Adam Polewka
Data i miejsce urodzenia | 4 marca 1903 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1 października 1956 |
Poseł do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL I kadencji | |
Okres | od 1945 |
Przynależność polityczna | Polska Partia Robotnicza / Polska Zjednoczona Partia Robotnicza |
Odznaczenia | |
Adam Polewka (ur. 4 marca 1903 w Krakowie, zm. 1 października 1956 tamże) – polski publicysta, pisarz, tłumacz, lewicowy działacz polityczny, poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I kadencji.
Życiorys
Należał do Polskiej Partii Socjalistycznej, a od 1932 do Komunistycznej Partii Polski. Po II wojnie światowej działał w Polskiej Partii Robotniczej i w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
Absolwent Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. W latach 1928–1929 był dyrektorem Teatru Robotniczego w Sosnowcu. Był współtwórcą Teatru Cricot, publikował między innymi w „Gazecie Literackiej”. Jeden z inicjatorów imprezy „Dni Krakowa”. Był również redaktorem dziennika popołudniowego „Echo Krakowa”. Był stypendystą Funduszu Kultury Narodowej we Francji, Belgii i Niemczech. Od 1935 do 1936 był kierownikiem literackim, reżyserem oraz autorem kabaretu „Bury Melonik” w Krakowie.
19 listopada 1939 podpisał oświadczenie pisarzy polskich witające przyłączenie Zachodniej Ukrainy do Ukrainy Radzieckiej[1].
W latach 1947–1954 był wykładowcą krakowskiej Szkoły Dramatycznej. W 1953 podpisał rezolucję ZLP w sprawie procesu krakowskiego.
Został odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1946)[2] oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej (1955)[3].
Pochowany został w Alei Zasłużonych Cmentarza Rakowickiego w Krakowie (kwatera LXVII-płd. 2-5)[4].
Imieniem Adama Polewki nazwano jeden z krakowskich parków. Znajdował się on na Krowodrzy, przy ul. Dzierżyńskiego (obecna ul. Lea). Stojący tam pomnik usunięto po 1989, a park uchwałą Rady Miasta Krakowa w 1991 został parkiem im. Wincentego á Paulo.
Jego synowie to Andrzej (1941–2021, lekarz psychiatra) i Jan (ur. 1945, scenograf, reżyser i malarz).
Twórczość
- Kocham i nienawidzę – zbiór felietonów
- Igrce w gród walą – widowisko
- przetłumaczył starofrancuską farsę Mistrz Piotr Pathelin
Przypisy
- ↑ Prawdziwa historia Polaków. s. 168.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 63, poz. 463.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410.
- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Adam Polewka. rakowice.eu. [dostęp 2021-06-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
Bibliografia
- Encyklopedia Krakowa, PWN, Warszawa-Kraków 2000, s. 564. ISBN 83-01-13325-2.
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
- Prawdziwa historia Polaków: ilustrowane wypisy źródłowe 1939–1945. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 1999. ISBN 83-87893-33-1.
- Uchwała Nr XXV/170/91 Rady Miasta Krakowa z dnia 14 czerwca 1991 r. w sprawie zmian nazw ulic i placów.
Media użyte na tej stronie
Autor: Miezian - Praca własna, Licencja: CC BY-SA 4.0
Popiersie Adama Polewki z nieistniejącego już pomnika, który stał w parku jego imienia na krakowskiej Krowodrzy
Popiersie Adama Polewki z nieistniejącego już pomnika, który stał w parku jego imienia na krakowskiej Krowodrzy.
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Adama Polewki na Cmentarzu Rakowickim
Autor: KinRad, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Adama Polewki na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.