Adalbert z Magdeburga

Święty
Adalbert z Magdeburga (OSB)

opat arcybiskup apostoł Serbołużyczan
Data i miejsce urodzenia	ok. 910 Lotaryngia
Data i miejsce śmierci	20 czerwca 981 Zcherben
Czczony przez	Kościół katolicki
Wspomnienie	20 czerwca

Adalbert z Magdeburga (ur. ok. 910 w Lotaryngii^[1], zm. 20 czerwca 981 w Zcherben) – benedyktyński mnich i opat, pierwszy arcybiskup Magdeburga, misjonarz, apostoł Serbołużyczan^[1] oraz święty Kościoła katolickiego.

Od ok. 950 roku pracował w Kolonii, w kancelarii arcybiskupiej. Następnie był zatrudniony na dworze Ottona I Wielkiego (953–958), by potem wstąpić do benedyktyńskiego klasztoru w Trewirze. Wbrew własnej woli w 961 roku został wysłany przez Ottona I na Ruś Kijowską, jako biskup misyjny. Misja, która odbywała się na zaproszenie księżny Olgi zakończyła się fiaskiem. W tym czasie pisał już Adalbert kontynuację Kroniki Reginona z Prüm. Powołany został w 966 roku do piastowania funkcji opata w Wissembourgu. Towarzyszył cesarzowi w podróży do Italii. W czasie synodu w Rawennie powołano nowe arcybiskupstwo w Magdeburgu, którego został pierwszym arcybiskupem (968 rok). Prowadził działalność na rzecz ewangelizacji Łużyczan i organizacji nowej prowincji.

Po śmierci ciało abpa Adalberta złożono w magdeburskiej katedrze.

Był duchowym przewodnikiem Wojciecha Sławnikowica (późniejszego świętego), który przyjął na bierzmowaniu jego imię (Adalbert)^[2].

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 20 czerwca.

Zobacz też

• święty Wojciech Sławnikowic z Pragi (święty Adalbert)
• kult świętych
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• wstawiennictwo świętych

Przypisy

Bibliografia

• Henryk Fros SJ, Franciszek Sowa: Księga imion i świętych. T. 1: A-C. Kraków: WAM, Księża Jezuici, 1997, s. 27. ISBN 83-7097-271-3.