Adam Hofman

Adam Hofman

Adam Hofman (2013)
Data i miejsce urodzenia	23 maja 1980 Kalisz
Zawód, zajęcie	polityk, przedsiębiorca
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Stanowisko	poseł na Sejm V, VI i VII kadencji (2005–2015)

Adam Hofman (ur. 23 maja 1980 w Kaliszu) – polski polityk i przedsiębiorca, z wykształcenia politolog, poseł na Sejm V, VI i VII kadencji.

Życiorys

Wykształcenie

Ukończył IV Liceum Ogólnokształcące im. Ignacego Jana Paderewskiego w Kaliszu, a w 2004 politologię na Uniwersytecie Wrocławskim. W trakcie studiów był członkiem Niezależnego Zrzeszenia Studentów, założył i przewodniczył Forum Studentów Uniwersytetu Wrocławskiego. Podjął kurs w Harvard Business School^[1], status absolwenta tej uczelni uzyskał w 2022^[2].

Działalność do 2015

Pełnił funkcję doradcy jednego z wiceprezydentów Wrocławia. Przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości. Z ramienia tej partii w wyborach w 2004 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego w okręgu dolnośląskim. W latach 2005–2011 przewodniczył organizacji młodzieżowej PiS – Forum Młodych PiS. W 2005 został wybrany na posła V kadencji w okręgu konińskim. 15 maja 2007 wybrano go na przewodniczącego sejmowej komisji śledczej ds. banków i nadzoru bankowego.

W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 15 824 głosy. W 2009 po raz drugi kandydował bezskutecznie do Parlamentu Europejskiego (startując w okręgu wielkopolskim). W 2010 został rzecznikiem prasowym Prawa i Sprawiedliwości oraz klubu parlamentarnego tej partii. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 24 047 głosów^[3]. 26 listopada 2011 został wybrany przez radę polityczną PiS w skład komitetu politycznego tej partii^[4]. W lipcu 2012 został szefem PiS w okręgu konińskim.

W listopadzie 2013 zawiesił swoje członkostwo w PiS i w klubie parlamentarnym tej partii (przestając być także rzecznikiem klubu i partii oraz szefem okręgu konińskiego partii) do czasu wyjaśnienia sprawy jego oświadczenia majątkowego^[5]. W grudniu tego samego roku, po odmowie wszczęcia wobec niego śledztwa w związku z ustaleniem, iż czyny mogły stanowić wykroczenia skarbowe, których karalność uległa przedawnieniu, został przywrócony w prawach członka partii i klubu parlamentarnego^[6], a w styczniu 2014 ponownie został rzecznikiem PiS^[7]. W listopadzie tego samego roku kolejny raz przestał pełnić tę funkcję, zostając zawieszonym w prawach członka partii i jej klubu parlamentarnego w związku z okolicznościami zagranicznej podróży służbowej do Madrytu – polityk miał pobrać zaliczkę na wyjazd prywatnym samochodem, a faktycznie odbyć ją tanimi liniami lotniczymi^[8]. W tym samym miesiącu zgodnie z decyzją komitetu politycznego PiS wykluczono go z partii^[9] (w ten sam sposób w podróży uczestniczyli jeszcze posłowie Mariusz Antoni Kamiński i Adam Rogacki, z takimi samymi konsekwencjami służbowymi)^[10]. Ostatecznie prokurator umorzył śledztwo w sprawie rozliczenia podróży służbowej do Madrytu. Uznał, że w sprawie nie doszło do oszustwa na szkodę Kancelarii Sejmu, nie doszło też do poświadczenia nieprawdy w dokumentacji^[11].

Po zapoznaniu się z wynikami audytu przeprowadzonego przez komisję powołaną przez szefa Kancelarii Sejmu w celu sprawdzenia przestrzegania zasad rozliczania zagranicznych podróży służbowych posłów delegowanych przez Sejm poza granice kraju, Komisja Etyki Poselskiej uznała, że Adam Hofman naruszył art. 5 (zasada rzetelności) i art. 6 (zasada dbałości o dobre imię Sejmu) zasad etyki poselskiej oraz udzieliła mu nagany^[12].

Działalność od 2015

W 2015 nie kandydował w kolejnych wyborach. Współtworzył spółkę prawa handlowego R4S zajmującą się usługami z zakresu public relations^[13], która w 2020 podjęła działalność także na Węgrzech^[14]. W maju 2016 został wiceprezesem Związku Piłki Ręcznej w Polsce^[15]. Z zarządu ZPRP odszedł po wyborze nowych władz w październiku 2016^[16]. Od maja 2018 do stycznia 2019 prowadził program publicystyczny Gabinet cieni w portalu Wirtualna Polska^[17].

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2012-04-10].