Adam Obrubański
.jpg) | |||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Adam Józef Obrubański | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 grudnia 1892 | ||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 9 kwietnia 1940 | ||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||
| |||||||||||||
Adam Obrubański (przed 1928) | |
 porucznik piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca plutonu żandarmerii |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Adam Obrubański (ur. 28 grudnia 1892 w Kopczyńcach, zm. 9 kwietnia 1940 w Katyniu) – doktor praw, piłkarz (napastnik), sędzia międzynarodowy, trener, dziennikarz, porucznik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Adam Obrubański urodził się 28 grudnia 1892 w Kopczyńcach, w rodzinie Leona i Wandy. Tytuł doktora praw uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.
Latem 1921 roku był dowódcą Plutonu Żandarmerii „Kobryń”[1]. W 1922 roku został przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 4 dywizjonu żandarmerii w Łodzi[2]. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwy 75 pułku piechoty w Królewskiej Hucie[3][4].
W 1934 roku, jako porucznik ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 464. lokatą w korpusie oficerów pospolitego ruszenia piechoty, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V[5].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia kapitana[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Kariera piłkarska
Do krakowskiej Wisły trafił w 1914 roku z AZS Kraków. Jej barw bronił do 1924 roku z przerwą m.in. na występy w ŁKS Łódź. W 1923 roku wraz z „Białą Gwiazdą” sięgnął po wicemistrzostwo kraju. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował w Wiśle jako działacz klubowy. W barwach Łódzkiego Klubu Sportowego grał w latach 1920–1922, pełniąc jednocześnie funkcję pierwszego trenera tej drużyny. Jego największym sukcesem było wprowadzenie ŁKS do pierwszego finałowego turnieju o mistrzostwo Polski.
Obrubański był kapitanem związkowym, czyli „de facto” selekcjonerem reprezentacji narodowej. Funkcję tę pełnił w latach 1922–1924.
W 1924 roku jako pierwszy Polak sędziował mecz międzynarodowy (w Budapeszcie, Węgry–Austria). W latach 1924–1925 znajdował się na liście sędziów FIFA. Ponadto, w 1927 roku sędziował mecze w premierowej edycji ligi polskiej.
Adam Obrubański oprócz działalności sportowej, zajmował się także dziennikarstwem (pisał do „Ilustrowanego Kuryera Codziennego”). Był także pracownikiem kontrwywiadu wojskowego.
Był autorem rozdziału Sport w publikacji pt. Dziesięciolecie Polski Odrodzonej. Księga pamiątkowa 1918–1928[7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Danuta Poźniakowska-Hanak, Żandarmeria Polowa i Wojskowa w latach 1918–1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 24 z 2001 r., s. 127.
- ↑ Alfabetyczny spis oficerów rezerwy, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1 maja 1922, s. 203, tu jako Józef Obrubański, urodzony 28 grudnia 1892 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 341, 498.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 300, 437.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 256, 928.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Adam Obrubański: Sport. W: Dziesięciolecie Polski Odrodzonej. Księga pamiątkowa 1918–1928. Kraków / Warszawa: 1928, s. 847-868.
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Marka Tarczyńskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Warszawa 2000, ISBN 83-905590-7-2.
Linki zewnętrzne
- Biografia na stronie Wisły Kraków. wislakrakow.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Adam Obrubański (-1928)
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej w okresie 1919-13 grudnia 1927 ustanowiona ustawą z dnia 1 sierpnia 1919 r. o godłach i barwach Rzeczypospolitej Polskiej, Dz. U. z 1919 r. Nr 69, poz. 416. Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "crimson" (#D91E3D, karmazyn). Proporcje 5:8.