Achim von Arnim (pisarz)

Ludwig Achim von Arnim

Carl Joachim Friedrich Ludwig Achim von Arnim (ur. 26 stycznia 1781 w Berlinie, zm. 21 stycznia 1831 w Wipersdorfie[1]) – niemiecki pisarz, obok Clemensa Brentano i Josepha von Eichendorffa główny przedstawiciel romantyzmu heidelberskiego. Najbardziej znaczącym jego dziełem jest powieść Die Kronenwächter[1].

Pochodził ze szlacheckiego rodu Arnim. Jego ojciec, baron Joachim Erdmann von Arnim (1741-1804), był pruskim dyplomatą. Achim studiował prawo i nauki przyrodnicze na Uniwersytecie w Haale. Po zakończeniu studiów podróżował po Niemczech i zachodniej Europie. Pod wpływem Goethego i Herdera docenił wartość niemieckich legend i piosenek ludowych i rozpoczął ich zbieranie. Ta praca zaowocowała wydanym wspólnie z przyjacielem, Clemensem Brentano, zbiorem Des Knaben Wunderhorn (1805). To pod ich wpływem dwa lata później Joseph Görresem opublikował Teutschen Volksbücher. W 1811 roku założył wraz z Adamem Heinrichem Müllerem organizację Deutsche Tischgesellschaft(niem.) (później znana jako Christlich-deutsche Tischgesellschaft)[1], która propagowała antyfrancuski i antysemicki pruski patriotyzm.

Arnim należy do reprezentantów romantyzmu politycznego i krytyków racjonalizmu oświecenia. Twierdził, że należy ograniczyć powszechną edukację, która powoduje, że prosty lud poddaje się wpływom innych kultur i zatraca świadomość własnych tradycji narodowych. Prowadziło to do idealizacji średniowiecza i czasów cesarstwa, a jednocześnie stanowiło wyraz dążenia do zjednoczenia Niemiec.

Dzieła

  • Hollin's Liebeleben (1802);
  • Ariel's Offenbarungen (1804);
  • Kriegslieder (1806)[1];
  • Das Knaben Wundernhorn (1806 i 1808; z Clemensem Brentano; wyd. polskie: Cudowny róg chłopca, wybór, przeł. Robert Stiller, PIW 1985);
  • Tröst Einsamkeit (1808);
  • Der Wintergarten (1809)[1];
  • Mistris Lee (1809);
  • Armut, Reichthum, Schuld und Buße der Gräfin Dolores (1810);
  • Halle und Jerusalem (1911);
  • Isabella von Ägypten. Kaiser Karl des Fünften erste Jugendliebe (1812);
  • Schaubühne (1813);
  • Die Kronenwächter (1817)[1];
  • Der tolle Invalide auf dem Fort Ratonneau (1818);
  • Fürst Ganzgott und Sänger Halbgott (1818);
  • Die Gleichen (1819);
  • Die Majoratsherren (1819);
  • Owen Tudor (1820);
  • Landhausleben (1826)[1];
  • Die Päpstin Johanna (1846; opublikowane pośmiertnie przez Bettinę von Arnim).

Przypisy

Bibliografia

  • Elke Schwarck: Autoren in Wort und Bild. Gütersloh: Bartelsmann, Reinhardt Mohn. (niem.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie