Adam Ashley-Cooper

Adam Ashley-Cooper

Data i miejsce urodzenia	27 marca 1984 Sydney
Wzrost	182 cm
Masa ciała	98 kg
Rugby union
Pozycja	skrzydłowy, środkowy ataku, obrońca
Kariera juniorska
Lata Zespół Ourimbah Rugby Club
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 2002– Northern Suburbs 2005–2011 Brumbies 78 (70) 2012– Waratahs 56 (43)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 2003–2004  Australia 2004–2005  Australia U-21 7 (5) 2005–  Australia 119 (190) 2005–2006  Australia A 6 (15)
↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 1 czerwca 2015 r. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 7 września 2019 r.
Dorobek medalowy Puchar świata brąz Nowa Zelandia 2011 Mistrzostwa świata U-21 srebro Argentyna 2005

Adam Ashley-Cooper (ur. 27 marca 1984 w Sydney) – australijski rugbysta, uniwersalny zawodnik formacji ataku, reprezentant kraju zarówno w wersji piętnasto-, jak i siedmioosobowej, zwycięzca Super Rugby i Pucharu Trzech Narodów 2011 oraz dwukrotny medalista pucharu świata.

Podczas kariery wykorzystywany był na obu skrzydłach, środku ataku czy pozycji obrońcy. Jego mocną stroną była gra w ataku z piłką w ręku wraz z szybkością oraz unikaniem i przebijaniem się przez szarże przeciwnika, mocna obrona oraz sportowy instynkt i spryt^{[1][2][3][4][5][6][7]}.

Kariera klubowa

Początkowo uprawiał rugby league, lecz gdy miał czternaście lat jego klub zakończył działalność. Rozważał wówczas grę w tenisa, jednak podjął treningi rugby union w juniorskim zespole Ourimbah Rugby Club^{[8][9][10][11]}. Po ukończeniu Berkeley Vale High School przeniósł się w 2002 roku do Sydney, gdzie zaczął grać dla rezerw zespołu juniorów Northern Suburbs z niewielkimi nadziejami na większą karierę. W ciągu miesiąca znalazł się jednak w pierwszej drużynie seniorów w rozgrywkach Shute Shield^[5][6][12], a z klubem pozostał związany przez całą karierę^{[13][14][15][16]}.

Dobre występy w tym zespole zostały zauważone przez włodarzy Brumbies, otrzymał zatem szkoleniowy kontrakt na sezon 2004, a pełny rok później^[5][10][12]. Wraz z drużyną przygotowywał się do finału Super 12 w sezonie 2004, ostatecznie nie znalazł się nawet na ławce rezerwowych – Brumbies triumfowali w tym meczu, jednak do końca pobytu Ashley-Coopera w tym zespole nie dotarli już do fazy play-off tych rozgrywek^[17]. Po występach w przedsezonowych meczach przygotowawczych^[18] zadebiutował w Super 12 meczem pierwszej kolejki z Crusaders^[19], a kontuzja ścięgna pozwoliła mu na udział jedynie w trzech meczach sezonu 2005^[20]. Już rok później został podstawowym obrońcą drużyny opuszczając jedynie jedno spotkanie z powodu niegroźnego urazu^[20], zaś w drugiej części sezonu wraz z Brumbies triumfował w Australian Provincial Championship^[20][21]. Ogłosił następnie przedłużenie kontraktu do końca roku 2011^[22].

Przez kolejne trzy sezony pojawiał się na boisku w roli obrońcy, skrzydłowego i środkowego ataku. W 2007 roku zagrał we wszystkich spotkaniach, został wybrany najlepszym graczem formacji ataku Brumbies, zaś jedna z jego akcji otrzymała wyróżnienie dla przyłożenia roku^[3][5]. Rok później w pierwszej kolejce doznał kontuzji więzozrostu kostki, a powróciwszy w rundzie ósmej, zdołał jeszcze zdobyć cztery przyłożenia, co dało mu klubowe współzwycięstwo w tej kategorii^[4]. W roku 2009 rozegrał natomiast w wyjściowej piętnastce pełny, trzynastomeczowy sezon, podczas którego zdobył trzy przyłożenia^[5], podobnie było również rok później^[6].

W 2011 roku ogłosił pozostanie w australijskim rugby na kolejne dwa lata^[23], obowiązujący od 2012 roku kontrakt podpisał jednak z Waratahs^[24], a został on w 2013 roku przedłużony o jeszcze dwa lata^[25]. W barwach tego zespołu zadebiutował w przedsezonowym meczu przygotowawczym z reprezentacją Tonga^[26], a następnie wystąpił we wszystkich szesnastu ligowych pojedynkach^[27]. Wśród czternastu rozegranych przez niego spotkań w sezonie 2013 znajdował się także jego setny mecz Super Rugby, którą to okazję uczcił przyłożeniem^[28][29]. W roku 2014 nie opuścił żadnego spotkania Waratahs^[30], a zespół po raz pierwszy w historii triumfował w Super Rugby, Ashley-Cooper został dodatkowo wybrany najlepszym graczem finałowego meczu^{[31][32][33][34]}. Podczas klubowej gali otrzymał natomiast wyróżnienie dla najlepszego zawodnika formacji ataku^[35].

W październiku 2014 roku ogłosił, iż po Pucharze Świata 2015 opuści Australię^[36], dwa miesiące później podpisał dwuletni kontrakt z francuskim Union Bordeaux Bègles^[37][38].

Kariera reprezentacyjna

W 1999 roku reprezentował zespół U-15 NSW Country Junior Rugby Union, a dwa lata później został powołany do stanowej drużyny U-17, której został wybrany najlepszym zawodnikiem roku^[10].

W sezonie 2003/2004 wraz z kadrą rugby siedmioosobowego brał udział w rozgrywkach IRB Sevens World Series^{[5][39][40][41][42][43]}. W 2004 roku znalazł się w składzie kadry U-21^[44][45] na zakończone na czwartym miejscu mistrzostwa świata w tej kategorii wiekowej, podczas których zagrał w trzech meczach^[43]. Rok później uczestniczył w zgrupowaniu^[46], a następnie został wybrany do składu na kolejne mistrzostwa U-21^[47][48], a Australijczycy dotarli do finału, w którym ulegli rówieśnikom z RPA^[49].

Pierwsze powołanie do seniorskiej kadry otrzymał w sierpniu 2005 roku za kontuzjowanego Marka Gerrarda. Niespodziewanie znalazł się w meczowym składzie przeciwko Springboks, gdy na dziesięć minut przed jego rozpoczęciem urazu podczas rozgrzewki doznał Elton Flatley. Z uwagi na pośpiech przy wprowadzaniu go do składu Ashley-Cooper zadebiutował zatem w barwach Wallabies w koszulce bez numeru na plecach^{[7][50][51][52]}. Miesiąc później został powołany na zgrupowanie^[53], a następnie do składu kadry A^[54], z którą wystąpił przeciwko Barbarians Français^[49][55]. W kolejnym roku ponownie znajdował się na zapleczu reprezentacji rozgrywając mecze w kadrze A – z Fidżi, Ospreys, Irlandią A i Szkocją A^[56][57][57].

Jeszcze w grudniu 2006 roku został nominowany przez Johna Connolly’ego do szerokiego składu Wallabies przygotowującego się do Pucharu Świata 2007^[58], udany sezon ligowy spowodował, że znajdował się następnie w węższej kadrze na pierwszą część sezonu^[59][60][61] i po dwóch latach nieobecności ponownie zagrał w złoto-zielonej koszulce^[62]. Odtąd stał się stałym punktem zespołu na Puchar Trzech Narodów/The Rugby Championship^{[63][64][65][66][67][68][69][70]} oraz czerwcowe^{[71][72][73][74][75][76]} i listopadowe mecze kadry^{[77][78][79][80][81][82][83]}. Zagrał również przeciwko British and Irish Lions podczas ich tournée w 2013^{[84][85][86][87]}. W październiku 2014 roku został szóstym reprezentantem Australii, który osiągnął barierę stu testmeczów, wcześniej to osiągnięcie zaliczyli George Gregan, Nathan Sharpe, George Smith, Stephen Larkham i David Campese^[88].

Podczas Pucharu Świata 2007^[89][90] wystąpił w czterech meczach^[3][91], a Australijczycy odpadli z turnieju w ćwierćfinale^[92]. Znalazł się także w trzydziestoosobowym składzie wytypowanym przez Robbie'ego Deansa na Puchar Świata w Rugby 2011^[93][94], gdzie zagrał pełne osiemdziesiąt minut we wszystkich siedmiu spotkaniach grając dodatkowo na czterech różnych pozycjach – 11, 13, 14 i 15^[95]. Jego zespół zdobył brązowy medal^[96], a sam zawodnik w meczu z USA został autorem najszybszego hat-tricka w historii Pucharu Świata^[97][98]. Kolejnym sukcesem kadry z Ashley-Cooperem był triumf w Pucharze Trzech Narodów 2011^[99].

Występował zarówno w barwach Barbarians, jak i przeciwko nim^{[100][101][102]}.

Varia

• Jego przyłożenie zostało wybrane najlepszym w Australii w roku 2009^[103].
• W listopadzie 2013 roku został wraz z innymi zawodnikami zawieszony na jeden mecz za zbytnie celebrowanie zwycięstwa z Irlandią^[104][105]
• Jego wujem był reprezentant Australii, Graeme Bond^[6][106].

Przypisy

Bibliografia

• Adam Ashley-Cooper – ESPN Scrum Profile (ang.). en.espn.co.uk. [dostęp 2015-06-01].
• Adam Ashley-Cooper – Wallabies Profile (ang.). rugby.com.au. [dostęp 2014-10-05].
• Adam Ashley-Cooper – Waratahs Profile (ang.). waratahs.com.au. [dostęp 2014-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-15)].
• Adam Ashley-Cooper – It's Rugby Profile (ang.). itsrugby.co.uk. [dostęp 2014-10-05].