Adam Bobryk

Adam Bobryk
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

28 października 1967
Siedlce

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Doktorat

2002
Katolicki Uniwersytet Lubelski

Habilitacja

2015
Uniwersytet Śląski w Katowicach

Nauczyciel akademicki
Uniwersytet

Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Adam Bobryk (ur. 28 listopada 1967 w Siedlcach[1]) – polski socjolog, dziennikarz, samorządowiec, nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny i rzecznik prasowy Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. W pracy naukowej specjalizuje się w tematyce mniejszości narodowych i wyznaniowych, w tym w problematyce Polaków na Wschodzie.

Życiorys

W latach 1982–1989 uczestniczył w podziemnej działalności politycznej, kolportował ulotki i prasę. Za tę działalność był więziony[2]. W 1987 wraz z bratem Witoldem zaangażował się w tworzenie struktur Polskiej Partii Socjalistycznej w Siedlcach[3]. Był drukarzem pisma PPS „Iskra”[4], następnie redagował pismo SKR PPS o nazwie „Naprzód” (1989–1990)[3]. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Tymczasowego Komitetu Krajowego PPS[5], a po zjednoczeniu części środowisk socjalistycznych wiceprzewodniczącego Rady Naczelnej PPS[6]. Był odpowiedzialny za współpracę socjalistów ze Wschodem, w tym środowiskami białoruskiej lewicy[7]

W latach 90. pracował jako dziennikarz w lokalnej prasie, m.in. „Tygodniku Siedleckim”, „Kurierze Siedleckim” oraz „Nowym Echu Podlasia”. W wyborach w 1991 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z listy Solidarności Pracy[8], zaś dwa lata później o mandat senatorski w województwie siedleckim z ramienia PPS (z poparciem SLD). Od 1994 wybierany do rady miejskiej Siedlec z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej[9]. Był m.in. przewodniczącym Komisji Kultury, Sportu i Turystyki (1998–2001), w 2006 został wiceprzewodniczącym rady miejskiej. W wyborach 2006 jako członek PPS był kandydatem Lewicy i Demokratów na prezydenta miasta popieranym przez Samoobronę. Uzyskał w pierwszej turze 17,51% głosów[10]. W wyborach samorządowych w 2010 po raz ostatni uzyskał mandat radnego[11].

W 1995 ukończył studia socjologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim[12]. W 2002 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie socjologii na Wydziale Nauk Społecznych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II na podstawie pracy zatytułowanej Odrodzenie narodowe Polaków w Republice Litewskiej 1987–1997. W 2015 rada Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na podstawie rozprawy pt. Społeczne znaczenie funkcjonowania polskich ugrupowań politycznych w Republice Litewskiej 1989–2013 i dorobku naukowego nadała mu stopień doktora habilitowanego nauk społecznych w zakresie socjologii (specjalność: mniejszości narodowe i etniczne, socjologia polityki)[13][14]. Zatrudniony jako profesor nadzwyczajny[15] w Instytucie Nauk Społecznych i Bezpieczeństwa Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach, został również rzecznikiem prasowym uczelni.

Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego, Białoruskiego Towarzystwa Historycznego, a także Siedleckiego Towarzystwa Naukowego oraz Stowarzyszenia Wspólnota Polska oddział w Siedlcach.

Żonaty, ma dwoje dzieci[16].

Odznaczenia

W 2011, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[17]. Ponadto odznaczony Srebrnym (2004)[18] i Złotym (2010)[19] Krzyżem Zasługi oraz Krzyżem Wolności i Solidarności (2017)[20].

Publikacje

  • Blisko, a tak daleko: Polacy w obwodzie brzeskim na Białorusi (red. nauk.), Siedleckie Towarzystwo Naukowe; Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” Oddział w Siedlcach, Siedlce 2004.
  • Odrodzenie narodowe Polaków w Republice Litewskiej 1987–1997, Dom Wydawniczy Duet, Toruń, Łysomice, 2006.
  • Prawosławie w Siedlcach (współautor z Izabelą Kochan), Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedleckie Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Brama”, Siedlce 2007.
  • Życie społeczne Polaków na Wschodzie: wybrane zagadnienia (red. nauk.), Archiwum Państwowe w Siedlcach, Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” Oddział w Siedlcach, Siedlce 2007.
  • Przeobrażenia i zmiany: nauki humanistyczne (red. Ryszard Droba, Adam Bobryk, Ewelina Obrępalska), Wydawnictwo Akademii Podlaskiej, Siedlce 2010.
  • Kultura pogranicza – pogranicze kultur (red. nauk.), Siedleckie Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Brama”, Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora, Siedlce, Pułtusk 2005.
  • Siedlce 1448–2007 (współautor), Wyd. 2 zm. i poszerzone, Wydawnictwo Akademii Podlaskiej, Siedlce 2007.
  • Ślady przeszłości. Historia i teraźniejszość prawosławia na południowo-zachodnim Podlasiu w świadomości społecznej (współautor z Izabelą Kochan), Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedleckie Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Brama”, Siedlce 2010.
  • Społeczne znaczenie funkcjonowania polskich ugrupowań politycznych w Republice Litewskiej 1989–2013, Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedlce 2013.

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Biernacki: Adam Bobryk. encysol.pl. [dostęp 2020-07-16].
  2. ↑ Adam Bobryk. slownik-niezaleznidlakultury.pl. [dostęp 2012-09-24].
  3. ↑ a b Krzysztof Biernacki: Leksykon opozycji – woj. siedleckie i bialskopodlaskie. sws.org.pl. [dostęp 2012-09-24].
  4. ↑ Marek Wierzbicki: „Iskra”. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2012-09-24].
  5. ↑ Skradzione sztandary PPS, „Tygodnik Siedlecki” nr 30 (424) z 29 lipca 1990, s. 3 (rozmowa Dariusza Dybciaka z Adamem Bobrykiem)
  6. ↑ Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991. Władze państwowe i polityczne Polski według stanu na dzień 28 II 1991, Warszawa 1991, s. 305
  7. ↑ Rafał Chwedoruk, Socjaliści z Solidarności w latach 1989–1993, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2004, s. 43.
  8. ↑ Inka Słodkowska (red.), Wybory 1991: programy partii i ugrupowań politycznych, Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, Warszawa 2001, s. 55
  9. ↑ Edward Kospath-Pawłowski (red. nauk.), Siedlce 1448–2007, Wyd. 2 zm. i poszerzone, Wydawnictwo Akademii Podlaskiej, Siedlce 2007, s. 516, 563, 565–566, 588
  10. ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2012-09-24].
  11. ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2012-09-24].
  12. ↑ Autoreferat. us.edu.pl, 2014. [dostęp 2015-08-02].
  13. ↑ Uchwała 3/04/2015 podjęta na posiedzeniu Rady Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego w dniu 21 kwietnia 2015 r. w sprawie nadania stopnia naukowego doktora habilitowanego dr. Adamowi Bobrykowi. us.edu.pl. [dostęp 2015-08-02].
  14. ↑ Dr hab. Adam Bobryk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-07-08].
  15. ↑ Struktura Instytutu. insib.uph.edu.pl. [dostęp 2018-07-08].
  16. ↑ Dr Adam Bobryk prezydentem Siedlec, „Tygodnik Siedlecki” nr 44 z 29 października 2006, s. 6–7 (reklamówka wyborcza kandydatów LiD do rady miasta)
  17. ↑ M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 611.
  18. ↑ M.P. z 2005 r. nr 10, poz. 188.
  19. ↑ M.P. z 2011 r. nr 4, poz. 55.
  20. ↑ M.P. z 2018 r. poz. 88.

Bibliografia

  • Dr hab. Adam Bobryk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-07-08].
  • Prawosławie w Siedlcach, Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedleckie Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „Brama”, Siedlce 2007 (nota biograficzna).

Media użyte na tej stronie