Adélaïde Dufrénoy

Adélaïde Dufrénoy

Adélaïde Dufrénoy – (ur. 3 grudnia 1765 w Nantes, zm. 8 marca 1825 w Paryżu) poetka francuska[1]. Wydała "Les plaintes d'une jenne izraelitte" oraz "Derniers moments de Bayard" (1814). Znana jest przede wszystkim jako autorka elegii[2]. Opierała się na wzorach antycznych i na liryce Évariste’a de Parny[2]. Obecnie niemal zupełnie zapomniana, dawniej uchodziła za największą poetę Pierwszego Cesarstwa[2]. Znała dobrze łacinę (co wśród ówczesnych kobiet nie było powszechne) i tłumaczyła Propercjusza[1].

Przypisy

  1. ↑ a b John Gorton: A General Biographical Dictionary, Vol. 3 (ang.). books.google.pl, 1833. [dostęp 2017-03-20].
  2. ↑ a b c Patrick H. Vincent: The Romantic Poetess: European Culture, Politics, and Gender, 1820-1840 (ang.). books.google.pl, 2004. s. 38. [dostęp 2017-03-20].

Bibliografia

  • Encyklopedya Powszechna Kieszonkowa, zeszyt X, Nakład druk i własność Noskowskiego, Warszawa 1888

Media użyte na tej stronie