Adam Nowowiejski

Adam Nowowiejski – postać z powieści Henryka Sienkiewicza Pan Wołodyjowski^[1].

Wyśmienity zagończyk, który z rąk Tatara Azji syna Tuhajbeja utracił swego ojca, siostrę i narzeczoną. Mści się okrutnie na Tuhaj-bejowiczu wbijając go na pal. Po stracie rodziny, mimo dokonanej zemsty wpada w obłęd z rozpaczy. Ginie bohatersko w bitwie pod Chocimiem. H. Sienkiewicz tak opisuje okoliczności śmierci Adama Nowowiejskiego: „Wtem olbrzymi husarz, niszcząc wszystko przed sobą jak burza, dopada do białobrodego starca, staje w strzemionach, by ciąć tym okropniej, i ze strasznym zamachem (...) Pan Nowowiejski, on to był bowiem, straszne już poprzednio szerzył zniszczenie(...) Krzyknęli na widok śmierci wodza janczarowie i kilkunastu z nich wymierzyło janczarki w pierś młodego rycerza, on zaś (...) huknęły strzały, po których pan Nowowiejski zadarł konia i przechylił się w kulbace.„

Andrzej Stoff poświęcił tej postaci dedykowany artykuł, w którym nazwał ją niekoniecznie drugoplanową, reprezentatywną do Sienkiewiczowskiego podejścia do idei zemsty, a także przykładem bohatera romantycznego, niezbyt często wykorzystywanego przez Sienkiewiecza^[1].

Źródła