Adalbert Atto z Canossy

Adalbert Atto
— hrabia Reggio, Modeny i Mantui —
Herb rodziny Canossa
hrabia Reggio i Modeny
Okres	od 20 kwietnia 962 do 13 lutego po 975
Poprzednik	tytuł nadany
Następca	Tedaldo
hrabia Mantui
Okres	od 977 do 13 lutego po 975
Poprzednik	tytuł nadany
Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 928
Data śmierci	13 lutego po 975[1]
Miejsce spoczynku	kościół św. Apoloniusza koło Kanossy[1]
Ojciec	Zygfryd
Matka	nieznana
Rodzeństwo	Zygfryd-Sigeso siostra Gerard
Żona	Hildegarda
Dzieci	Rudolf Tedaldo, hrabia Reggio, markiz Prangarda, markiza Turynu Gotfryd, biskup Brescii

Adalbert Atto II Azzo Adalberto di Canossa (ur. ok. 928, zm. 13 lutego 988) – syn Zygfryda I z Canossy, był pierwszym comesem z Canossy, rodu, który miał odgrywać ważką rolę w politycznych uwarunkowaniach regionu italskiego oraz w sporze o inwestyturę w XI i XII stuleciu.

Życiorys

Pierwotnie wasal Lotara II Włoskiego oraz miles Adelarda, biskupa Reggio. W 951 w związku z incydentem związanym z uwolnieniem Królowej Adelajdy z wyspy na jeziorze Garda oraz udzieleniem jej schronienia w swoim zamku w Kanossie przed Berengarem II bardzo szybko został wyniesiony do wysokiej prominencji.

W 958 został przez Adelajdę mianowany hrabią sine re. W dokumentach nie pojawiał się jako hrabia aż do grudnia 961 – podczas supremacji Berengara. Wspomina się o nim 20 kwietnia 962 jako o hrabim Reggio i Modeny (comes Regensis sive Mutinensis). Godności te – jak uważa się – pozostają w ścisłym związku ze wsparciem, którego udzielił Adelajdzie, późniejszej cesarzowej, żonie Ottona I. Z Adelajdą wynegocjował podział władzy pomiędzy siebie a biskupa Reggio: biskup miał piastować godność comes civitatis, natomiast Adalbert – comes comitatus, przy czym jego włości miały rozciągać się do trzech lub czterech mil od granic murów miejskich. Z podobnym tytułem - comes comitatus Mantuanensis wzmiankuje się o nim w liście z opactwa Santa Giulia datowanym na 10 czerwca 977.

W dokumentach z 984 Adalbert pojawił się jako markiz. Podczas gdy Henryk II Kłótnik został tamtego roku ogłoszony na krótko królem, zjednoczył on pod ręką Adalberta Parmę, Piacenzę, Bergamo, Cremonę i Brescię.

Przed 958 poślubił pochodzącą z Supponidów Hildegardę (Ildegarda) i miał z nią trzech synów: Tedalda, biskupa Brescii Luni Gottfrieda, który zmarł około 998 roku oraz Rudolfa z Canossy, który zmarł w 973. Miał też jedną córkę – urodzoną około 958 roku Prangardę, która poślubiła Manfreda I z Turynu.

W 971 Adalbert wybudował klasztor w Kanossie poświęcony w 971 św. Apolloniuszowi. Wybudował również klasztor w Brescello. Razem ze swoją rodziną został pochowany w klasztorze w Canossie.

Przypisy

Bibliografia

• Wickham Chris. Early Medieval Italy: Central Power and Local Society 400-1000. MacMillan Press: 1981.
• Nora Duff: Matilda of Tuscany: La Gran Donna d'Italia. London: Methuen & Co, 1909.
• Caravale, Mario. (ed) Dizionario Biografico degli Italiani. Rome.
• MGDR, online http://www.manfred-hiebl.de/genealogie-mittelalter/canossa_haus/familie_der_canossa.html, der Markgrafen von Canossa.
• MGDR, online http://www.manfred-hiebl.de/genealogie-mittelalter/turin_markgrafen_von/familie_der_markgrafen_von_turin.html, Familie der Markgrafen von Turin.
• Various EB CD 2001, Atto Adalbert (count of Canossa).
• D.S.O. Lt.-Col. W. H. Turton, Turton, pg. 60.
• Various EB CD 2001, Atto Adalbert (count of Canossa), 988.
• Roderick W. Stuart, RfC, 315-35.
• GdF, online mitglied.lycos.de, Familie der Attonen.