Adam Bronisław Ciechański

Adam Bronisław Ciechański

Adam Bronisław Ciechański w trakcie gry
Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1882 Sulmierzyce
Data i miejsce śmierci	17 maja 1957 Poznań
Zawód, zajęcie	kontrabasista, profesor muzyki, wykładowca akademicki
Odznaczenia

Grób na cmentarzu junikowskim w Poznaniu

Adam Bronisław Ciechański (ur. 8 grudnia 1882 w Sulmierzycach, zm. 17 maja 1957 w Poznaniu^[1]) – kontrabasista, profesor Konserwatorium Muzycznego i Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu i Wrocławiu.

Życiorys

Jego pierwszym nauczycielem był ojciec, organista miejscowego kościoła. Edukację muzyczną syna rozpoczął od nauki gry na fortepianie, skrzypcach i organach. Młody Adam szybko wykazał przydatność do zawodowego kształcenia muzycznego. Rodzice regularnie zabierali go do Poznania na przedstawienia w operze. Podczas jednej z takich wycieczek poznał kontrabas, który wywarł na nim tak wielkie wrażenie, iż sam postanowił rozpocząć naukę gry na tym instrumencie.

W wieku 14 lat A.B. Ciechański wyjechał do Niemiec, aby odbyć gruntowne studia muzyczne. Od 1896 uczył się u Paula Langenmeyera w Peine – pod Hanowerem, grając jednocześnie w orkiestrze miejskiej w Nebro w Turyngii. W roku 1904 został członkiem Orkiestry Symfonicznej w Kolonii, ale już po upływie roku podjął pracę w Petersburskiej Orkiestrze Symfonicznej. W 1906 roku przeniósł się do Moskwy, gdzie pracował w sezonie artystycznym 1906/07. Po tej trwającej trzy lata wędrówce powrócił do Niemiec, by kontynuować studia w Berlińskiej Królewskiej Akademii Muzycznej w klasie kontrabasu M. Skibickiego. W roku 1911 udał się do Hamburga i tam zdobył wykształcenie wirtuozowskie u słynnego pedagoga Fryderyka Warneckego. Po skończeniu nauki w 1913 roku uzyskał drogą konkursu posadę w Deutsches Opernhaus w Charlottenburgu (Berlin).

W roku 1919 wrócił do Polski i osiedlił się na stałe w Poznaniu, obejmując posadę pierwszego kontrabasisty w orkiestrach Opery i Teatru Wielkiego. Zawarł tam także związek małżeński z pianistką – Marianną Winiewicz, z którą dochował się czwórki dzieci (Adam, Anna, Aleksandra i Alfreda)^[1]. W 1920 roku zostało otwarte Konserwatorium Muzyczne w Poznaniu, gdzie A.B. Ciechański objął stanowisko pedagoga klasy kontrabasu i tuby^[1]. W latach 1929–1939 uczył również w Miejskim Konserwatorium w Bydgoszczy^[1], a po wojnie, w latach 1955 do 1957 w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej we Wrocławiu. W okresie międzywojennym oraz po wojnie, z uwagi na niewielką ilość muzyków, umiejętność gry na dwóch instrumentach dawała większe możliwości znalezienia pracy. Oprócz działalności pedagogicznej w szkolnictwie wyższym prof. Ciechański kształcił młodych adeptów kontrabasu w średnich szkołach muzycznych Poznania i Torunia.

Lata wojenne spędził w Krakowie, dokąd został przymusowo wysiedlony. W okresie okupacji zajmował stanowisko pierwszego kontrabasisty w Orkiestrze Symfonicznej Generalnego Gubernatorstwa, gdzie poznał wiedeńskiego kontrabasistę Ludwiga Streichera zaliczanego do grona najwybitniejszych w najnowszej historii światowego kontrabasu.

We wrześniu 1945 roku Ciechański powrócił do Poznania, gdzie grał w orkiestrze operowej na stanowisku koncertmistrza. Powrócił także do pracy dydaktycznej, którą kontynuował w PWSM w Poznaniu, a od roku 1955 również w PWSM we Wrocławiu. Jeszcze przed rozpoczęciem pracy we wrocławskiej uczelni często zasilał także grupę kontrabasów Opery Wrocławskiej.

Ciechański uczył także w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej i Liceum Muzycznym w Poznaniu, dojeżdżał do szkół muzycznych Bydgoszczy i Torunia. Jego zasługi pedagogiczne są ogromne, wychował bowiem pokolenie bardzo dobrych kontrabasistów i położył podwaliny pod metodyczne nauczanie gry na kontrabasie na poziomie do tej pory w Polsce niespotykanym. W pamięci jego absolwentów zachował się jego serdeczny i ojcowski stosunek do uczniów.

Był entuzjastycznym propagatorem gry solowej na kontrabasie, występował na koncertach symfonicznych w Niemczech i prawie we wszystkich większych miastach Polski. Wielokrotnie brał także udział w koncertach przeznaczonych na cele dobroczynne, na przykład w sanatoriach dla chorych. Recenzenci podkreślali jego wirtuozowską technikę, śpiewny ton i wielką kulturę wykonania.

Adam Bronisław Ciechański posiadał dwa kontrabasy, które pieszczotliwie nazywał „tenorino” i „baryton”, a z którymi niemalże nigdy się nie rozstawał. Obydwa instrumenty zachowały się i nadal są w znakomitym stanie.

Za całokształt działalności oraz zasługi dla polskiej kultury muzycznej otrzymał liczne nagrody i odznaczenia, z których wymienić należy: Nagrodę Muzyczną Województwa Poznańskiego, Złoty Krzyż Zasługi i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.

Adam Bronisław Ciechański zmarł w Poznaniu 17 maja 1957 roku i pochowany został na cmentarzu Junikowskim w Alei Zasłużonych^[1] (AZ-L-2)^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 116. ISBN 83-01-02722-3.