Adam Pinkas

Adam Pinkas
major saperów major saperów
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1886
Siedlec

Data i miejsce śmierci

26 marca 1942
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie

Jednostki

Batalion Zapasowy 3 Pułku Wojsk Kolejowych
3 Pułk Kolejowy
1 Pułk Saperów Kolejowych
1 Batalion Mostów Kolejowych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
I wojna światowa

Adam de Pinkas (ur. 24 grudnia 1886 w Siedlcu, zm. 26 marca 1942 w ZSRR) – major saperów Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 24 grudnia 1886 w Siedlcu w powiecie myślenickim[1][2]. Został absolwentem szkoły realnej[2].

Został żołnierzem c. i k. armii, brał udział w I wojnie światowej[2]. Został absolwentem kursu w szkole oficerów rezerwy saperów[2].

Po zakończeniu wojny, jako były oficer armii austriackiej został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu porucznika[3]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej[2]. Był oficerem batalionu zapasowego 3 pułku wojsk kolejowych, istniejącego od 1919 do 1921. Został awansowany do stopnia kapitana w korpusie oficerów kolejowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5][2]. W 1923 był oficerem 3 pułku kolejowego w Poznaniu, w którym pełnił funkcję dowódcy 2 (VI) batalionu[6]. W 1924 był p.o. kwatermistrza w 1 pułku saperów kolejowych[7][2]. W tym samym roku przeszedł do 1 batalionu mostów kolejowych w Krakowie, gdzie w tym czasie był w składzie komitetu fundacyjnego chorągwi tej jednostki[8]. 3 maja 1926 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 lipca 1925 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów saperów kolejowych[9]. Od 1927 był kwatermistrzem w 1 batalionie mostów kolejowych[10]. Z tego stanowiska 26 kwietnia 1928 został przeniesiony na stanowisko zastępcy delegata Sztabu Generalnego przy dyrekcji Polskich Kolei Państwowych Gdańsk w Bydgoszczy[11][12][13]. Z dniem 4 grudnia 1928 roku został przeniesiony z korpusu oficerów saperów kolejowych do korpusu oficerów inżynierii i saperów z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku[14]. W czerwcu 1930 został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu[15]. Z dniem 30 czerwca 1931 został przeniesiony w stan spoczynku[16].

18 października 1931 został wybrany prezesem oddziału Związku Strzeleckiego powiatu bydgoskiego[17]. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Nowy Targ. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V i był wówczas przewidziany do użycia w czasie wojny[18].

W obliczu zagrożenia wybuchem konfliktu w 1939 objął kierownictwo kartoteki w Referacie „Zachód”[19]. Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej był dowódcą oddziału saperów kolejowych w okolicach Kowla[2].

Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i wywieziony w głąb ZSRR[2]. Po zawarciu układu Sikorski-Majski odzyskał wolność i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, będąc majorem[1][2]. Zmarł 26 marca 1942[1]. Został pochowany na cmentarzu szpitalnym w kazachskim Wysokoje[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 123.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Tadeusz Łaszczewski: Lubelszczyzna - 1939 r. Nazwiska osób na literę P - R. Janusz Stankiewicz. [dostęp 2019-07-09].
  3. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 88.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 993.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 906.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 639, 987.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 896.
  8. ↑ W dniu święta 1927 ↓, s. 55.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 127.
  10. ↑ W dniu święta 1927 ↓, s. 119.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 150.
  12. ↑ Przeniesienia i nominacje w garnizonie bydgoskim. „Dzień Bydgoski”. Nr 102, s. 11, 2 maja 1928. 
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 635.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 11.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 201.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 248.
  17. ↑ Z walnego zebrania Zw. Strzeleckiego powiatu bydgoskiego. „Dzień Bydgoski”. Nr 243, s. 7, 22 października 1931. 
  18. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 350, 945.
  19. ↑ Łukasz Ulatowski, Odprawa zastępcy szefa Biura Wywiadu Oddziału II Sztabu Głównego z szefem wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza: Warszawa, 31 sierpnia 1939 r. – notatka służbowa, s. 16..

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
PL Epolet mjr.svg
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).