Adam Kubisztal

Adam Serafin Kubisztal
podpułkownik żandarmerii podpułkownik żandarmerii
Data urodzenia

14 listopada 1879

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

c. k. Obrona Krajowa
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

Sąd Wojskowy ND
1 Dywizjon Żandarmerii
2 Dywizjon Żandarmerii
Departament Piechoty
Wojskowe Więzienie Śledcze Nr I

Stanowiska

szef sądu
zastępca dowódcy dywizjonu
dowódca dywizjonu
zastępca szefa wydziału
komendant więzienia

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Zasługi Cywilnej (w czasie wojny)

Adam Serafin Kubisztal (ur. 14 listopada 1879, zm. ?) – podpułkownik żandarmerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Był oficerem rezerwy cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Na stopień kadeta–zastępcy oficera został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1905 roku[1], podporucznika – 1 stycznia 1910 roku[2] i porucznika – 1 maja 1915 roku[3]. Od 1905 jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Obrony Krajowej Kołomyja Nr 36[4][5].

6 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Był wówczas szefem Sądu Wojskowego Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego[6]. 27 lutego 1921 roku został przeniesiony z Sądu Wojskowego Naczelnego Dowództwa do 1 dywizjonu żandarmerii wojskowej w Warszawie na stanowisko zastępcy dowódcy z jednoczesnym przeniesieniem z Korpusu Sądowego na etat oficerów żandarmerii[7].

16 czerwca objął dowództwo 2 dywizjonu żandarmerii wojskowej w Lublinie[8], a 16 października tego roku został przeniesiony do Wydziału 2 Żandarmerii Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a jego oddziałem macierzystym był 2 dywizjon żandarmerii[9]. W 1923 roku był zastępcą szefa Wydziału 2 Żandarmerii, pozostając oficerem nadetatowym 2 dywizjonu żandarmerii[10]. Z dniem 10 kwietnia 1924 roku został „odkomenderowany” do Wojskowego Więzienia Śledczego Nr I w Warszawie na stanowisko komendanta, na okres trzech miesięcy[11]. 20 sierpnia 1924 roku został przydzielony do 2 dywizjonu żandarmerii „z pozostawieniem na odkomenderowaniu” na stanowisku komendanta WWŚl. Nr I do dnia 1 listopada 1924 roku[12]. 1 października 1924 roku został przydzielony do Wojskowego Więzienia Śledczego Nr I w Warszawie na stanowisko komendanta więzienia[13][14]. Z dniem 15 lipca 1926 roku został zwolniony ze stanowiska komendanta więzienia i oddany do dyspozycji szefa Wydziału Żandarmerii MSWojsk[15]. Z dniem 28 lutego 1928 roku został przeniesiony do rezerwy[16].

W 1934 roku jako podpułkownik pospolitego ruszenia żandarmerii pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Bydgoszcz Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII”[17].

Ordery i odznaczenia

  • Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[3]
  • Złoty Krzyż Zasługi z Koroną na wstążce Medalu Waleczności (Austro-Węgry)[3]

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1905 ↓, s. 196, 521.
  2. ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1914 ↓, s. 214.
  3. ↑ a b c Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 192.
  4. ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1905 ↓, s. 192, 521.
  5. ↑ Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1910 ↓, s. 206, 372.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920 roku, s. 745.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 marca 1921 roku, s. 402.
  8. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 401, 720.
  9. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 291.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 16, 1054, 1063.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 17 kwietnia 1924 roku, s. 218.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 80 z 20 sierpnia 1924 roku, s. 457.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 1 października 1924 roku, s. 563.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 960, 965, 996.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 9 sierpnia 1926 roku, s. 246.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 71.
  17. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 291, 1010.

Bibliografia

  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1905. Wiedeń: styczeń 1905.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1910. Wiedeń: styczeń 1910.
  • Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1914. Wiedeń: styczeń 1914.
  • Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Signum laudis2.gif
Baretka Signum laudis
AUT KuK Kriegsbande BAR.svg
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).
PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).