Adam Hodysz

Adam Hodysz
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

21 października 1940
Warszawa

Przebieg służby
Jednostki

Służba Bezpieczeństwa

UOP

Stanowiska

dyrektor delegatury UOP

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Srebrny Krzyż Zasługi

Adam Bogdan Hodysz (ur. 21 października 1940) – funkcjonariusz Służby Bezpieczeństwa MSW (1964–1984), podpułkownik Urzędu Ochrony Państwa, Dyrektor Delegatury UOP w Gdańsku w latach 1990–1993.

Życiorys

Członek PZPR od 1965 do 1984, absolwent matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku. W kontrwywiadzie od 1 sierpnia 1964. W 1974 przeniesiony do Wydziału Śledczego KWMO w Gdańsku[1].

Od końca 1978 współpracował z opozycją demokratyczną – Wolnymi Związkami Zawodowymi, a potem z NSZZ „Solidarność”, przekazując głównie za pośrednictwem Aleksandra Halla ważne informacje o rozpracowywaniu przez jego instytucję działaczy opozycji niepodległościowej. Dzięki jego informacjom udało się m.in. zdemaskować TW SB MSW, Edwina Myszka, współzałożyciela WZZ (Wolnych Związków Zawodowych)[2].

5 marca 1984 Adam Hodysz złożył podanie o zwolnienie ze służby. Aresztowany został 24 października tego samego roku, a po zatrzymaniu trafił do jednej celi z Grzegorzem Piotrowskim, kapitanem SB aresztowanym dzień wcześniej[3] w związku z podejrzeniami o porwanie i zabójstwo księdza Jerzego Popiełuszki. Oskarżony funkcjonariusz odmówił składania wyjaśnień. Mimo braku dowodów skazany we wrześniu 1985 przez Sąd Okręgowy w Słupsku na 3 lata więzienia. Sąd Najwyższy podwyższył wyrok do 6 lat. Wyszedł na wolność 30 grudnia 1988, odbywając ponad 3 lata kary. W 1990 został zrehabilitowany.

W latach 1990–1993 pełnił funkcję Dyrektora Delegatury Urzędu Ochrony Państwa w Gdańsku. W 1992 Delegatura UOP w Gdańsku pod jego kierownictwem w związku z realizacją uchwały lustracyjnej Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 28 maja 1992[4] przekazała ministrowi spraw wewnętrznych Antoniemu Macierewiczowi akta TW SB MSW ps. „Bolek” dotyczące urzędującego prezydenta RP Lecha Wałęsy.

Po ujawnieniu tzw. listy Macierewicza[5], która spowodowała gwałtowne odwołanie Rady Ministrów Jana Olszewskiego w nocy z 4 na 5 czerwca 1992, ppłk Adam Hodysz stracił stanowisko. Został odwołany przez Andrzeja Milczanowskiego, nowo powołanego ministra SW (zwierzchnika UOP), na wniosek prezydenta RP Lecha Wałęsy.

Po zmianie rządów funkcjonariusz Hodysz powrócił do służby w UOP. Pracował w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych w Warszawie. W 2001 po przegraniu wyborów parlamentarnych przez AWS i powołaniu Rady Ministrów Leszka Millera oraz w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego przeszedł w stan spoczynku w stopniu podpułkownika UOP.

Odznaczenia

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2009, za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za działalność na rzecz przemian demokratycznych, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej)[6][7][8].
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1999, za wybitne zasługi w działalności na rzecz umacniania bezpieczeństwa wewnętrznego kraju)[9].
  • Krzyż Wolności i Solidarności (2019, za zasługi w działalności na rzecz niepodległości i suwerenności Polski oraz respektowania praw człowieka w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej)[10].
  • Srebrny Krzyż Zasługi (1997, za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej)[11].

Przypisy

  1. Funkcjonariusze KWMO (WUSW/UOKPP) w Gdańsku. abcnet.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-28)]., Fundacja Orientacja, 5 lipca 2005.
  2. Jarosław Kurski: Adam Hodysz, Gazeta Wyborcza, 22 lipca 2005.
  3. W. Sumliński, Ł. Kurtz, M. Mejaran: Teatr Kiszczaka, Tygodnik „Wprost” Nr 1195, 30.10.2005.
  4. Uchwała w sprawie zobowiązania Ministra Spraw Wewnętrznych do przedstawienia pełnej informacji na temat osób pełniących niektóre funkcje publiczne będących współpracownikami Służby Bezpieczeństwa w latach 1945–1990 (Monitor Polski 1992, nr 16, poz. 116).
  5. fragment negocjacji prezydenta RP Lecha Wałęsy z przewodniczącymi klubów parlamentarnych niebędących w koalicji rządowej J. Olszewskiego, której członkiem był minister SW A. Macierewicz w nocy 4 na 5 czerwca 1992 r.
  6. M.P. z 2010 r. nr 27, poz. 291
  7. Ordery z okazji Jubileuszu 30-lecia powołania Ruchu Młodej Polski. prezydent.pl, 2009-09-27. [dostęp 2016-12-12].
  8. Z SB do opozycji. 28 września 2009.
  9. M.P. z 2000 r. nr 5, poz. 83
  10. M.P. z 2020 r. poz. 125
  11. M.P. z 1997 r. nr 56, poz. 526

Media użyte na tej stronie

PL Naramiennik pplk BOR.svg
Naramiennik podpułkownika Biura Ochrony Rządu.
POL Krzyż Wolności i Solidarności BAR.svg
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.