Adam Gajewski (1902–1984)
 chorąży | |
| Data urodzenia | 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 listopada 1984 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 3 Batalion Strzelców Sanockich, |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small} _BAR.svg){kind=small} | |
Adam Gajewski (ur. 1902, zm. 19 listopada 1984 w Sanoku) – żołnierz Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych.
Życiorys
Urodził się 30 września[1], 30 października[2] lub 31 października[3] 1902. Był synem Tadeusza i Władysławy z domu Pruszyńskiej[1][2].
U schyłku I wojny światowej został ochotnikiem w szeregach 3 batalionu Strzelców Sanockich. Brał udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej.
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i wywieziony do ZSRR. Na mocy układu Sikorski-Majski z 30 lipca 1941 odzyskał wolność. Przeszedł z Półwyspu Kolskiego i Workutę do bazy w Buzułuku, po czym wstąpił do formowanej Armii Polskiej w ZSRR gen. Władysława Andersa. Wraz z 2 Korpusem Polskim przebył szlak przez Bliski Wschód aż do Włoch. Brał udział w kampanii włoskiej. Był chorążym 13 Wileńskiego batalionu strzelców w strukturze 5 Wileńskiej Brygady Piechoty w składzie 5 Wileńskiej Dywizji Piechoty[4][5]. Uczestniczył w bitwie o Monte Cassino.
Po zakończeniu wojny powrócił do Polski i osiedlił się w Sanoku. Był zatrudniony w Górnictwie Naftowym i Gazowniczym, pracował w kopalni gazu ziemnego w Wielopolu[6]. Należał do koła ZBoWiD w Sanoku[7].
Zmarł 19 listopada 1984 w Sanoku[2]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
W 1930 jego żoną została Stefania Maria (ur. 1909, córka Karola Baranowicza, rzemieślnika i przedsiębiorcy sanockiego[1][2][8], zm. 1988[9][10]), wraz z którą w 1981 obchodził Złote Gody Małżeńskie[11]. Miał syna Karola (1932-1977)[12]. Wnukiem Adama Gajewskiego jest Grzegorz Gajewski[13].
Odznaczenia i medale
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1982)[14][15][7]
- Krzyż Walecznych (za walki pod Monte Cassino)
- Krzyż Zasługi z Mieczami
Przypisy
- ↑ a b c Księga małżeństw (1924–1936). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 429.
- ↑ a b c d Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. między 97 a 97 (poz. 92).
- ↑ Podane na inskrypcji nagrobnej.
- ↑ Witold Szymczyk. Na Monte Cassino. „Nowiny”, s. 2, Nr 110 z 18-20 maja 1990.
- ↑ Andrzej Brygidyn: Żołnierskimi rzuceni losami. Sanok: 1994, s. 106. ISBN 83-87282-47-2.
- ↑ Grzegorz Gajewski: Sanok – pamiętam, czas: 11,17.
- ↑ a b ZBoWiD 1986 ↓, s. 329.
- ↑ Grzegorz Gajewski: Sanok – pamiętam, czas: 14,07.
- ↑ Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 131 (poz. 72).
- ↑ Stefania Gajewska. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-10-29].
- ↑ Złote Gody małżeńskich par. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1, nr 31 (231) z 30-30 listopada 1981.
- ↑ Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 20 (poz. 83).
- ↑ Grzegorz Gajewski: Sanok – pamiętam, czas: 9,14.
- ↑ W 100-lecie polskiego ruchu robotniczego i 34 rocznicę powstania PZPR. Spotkanie z weteranami walki i pracy z Podkarpacia. „Nowiny”, s. 1, Nr 247 z 17-19 grudnia 1982.
- ↑ Głos kombatantów z Podkarpacia. „Podkarpacie”. Nr 43, s. 2, 23 grudnia 1982.
Bibliografia
- Andrzej Brygidyn. Na frontach II wojny światowej. Do Polski przez Monte Cassino (I). „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, nr 30 (230) z 1-10 listopada 1981.
- Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 1-335.
- Andrzej Brygidyn, Wierni przysiędze i żołnierskim honorem (XV). Przez nieprzebyte tajgi i bezgraniczne stepy zdążali, Sanocka Fabryka Autobusów, 20 grudnia 1989, s. 5.
- Andrzej Brygidyn: Żołnierskimi rzuceni losami. Sanok: 1994, s. 106. ISBN 83-87282-47-2.
- Do Polski przez Monte Cassino. W: Andrzej Brygidyn: Sanockie reminiscencje. Sanok: 2013, s. 29–30. ISBN 978-83-903080-2-9.
Media użyte na tej stronie
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).
Baretka: Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami – II RP (1942).
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grobowiec rodziny Gajewskich na Cmentarzu Centralnym w Sanoku
Naramiennik chorążego Wojsk Lądowych RP.