Adam Chądzyński

Adam Chądzyński

Data i miejsce urodzenia	18 listopada 1882 Górki-Grubaki, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	16 września 1963 Katowice, Polska
Minister kolei żelaznych
Okres	od 20 listopada 1925 do 14 maja 1926
Przynależność polityczna	Narodowa Partia Robotnicza
Poprzednik	Kazimierz Tyszka
Następca	Kazimierz Bartel

Adam Chądzyński (ur. 18 listopada 1882 w Górkach-Grubakach^[1], zm. 16 września 1963 w Katowicach) – polski inżynier, polityk, minister.

Życiorys

Był synem Anny Wielądek i Jana Chądzyńskiego – ziemianina. Studiował na politechnikach – w Warszawie i Pradze^[1], uzyskując tytuł inżyniera.

W 1905 został członkiem Narodowego Związku Robotniczego. W latach 1906-1908 był członkiem Ligi Narodowej^[2]. 8 września 1908 na VI Zjeździe NZR w Warszawie doprowadził do oderwania się NZR od narodowej demokracji. Na tym zjeździe został wybrany przewodniczącym Zarządu Głównego Narodowego Związku Robotniczego. W związku z działalnością niepodległościową był aresztowany przez władze carskie Imperium Rosyjskiego i więziony do kwietnia 1911, po czym uciekł do Krakowa i tam pracował jako inżynier w przemyśle.

W czerwcu 1919 – na XVII Zjeździe NZR – został wybrany prezesem Rady Głównej i prezesem Komitetu Wykonawczego NZR. W maju 1920 – na I Kongresie Narodowej Partii Robotniczej – został wybrany prezesem Rady Naczelnej i prezesem Głównego Komitetu Wykonawczego NPR. W 1935 – nie mogąc skutecznie przeciwstawić się zjednoczeniu NPR z chadecją – wystąpił z Narodowej Partii Robotniczej.

W latach 1920–1935 był posłem na Sejm RP (Ustawodawczy oraz I, II i III kadencji).

W 1918 podjął pracę w Ministerstwie Przemysłu i Handlu. Od 20 listopada 1925 do 14 maja 1926 był ministrem kolei żelaznych w rządach Aleksandra Skrzyńskiego i Wincentego Witosa. W 1935 powrócił do Ministerstwa Przemysłu i Handlu.

W maju 1926 w czasie przewrotu majowego został internowany i osadzony w Cytadeli, z której został zwolniony po interwencji premiera Kazimierza Bartla.

W czasie II wojny światowej pracował w oddziałach Społem na warszawskim Mokotowie (1940–1944), w Piotrkowie Trybunalskim (od września 1944 do sierpnia 1945) i w Krakowie (1945). W sierpniu 1945 osiadł w Katowicach i do 1958 pracował w przemyśle węglowym. Od 1958 był na emeryturze.

Przypisy

Bibliografia

• Życiorysy nowych ministrów. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 270 z 22 listopada 1925. 
• Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (pod redakcją Jacka Majchrowskiego), Polska Oficyna Wydawnicza „BGW” Warszawa 1994
• M. Smogorzewska: Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny. Tom I (A–D), Wydawnictwo Sejmowe Warszawa 1998
• Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz, kto to jest?, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, s. 96-97, reprint Wydawnictw Artystycznych i Filmowych Warszawa 1983