Adam Dąbrowski (wojskowy)

Adam Zbigniew Dąbrowski

Puti, Tunel

podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia	23 czerwca 1921 Czerniowce
Data i miejsce śmierci	6 września 1944 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1939–1944
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne Armia Krajowa
Jednostki	2 Pułk Grenadierów Wielkopolskich, Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich, Batalion Strzelców Podhalańskich, oddział osłonowy Kwatery Głównej Komendy Okręgu Warszawa AK
Stanowiska	oficer osłonowy, dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, bitwa o Narwik, powstanie warszawskie
Odznaczenia

Adam Zbigniew Dąbrowski pseud.: „Puti”, „Tunel” (ur. 23 czerwca 1921 w Czerniowcach (wtedy w Rumunii), zm. 6 września 1944 w Warszawie) – podporucznik piechoty Polskich Sił Zbrojnych, cichociemny.

Życiorys

Był synem Bronisława i Józefy (Zofii) z domu Michowicz. We wrześniu 1939 roku był uczniem Liceum im. Króla Kazimierza Jagiellończyka w Kołomyi. Nie został zmobilizowany. 21 września 1939 roku przekroczył granicę polsko-rumuńską. W listopadzie 1939 roku dotarł do Francji, gdzie wstąpił do 2 pułku grenadierów wielkopolskich, następnie walczył w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich, z którą brał udział w bitwie o Narvik. Od czerwca 1940 roku przebywał w Wielkiej Brytanii, w szeregach Batalionu Strzelców Podhalańskich.

Zgłosił się do służby w kraju. Po przeszkoleniu konspiracyjnym ze specjalnością w dywersji został zaprzysiężony 23 września 1943 roku i następnie przeniesiony do Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza i do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech.

Został zrzucony w Polsce w nocy z 25 na 26 marca 1943 roku w ramach operacji lotniczej „Weller 26”. Po skoku został przypadkowo ranny i przez pewien czas był leczony.

W czasie powstania warszawskiego był oficerem osłonowym, dowódcą 3 plutonu (pseud. „Chmura”) w oddziale osłonowym Kwatery Głównej Komendy Okręgu. Zginął wraz z całą swoją placówką zasypany w gmachu PKO.

Tablica w kościele św. Jacka w Warszawie, upamiętniająca poległych cichociemnych, w tym Adama Dąbrowskiego

Awanse

• starszy strzelec podchorąży – ze starszeństwem z dniem 20 marca 1940 roku
• podporucznik – 5 maja 1944 roku.

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych – czterokrotnie.

Upamiętnienie

W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Wśród wymienionych 110 poległych cichociemnych jest Adam Dąbrowski.

Bibliografia

• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo Abres, 1996, s. 35–36. ISBN 83-902499-5-2.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 305. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 218.