Achille Togliani
 Achille Togliani (zdjęcie z 1954) | |
| Data i miejsce urodzenia | 16 stycznia 1924 Pomponesco |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 sierpnia 1995 Rzym |
| Przyczyna śmierci | Atak serca |
| Gatunki | Pop |
| Zawód | Piosenkarz, aktor |
| Aktywność | 1947–1994 |
| Wydawnictwo | Zeus Record, Dischi Ricordi, Cinevox, Fonit Cetra |
Achille Togliani (ur. 16 stycznia 1924 w Pomponesco, zm. 12 sierpnia 1995 w Rzymie) – włoski piosenkarz i aktor. Jako piosenkarz był popularny zwłaszcza w latach 50. XX wieku. 7 razy występował na Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo, w tym na festiwalu inauguracyjnym w 1951 roku, na którym zajął drugie i trzecie miejsce wykonując odpowiednio piosenki: „La luna si veste d'argento” (w parze z Nillą Pizzi) i „Serenata a nessuno” (samodzielnie). 6-krotnie uczestniczył w Festiwalu Piosenki Neapolitańskiej, zwyciężając w 1954 roku z piosenką „Suonno d'ammore”, wykonaną w parze z Tullio Pane. W latach 40. i 50. XX wieku zagrał w 23 filmach.
Życiorys
Achille Togliani urodził się 16 stycznia 1924 roku w Pomponesco. Podczas wojny przeniósł się do Rzymu, gdzie uczęszczał do Centro Sperimentale di Cinematografia. Karierę piosenkarską rozpoczął zastępując Alberta Rabagliatiego w jednej z rewii Macaria. W 1948 roku spotkał Cinica Angeliniego, kierownika orkiestry. Preferowane przez nią nowe amerykańskie rytmy, takie jak swing przypadły do gustu Toglianiemu. Jego sposób śpiewania, bezpretensjonalny i w dużej mierze melodyjny, a jednocześnie skłaniający się w stronę jazzu, reprezentował nowy styl we włoskiej piosence[1].
W 1951 roku Togliani uczestniczył, jako jeden z 3 wykonawców wszystkich piosenek, w inauguracyjnym Festiwalu Piosenki Włoskiej w San Remo. W konkursie finałowym wykonał łącznie (samodzielnie lub w parze z pozostałymi wykonawcami: Nillą Pizzi i Duo Fasano 9 piosenek, spośród których dwie zdobyły 2. i 3. miejsce; były to odpowiednio: „La luna si veste d'argento” (w parze z Nillą Pizzi) i „Serenata a nessuno” (samodzielnie). W edycji festiwalu z 1954 roku zajął 2. miejsce z piosenką „Canzone da due soldi” wykonaną w parze z Katyną Ranieri[2]. W edycji 1959 był 3. wspólnie z Teddym Reno (piosenka „Conoscerti”)[3]. W sumie wystąpił w San Remo 7 razy[1].
6-krotnie uczestniczył w Festiwalu Piosenki Neapolitańskiej, zwyciężając w 1954 roku z piosenką „Suonno d'ammore”, wykonaną w parze z Tullio Pane[4].
Razem z takimi artystami jak wspomniana Nilla Pizzi oraz Giorgio Consolini, Natalino Otto i Gino Latilla Togliani zdominował włoską scenę muzyczną lat 50. Wysoki i przystojny, szybko stał się ulubieńcem żeńskiej części widowni. Określano go mianem „niebieskiego księcia włoskiej piosenki” i „minstrela epoki atomowej”. Przypomniał w nowej wersji lub wylansował takie szlagiery jak: „Parlami d'amore Mariù”, „Come pioveva” i „La luna si veste d'argento”. Na jednym z planów filmowych spotkał wielką miłość swojego życia, Sophię Loren. Ich związek trwał trzy lata, ale do ślubu ostatecznie nie doszło i Togliani pozostał kawalerem[1].
W latach 50. i 60. prezentował swoje piosenki w popularnych programach radiowych: Nati per la musica (1953), Talegalli show di Ciorciolini e Talegalli (1958–1959), Il traguardo degli assi (1959), Maestro per favore condotto da Filogamo (1961), Disco magico di Verde presentato da Corrado (1961), Nate ieridi Luigi Silva (1962) i Gran varietà (1966)[5].
Od wczesnych lat 70. uczestniczył w programach wspomnieniowych, takich jak: Piccola storia della canzone italiana di Gigli (1973), Toh chi si risente di Loffredo (1978) i Una signora di trent'anni fa (1979)[5]. W 1974 roku, mając 50 lat, poślubił Daisy Traversari (oboje doczekali się syna, Adelmo)[1].
Kiedy po nadejściu rock and rolla i beatu jego popularność przygasła, występował za granicą, od Kanady po Australię,wszędzie tam, gdzie byli włoscy imigranci, zainteresowani jego piosenkami. Dawał też koncerty we Włoszech. Ostatni z nich miał miejsce w Pesci w lipcu 1994 roku. Zmarł na atak serca 12 sierpnia 1995 roku w Rzymie. Jego pogrzeb odbył się dwa dni później w rzymskiej bazylice Sant'Eugenio[1].
Kariera filmowa
W 1942 roku Togliani zadebiutował w filmie Via delle Cinque Lune w reżyserii Luigiego Chiariniego. Ogółem do 1959 roku wystąpił w 23 filmach[6].
Przypisy
- ↑ a b c d e Fausto Giani: ACHILLE TOGLIANI FIDANZATO D' ITALIA (wł.). la Repubblica.it. [dostęp 2018-08-06].
- ↑ Giannotti 2005 ↓, s. 229.
- ↑ Giannotti 2005 ↓, s. 231.
- ↑ Antonio Sciotti: Il Festival della Canzone Napoletana (wł.). www.hitparadeitalia.it. [dostęp 2018-08-06].
- ↑ a b Enrico Gregori: 12 agosto 1995 Muore il popolarissimo cantante Achille Togliani (wł.). Il Messaggero.it. [dostęp 2018-08-06].
- ↑ Cinematografo.it: Achille Togliani (wł.). www.cinematografo.it. [dostęp 2018-08-06].
Bibliografia
- Marcello Giannotti: L'enciclopedia di Sanremo: 55 anni di storia del festival dalla A alla Z. Gremese Editore, 2005. ISBN 88-8440-379-0. (wł.)
Linki zewnętrzne
- Achille Togliani w bazie IMDb (ang.)
- Achille Togliani w bazie Discogs.com (ang.)
- Achille Togliani w bazie Filmweb
Media użyte na tej stronie
The Angelini Orchestra. Master Cinico Angelini is at the front (fifth from right), with singers Achille Togliani, Carla Boni and Gino Latilla. Guitarist Pino Rucher is at the back (second from right).