Adam Majewski (lekarz)

Adam Majewski

w mundurze oficera-lekarza 2 Korpusu Polskiego
Data i miejsce urodzenia	24 maja 1907 Lublin, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	24 maja 1979 Toruń, Polska
Alma Mater	Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie
Dziedzina sztuki	literatura
Ważne dzieła
Wojna, ludzie i medycyna, Wojenne opowieści porucznika Szemraja
Odznaczenia

Adam Majewski (ur. 24 maja 1907 w Lublinie, zm. 24 maja 1979 w Toruniu^[1]) – kapitan lekarz Polskich Sił Zbrojnych, chirurg, a także pisarz.

Życiorys

Syn Adama, chirurga i działacza społecznego i politycznego Narodowej Demokracji i Elżbiety z d. Jandzyk. Rodzina mieszkała w Lubelskiem, w dzisiejszym Świdniku, w Adampolu, uzdrowiskowej wsi pod Lublinem. Nazwa miejscowości a dziś dzielnicy miasta pochodzi od imienia jego antenata, również Adama Majewskiego^[2]. Był absolwentem Gimnazjum i Liceum Stefana Batorego w Lublinie, które ukończył w 1926 roku. Początkowo student Wyższej Szkoły Handlowej (Szkoły Głównej Handlowej) w Warszawie w l. 1927–30, a następnie Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Dyplom lekarza uzyskał w 1936 roku, a tytuł doktora medycyny 2 lata później. Do momentu wybuchu wojny pracował w klinice chirurgicznej we Lwowie, a następnie w Warszawie^[3]. Ogłosił 6 prac naukowych z zakresu chirurgii i torakochirurgii.

Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej Maltania w Warszawie.

II wojna światowa

W 1939 roku brał udział w kampanii wrześniowej. Następnie internowany na Węgrzech, skąd zbiegł w lutym 1940 roku i przedostał się do Polskich Sił Zbrojnych we Francji i potem w Wielkiej Brytanii. Brał udział w działaniach Polskich Sił Zbrojnych we Francji, na Środkowym i Bliskim Wschodzie oraz we Włoszech. Podczas włoskiej kampanii był lekarzem 3 batalionu Strzelców Karpackich. Kontuzjowany w czasie bitwy o Monte Cassino^[4]. „Okazało się, że mam pękniętą łękotkę. Poza tą sprawą byłem przeziębiony, potłuczony i w najwyższym stopniu wyczerpany”^[5]. W kwietniu 1945, po bitwie o Bolonię, został wyznaczony na stanowisko komendanta polowej czołówki chirurgicznej nr 350.

Okres powojenny

Grób Adama Majewskiego na cmentarzu Powązkowskim

Po powrocie do kraju w 1947 roku pracował jako lekarz w Toruniu i Lublinie. Autor prac naukowych z dziedziny chirurgii i torakochirurgii oraz wielu książek ze wspomnień wojennych. Jego pierwsza książka „Wojna, Ludzie i Medycyna” ukazała się w 1960 roku. Od 1972 członek ZAiKS, od 1976 członek Związku Literatów Polskich^[6].

Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 36-1-28/29)^[7].

Dorobek pisarski

• Wojna, ludzie i medycyna, 1960, Wyd. Lubelskie
• Zaczęło się w Tobruku. Opowieść o Adolfie Bocheńskim 1974, Wyd. Lubelskie
• Wojenne opowieści porucznika Szemraja, 1975, Wyd. Lubelskie
• Lekarz też człowiek, 1979, Wyd. Lubelskie

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976)
• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Defence Medal
• War Medal 1939–1945
• Gwiazda Włoch (Italy Star)

Zobacz też

• Polska służba zdrowia w bitwie o Monte Cassino

Przypisy

Bibliografia

• Adam Majewski, Wojna, ludzie i medycyna, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1972, wyd. IV.
• Jan Bełkot, Majewski Adam, w: Toruński słownik biograficzny, tom 2 (pod redakcją Krzysztofa Mikulskiego), Toruń 2000, s. 166–167.