejtama w ramach Unii Narodowej[8]. W ostatecznym rezultacie wyborczym Likud otrzymał 27 mandatów i żaden z członków Achi nie dostał się do Knesetu[9].

Przed wyborami w kwietniu 2019 roku Likud osiągnął porozumienie z Żydowskim Domem, które zobowiązywało Żydowski Dom do koalicji wyborczej z Żydowską Siłą, a w zamian Likud zapewnił miejsce na liście Eliemu Ben-Dahanowi[10]. Po wyborach Ben-Dahan odłączył się od Likudu i stał się jedynym przedstawicielem Achi w Knesecie[11].

Do wyborów we wrześniu w 2019 roku Ben-Dahan startować będzie z koalicyjnej listy Jamina[12].

Posłowie

KnesetPosłowieUwagi
16. Kneset[13]Efi Ejtam, Jicchak LewiPo odłączeniu się od Narodowej Partii Religijnej
17. Kneset[7]Efi Ejtam, Jicchak LewiPo rozpadzie wspólnej frakcji Unia Narodowa-Mafdal na Mafdal, Achi i Unię Narodową[7]
21. Kneset[7]Eli Ben-DahanPoseł Ben-Dahan odłączył się od Likudu 2 czerwca 2019 roku[11]

Zobacz też

Przypisy

  1. Etta Bick, A Clash of Authority: Lay Leaders and Rabbis in the National Religious Party, „Israel Affairs”, 13 (2), 2007, s. 409-410.
  2. Etta Bick, A Clash of Authority: Lay Leaders and Rabbis in the National Religious Party, „Israel Affairs”, 13 (2), 2007, s. 410, 412.
  3. Etta Bick, A Clash of Authority: Lay Leaders and Rabbis in the National Religious Party, „Israel Affairs”, 13 (2), 2007, s. 414.
  4. Gil Stern, Stern Hoffman, New Party Starts 'Anglo' Regitsration Drive, „The Jerusalem Post”, 9 lutego 2008 [dostęp 2019-08-25].
  5. Matthew Wagner, Turmoil in Religious Zionism, „The Jerusalem Post”, 10 czerwca 2008 [dostęp 2019-08-25].
  6. Matthew Wagner, As Nrp Folds to Create United Front, Signs of Dissent Emerge, „The Jerusalem Post”, 19 listopada 2008 [dostęp 2019-08-25].
  7. a b c d Kneset, Achi – Land, Society, Judaism [dostęp 2019-08-25].
  8. Hillel Fendel, Eitam Makes Deal With Likud, „Aruc Szewa”, 24 grudnia 2008 [dostęp 2019-08-25].
  9. המרכז הישראלי לדמוקרטיה, מפלגת ליכוד [dostęp 2019-08-25].
  10. Elections Committee clears Jewish Home MK’s run on Likud ticket, „The Times of Israel”, 5 marca 2019 [dostęp 2019-08-25].
  11. a b Kneset, Mergers and Splits Among Parliamentary Groups [dostęp 2019-08-25].
  12. ועדת הבחירות המרכזית לכנסת, ימינה בראשות איילת שקד הבית היהודי – האיחוד הלאומי – הימין החדש [dostęp 2019-08-25].
  13. Kneset, Renewed National Religious Zionism [dostęp 2019-08-25].

Media użyte na tej stronie

Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Efi Eitam.jpg
Autor: idobi, Licencja: CC BY-SA 3.0

Efi Eitam

אפי איתם
Yitzhak Levy.jpg
(c) ארכיון גן-שמואל, CC BY 2.5
minister Yitzhak Levy from Israel