Adam Redzik

Adam Redzik
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

6 maja 1977
Łuków

Doktor habilitowany nauk
prawnych
Specjalność:
historia nauki, historia prawa, prawo prywatne porównawcze, prawo konstytucyjne, penitencjarystyka, teoria prawa
Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski im. Jana Pawła II

Doktorat

2005 – historia
KUL

Doktorat

2007 – prawo
Uniwersytet Jagielloński

Habilitacja

2013 – prawo
Uniwersytet Jagielloński

nauczyciel akademicki, adwokat, sędzia
Jednostka

Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Wydziału Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego

Stanowisko

Kierownik Zakładu Prawa i Polityki Penitencjarnej

Sędzia Sądu Najwyższego
Okres spraw.

10 października 2018

Adam Janusz Redzik (ur. 6 maja 1977 w Łukowie[1]) – polski prawnik i historyk, sędzia Sądu Najwyższego, profesor w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego[2][3], w latach 2006–2018 redaktor prowadzący „Palestry”[4], redaktor naczelny „Głosu Prawa”[5]. Specjalizuje się w zakresie historii prawa, historii nauki, prawa porównawczego, penitencjarystyki, międzynarodowego prawa karnego, organizacji i deontologii zawodów prawniczych[4][6]. Autor kilkuset publikacji naukowych i popularnonaukowych[7][4].

Życiorys

Ukończył studia historyczne (2001) i prawnicze (2003) na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie uzyskał doktoraty z nauk humanistycznych (Katolicki Uniwersytet Lubelski, 2005) i nauk prawnych (Uniwersytet Jagielloński, 2007) oraz stopień doktora habilitowanego nauk prawnych (Uniwersytet Jagielloński, 2013)[6].

Specjalizuje się w historii i teorii prawa, historii nauki i prawie porównawczym. Jest profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Zakładu Prawa i Polityki Penitencjarnej[8] w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji na Wydziale Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2006 do października 2018 był redaktorem „Palestry”. Do 10 kwietnia 2010 r. był redaktorem prowadzącym i współpracownikiem redaktora naczelnego Stanisława Mikke, który w 2005 r. zaprosił go do pracy w redakcji[9], następnie do 2018 r. był zastępcą redaktora naczelnego Czesława Jaworskiego[10]. Od 2018 r. jest redaktorem naczelnym „Głosu Prawa. Przeglądu Prawniczego Allerhanda”[5][4].

W latach 2007–2013 był wykładowcą, adiunktem, na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, a w latach 2006–2010 był wykładowcą Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku[7].

W latach 2001–2005 był stypendystą Europejskiego Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów, a w latach 2007 i 2008 stypendystą Fundacji na rzecz Nauki Polskiej – w ramach programu START. W 2017 r. stypendysta Fundacji Lanckorońskich do Londynu[11]. Jest jednym z fundatorów Instytutu Allerhanda, członkiem jego Rady Głównej[12].

Opublikował kilkaset opracowań naukowych i popularnych z zakresu historii prawa, prawa konstytucyjnego i międzynarodowego, organizacji i dziejów adwokatury, prawa porównawczego, etyki prawniczej, prawa karnego i więziennictwa, prawa prywatnego porównawczego, w tym handlowego, a także historii nauki, kultury, muzyki i kina[7][13][14]. Artykuły zamieszcza w czasopismach: „Palestra”, „Państwo i Prawo”, „Rejent”, „Przegląd Prawa Handlowego”, „Przegląd Sejmowy”, „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, „Rocznik Lwowski”, „Galicja” i innych[7]. Publikował też w „Rzeczpospolitej”[15], „Dzienniku Gazecie Prawnej”[16][10], „Tygodniku Powszechnym”[17][18], „Kurierze Galicyjskim”[19][20]. Wygłosił wykład w ramach LXV Spotkań Ossolińskich[21]. Występuje jako ekspert z zakresu międzynarodowego prawa karnego oraz historii nauki i kina w radio[22][23][24][25][26][27]. Współautor Słownika inteligencji polskiej w ZSRS 1945–1991 pt. „Zostali na Wschodzie”[28].

W 2018 w trakcie kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce zgłosił swoją kandydaturę na sędziego Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego[29]. 28 sierpnia 2018 Prezydium Naczelnej Rady Adwokackiej odwołało go uchwałą (bez uzasadnienia) ze stanowiska zastępcy redaktora naczelnego „Palestry”[30], zaś nazajutrz Naczelna Rada Adwokacka przyjęła uchwałę, że udział adwokatów w naborze do Sądu Najwyższego „stoi w sprzeczności z wartościami, jakimi kieruje się Adwokatura”[31][32]. 10 października 2018 prezydent Andrzej Duda powołał go do pełnienia urzędu sędziego Sądu Najwyższego[33]. Orzeka w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego[34][35][4]

Wybrane publikacje

Książki

  • Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego w latach 1939–1946, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL 2006, ISBN 83-7306-254-8.
  • Zarys historii samorządu adwokackiego w Polsce, Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka 2007, s. 208; ISBN 83-915643-9-8; wyd. 2, Warszawa 2010, s. 215.
  • Prawo prywatne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, Warszawa: C.H.Beck 2009, s. 496, ISBN 978-83-255-0346-8.
  • Themis i Pheme. Czasopiśmiennictwo prawnicze w Polsce do 1939, Warszawa: Wydawnictwo Iskry 2011, s. 658; [wspólnie ze Stanisławem Milewskim], ISBN 978-83-244-0158-1.
  • Historia Adwokatury, Warszawa 2012, s. 400; [wspólnie z Tomaszem J. Kotlińskim]; ISBN 978-83-927035-7-0; wyd. 2 poprawione i uzupełnione, Warszawa 2012, s. 432; ISBN 978-83-927035-9-4; wyd. 3 poprawione i uzupełnione, Warszawa 2014, s. 432, ISBN 978-83-9347-96-5-8.
  • Stanisław Starzyński (1853–1935) a rozwój polskiej nauki prawa konstytucyjnego, Warszawa-Kraków: Instytut Allerhanda, Wydawnictwo Wysoki Zamek 2012, s. 356, ISBN 978-83-931373-2-9.
  • Historia ustroju Adwokatury Polskiej w źródłach, Warszawa 2013, s. 448; ISBN 978-83-934796-4-1; [współautorzy: Tomasz J. Kotliński, Marcin Zaborski].
  • Academia Militans. Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, całość zredagował, wstępem i zakończeniem opatrzył.... Kraków: Wysoki Zamek 2015, s. 1302 [współautorzy: Roman Duda, Marian Mudryj, Łukasz Tomasz Sroka, Wanda Wojtkiewicz-Rok, Józef Wołczański, Andrzej Kajetan Wróblewski] ISBN 978-83-943785-5-4; wydanie 2. poprawione, Kraków 2017, s. 1312, ISBN 978-83-947365-7-6.
  • Rafał Lemkin (1900-1959) – co-creator of international criminal law. Short biography, Warsaw 2017, s. 70, ISBN 978-83-931111-3-8.

Książki zredagowane, przetłumaczone

  • Jakub Honigsman, Zagłada Żydów lwowskich (1941–1944), przekład i opracowanie: Adam Redzik, Warszawa: Żydowski Instytut Historyczny 2007, s. 116, ISBN 978-83-85888-42-0.
  • Joanna Ostrowska, Tak musiało być. Wspomnienia, opracował Adam Redzik, Warszawa-Łomianki: LTW 2008, s. 152, ISBN 978-83-7565-019-8.
  • Adwokaci polscy Ojczyźnie – Polish advocates in the service of their Homeland, edited by Stanisław Mikke, Adam Redzik, Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka 2008, s. 224; ISBN 978-83-927035-0-1; wydanie 2. uzupełnione, Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka 2011, s. 232, ISBN 978-83-927035-5-6.
  • Stanisław Mikke, Bez togi …o prawie, historii, psychologii oraz obowiązkach względem Ojczyzny i Adwokatury, redakcja i posłowie Adam Redzik, przedmowa Czesław Jaworski, Warszawa: NRA 2011, s. 518, ISBN 978-83-927035-4-9.
  • Krzysztof Pol, Poczet Prawników Polskich XIX i XX wieku, wyd. 2., przejrzał i uzupełnił Adam Redzik, Warszawa: C.H.Beck 2011, s. 1256 + XLIV; (także Wstęp do wydania drugiego, s. XXXVII–XLIV), ISBN 978-83-255-1718-2.
  • Leszek Allerhand, Żydzi Lwowa. Opowieść, przedmowa Adam Redzik, zredagował i uzupełnił Janusz Kanimir, Kraków-Warszawa 2010; ISBN 978-83-931113-0-5; 978-83-931222-0-2.
  • Maurycy Allerhand, Leszek Allerhand, Zapiski z tamtego świata. Zagłada we Lwowie w dzienniku Profesora i wspomnieniach jego wnuka, posłowie Adam Redzik, red. Adam Redzik, Jacek Tokarski, Kraków: Instytut Allerhanda, Wydawnictwo Wysoki Zamek 2011, s. 168; ISBN 978-83-931222-1-9; 978-83-931373-8-1.

Rozprawy i artykuły naukowe

  • Roman Longchamps de Bérier (1883–1941), „Kwartalnik Prawa Prywatnego” 2006, z. 1.
  • Kazimierz Przybyłowski (1900–1987), „Kwartalnik Prawa Prywatnego”, 2007, nr 4;.
  • Aleksander Doliński (1866–1930). Profesor prawa handlowego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, „Czasopismo Prawno-Historyczne” 2007, t. LIX, z. 2, s. 291–327.
  • Nauczanie i nauka prawa politycznego w Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, „Przegląd Sejmowy” 2007, z. 5, s. 111–142.
  • Profesor Juliusz Makarewicz – życie i dzieło, [w:] Prawo Karne w Poglądach Profesora Juliusza Makarewicza (Publikacje Katedry Prawa Karnego KUL, pod. red. A. Grześkowiak), Lublin 2005.
  • Działalność dydaktyczna Profesora Juliusza Makarewicza, [w:] Karnopolityczne koncepcje Profesora Juliusza Makarewicza – wczoraj i dziś (w 50. rocznicę śmierci), red. I. Nowikowski, P. Strzelec, Lublin: Wydawnictwo Morpol 2006.
  • Mieczysław Honzatko – profesor, kodyfikator, adwokat, „Palestra” 2005, nr 11–12.
  • Profesor Ernest Till (1846–1926) – w stusześćdziesięciolecie urodzin i osiemdziesięciolecie śmierci, „Palestra” 2006, nr 3–4.
  • Szkic z dziejów szkolnictwa wyższego we Lwowie, „Niepodległość i Pamięć”, nr 24, 2006.
  • Lwowska szkoła dyplomatyczna. Zarys historii Studium Dyplomatycznego przy Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1930–1939), „Polski Przegląd Dyplomatyczny”, 2006, t. 6, nr 5 (33).
  • Kurs Prawa Lotniczego przy Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1936–1939), „Rocznik Lwowski” 2006.
  • W sprawie okoliczności śmierci profesora Maurycego Allerhanda, „Kwartalnik Historii Żydów” 2005, nr 2 (214).
  • Ludwik Dworzak. Najbliższy uczeń Juliusza Makarewicza, [w:] Problemy stosowania prawa sądowego. Księga Pamiątkowa dedykowana prof. Edwardowi Skrętowiczowi, pod red. Ireneusza Nowikowskiego, Lublin: Wydawnictwo UMCS 2007.
  • Uczeni juryści w dziejach KUL (artykuł recenzyjny) „Państwo i Prawo” 2007, z. 9.
  • Spółka cicha – kilka uwag na tle porównawczym, „Palestra” 2006, nr 5–6, s. 136–146.
  • W sprawie przyszłości Kodeksu cywilnego, „Palestra” 2007, nr 7–8, s. 91–96; [współautorstwo: Paweł Zdanikowski].
  • O naukach historyczno-prawnych w Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, [w:] Nauki historycznoprawne w polskich uniwersytetach w II Rzeczypospolitej, red. M. Pyter, Lublin 2008, s. 131–185.
  • Wydział Prawa Uniwersytetu Lwowskiego w okresie Drugiej Rzeczypospolitej i czasie II wojny światowej. Wybrane zagadnienia, „Prace Komisji Historii Nauki PAU”, Tom X (2010), s. 111–152.
  • Związek Adwokatów Polskich (1911–1939) i jego rola w adwokaturze polskiej okresu II Rzeczypospolitej, [w:] Społeczeństwo a władza. Ustrój prawo, idee, red. Jacek Przygodzki, Marian J. Ptak, Wrocław: Kolonia Limited 2010, s. 593–608.
  • Stanisław Starzyński – nestor polskich konstytucjonalistów z okresu Drugiej Rzeczypospolitej, [w:] Stanisław Starzyński, Współczesny ustrój prawno-polityczny Polski i innych państw słowiańskich, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe 2010 [reprint: Lwów 1928], s. VII–XLV.
  • Nauki prawne na Uniwersytecie Lwowskim, [w:] Universitati Leopoliensi trecentesimum quinquagesimum anniversarium suae fundationis celebranti in memoriam, Kraków: PAU 2011, s. 145–183.
  • Wincenty Styś (1903–1960) – prawnik, historyk, statystyk i wybitny ekonomista wsi, [w:] W kręgu nowożytnej i najnowszej historii ustroju Polski. Księga dedykowana Profesorowi Marianowi Kallasowi, Warszawa 2010, s. 917–932.
  • Z dziejów nauki i nauczania prawa karnego na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Profesor dr Piotr Stebelski (1857–1923), [w:] O prawie i jego dziejach księgi dwie: studia ofiarowane Profesorowi Adamowi Lityńskiemu w czterdziestolecie pracy naukowej i siedemdziesięciolecie urodzin, Białystok-Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku 2010, księga pierwsza, s. 767–787.
  • Wilhelm Edmund Rappé (1883–1975) i prawo fundacyjne, „Palestra” 2010, nr 7–8, s. 177–186; [współautor: Konrad Rzemieniecki].
  • Überlegungen zu Lemberg/Lwów als Erinnerungsort der Polen, [w:] Erinnerungsorte in Ostmitteleuropa. Erfahrungen der Vergangenheit und Perspektiven, herausgegeben von: Matthias Weber, Burkhard Olschowsky, Ivan A. Petransky, Attila Pók, Andrzej Przewoźnik, „Schriften des Bundesinstituts fur Kultur und Geschichte der Deutschen im Östlichen Europa”, Band 42, Oldenbourg Verlag München 2011, s. 97–109.
  • Zenon Wachlowski, [w:] Konstytucjonaliści polscy 1918–2011. Sylwetki uczonych, red. Andrzej Szmyt, Paweł Sarnecki, Ryszard Mojak, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe 2012, s. 380–386, ISBN 978-83-7666-149-0.
  • Wkład Rafała Lemkina w obrady V Konferencji Międzynarodowego Biura Unifikacji Prawa Karnego w Madrycie w 1933 roku, [w:] Polska-Hiszpania. Wczoraj i dziś. Studia poświęcone wybranym zagadnieniom z historii i współczesności, red. Joanna Kudełko, Cezary Taracha, Lublin: Werset, 2012, s. 219–227, ISBN 978-83-60133-94-1.
  • Towarzystwo „Biblioteka Słuchaczów Prawa” Uniwersytetu Jana Kazimierza im. Stanisława Starzyńskiego (1875–1939), [w:] Regnare. Gubernare. Administrare. Z dziejów administracji, sądownictwa i nauki prawa. Prace dedykowane profesorowi Jerzemu Malcowi z okazji 40-lecia pracy naukowej, Kraków 2012, s. 271–278, ISBN 978-83-7571-288-9.
  • Orzecznictwo dyscyplinarne a kodyfikacja etyki adwokackiej, [w:] Etyka zawodów prawniczych w praktyce. Wzajemne relacje i oczekiwania – Ethics of the legal professions. Mutual relationships and expectations, red. Grzegorz Borkowski, Lublin 2012, s. 237–241, ISBN 978-83-89468-92-5.
  • Eugeniusz Waśkowski (1866–1942). W siedemdziesięciolecie śmierci wybitnego uczonego i adwokata, „Palestra” 2012, nr 9–10, s. 255–267.
  • Kazimierz Grzybowski, [w:] Kazimierz Grzybowski, Trybunały międzynarodowe a prawo wewnętrzne, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe 2012 [reprint wydania, Lwów 1937], s. VII–XIV, ISBN 978-83-7666-182-7.
  • Profesor Aleksander Ogonowski (1848–1891), współtwórca ukraińskiego języka prawniczego, [w:] Virtuti et ingenio. Księga Pamiątkowa dedykowana profesorowi Julianowi Dybcowi, red. Andrzej K. Banach, Kraków 2013, s. 449–457.
  • Jak twórca szlagierów wszech czasów nie został adwokatem – rzecz o Emanuelu Schlechterze (1904–1943). W 110. rocznicę urodzin i 70. rocznicę śmierci, „Palestra” 2014, nr 1–2, s. 245–255.
  • Alfred Halban (1865–1926), [w:] Złota księga historiografii lwowskiej XIX i XX wieku, t. II, pod red. naukową Jerzego Maternickiego, Pawła Sierżęgi, Leonida Zaszkilniaka, Rzeszów: Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego 2014, s. 203–218.
  • Poczet redaktorów naczelnych „Palestry”, „Palestra” 2014, nr 9, s. 368–384.
  • Emil Henryk Szlechter (1906–1995) – w dwudziestą rocznicę śmierci, „Palestra” 2015, nr 1–2, s. 215–223.
  • Hersch Lauterpacht (1897-1960) – droga do nauki prawa międzynarodowego, „Palestra” 2017, nr 10, s. 52–60.
  • Maurycy Allerhand (1868-1942) – w 150-lecie urodzin, „Palestra” 2018, nr 7-8.
  • Rafał Lemkin (1900-1959), Hersch Lauterpacht (1897-1960). O polskim wkładzie w rozwój dwóch koncepcji ochrony prawa człowieka w międzynarodowym prawie karnym, „Państwo i Prawo” 2018, nr 11, s. 84–94.
  • Recenzja: Tomasz Snarski, Debata Hart – Fuller i jej znaczenie dla filozofii prawa, „Głos Prawa. Przegląd Prawniczy Allerhanda, 2018, t. 1, nr 1-2, poz. 12, 2018-12-18, https://glosprawa.pl/artykul-25/recenzja-tomasz-snarski-debata-hart-fuller-i-jej-znaczenie-dla-filozofii-prawa

Przypisy

  1. ↑ Katalog BIP IPN: Dane osoby pełniącej funkcje publiczne – Adam Janusz Redzik.
  2. ↑ Zastępca redaktora naczelnego. Palestra. [dostęp 2015-02-14].
  3. ↑ Postać tygodnia. prawnik.pl. [dostęp 2018-12-29].
  4. ↑ a b c d e Sąd Najwyższy – Nota biograficzna – Adam Redzik, sadnajwyzszy [dostęp 2020-01-06] (pol.).
  5. ↑ a b Redakcja – Głos Prawa [dostęp 2020-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-28] (pol.).
  6. ↑ a b Dr hab. Adam Janusz Redzik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2008-08-14].
  7. ↑ a b c d Kilka zdań o sobie – Adam Redzik, www.redzik.pl [dostęp 2018-12-28].
  8. ↑ IPSiR UW. www.ipsir.uw.edu.pl. [dostęp 2015-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-19)].
  9. ↑ Stanisław Mikke w ludziach widział przede wszystkim dobro, PolskieRadio.pl [dostęp 2018-12-28].
  10. ↑ a b Czesław Jaworski – mąż stanu adwokatury polskiej [SYLWETKA], prawo.gazetaprawna.pl [dostęp 2018-12-28].
  11. ↑ Stypendyści na rok 2017, PAU, pau.krakow.pl [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-04-10].
  12. ↑ Fundatorzy Instytutu. Instytut Allerhanda. [dostęp 2015-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-01)].
  13. ↑ Publikacje Artykuły, adamredzik.pl [dostęp 2018-12-28].
  14. ↑ Fajowo bo kino gra, www.kuriergalicyjski.com [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-27].
  15. ↑ Zasady awansu naukowego do zmiany, www.rp.pl [dostęp 2018-12-28] (pol.).
  16. ↑ Rafał Lemkin – skromny, polski prawnik, który stworzył definicję „ludobójstwa”, prawo.gazetaprawna.pl [dostęp 2018-12-28].
  17. ↑ Polska adwokatura od Piastów po Smoleńsk, www.tygodnikpowszechny.pl, 22 grudnia 2010 [dostęp 2018-12-28] (pol.).
  18. ↑ Początek, www.tygodnikpowszechny.pl, 1 lutego 2011 [dostęp 2018-12-28] (pol.).
  19. ↑ Światowej rangi uczeni i artyści we Lwowie o ludobójstwie i zbrodniach przeciwko ludzkości, www.kuriergalicyjski.com [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-29].
  20. ↑ Dzieje wszechnicy lwowskiej, www.kuriergalicyjski.com [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-29].
  21. ↑ Burzliwe dzieje Uniwersytetu Jana Kazimierza, www.kuriergalicyjski.com [dostęp 2018-12-28] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-29].
  22. ↑ Posłuchaj podcastu: Rafał Lemkin i 70. lat Konwencja w sprawie zapobiegania i karania zbrodni ludobójstwa, TOK FM [dostęp 2018-12-28] (pol.).
  23. ↑ Ekspert: koncepcja i termin ludobójstwa powstawały bardzo długo, PolskieRadio24.pl [dostęp 2018-12-28].
  24. ↑ Rafał Lemkin – „symbol walki o prawa człowieka”, PolskieRadio24.pl [dostęp 2018-12-28].
  25. ↑ Na marginesach literatury: Tajemne życie niegdysiejszej Warszawy, PolskieRadio.pl [dostęp 2018-12-28].
  26. ↑ Kultura dawnego Lwowa, PolskieRadio.pl [dostęp 2018-12-28].
  27. ↑ Stefan Banach. Genialny matematyk i wielki patriota, PolskieRadio.pl [dostęp 2018-12-28].
  28. ↑ Joanna Ważniewska, Kresowi liderzy w procesie zmian społecznych Zostali na Wschodzie. Słownik inteligencji polskiej w ZSRS 1945-1991, red. Adam Hlebowicz, Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, Warszawa 2021, s. 488, Studia Społeczno-Polityczne 18/2021 PLISSN 1730-0274, Recenzje, s. 253, Kresowi liderzy w procesie zmian społecznych, Kresy Wschodnie w publikacjach IPN – Aktualności https://ipn.gov.pl › aktualnosci › 143897,Kresy-Wscho... Zostali na Wschodzie. Słownik inteligencji polskiej w ZSRS 1945–1991, red. nauk. Adam Hlebowicz, Warszawa 2021, Kresowi liderzy w procesie zmian społecznych https://czasopisma.uph.edu.pl › article › download PDF
  29. ↑ Lista kandydatów do Sądu Najwyższego, których zgłoszenia wpłynęły do Krajowej Rady Sądownictwa do 1 sierpnia 2018 r.. krs.pl, 1 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-02].
  30. ↑ Redakcja, Z ostatniej chwili, Palestra 2018, nr 9, s. 142.
  31. ↑ Uchwały NRA dotyczące procedury wyłaniania kandydatów na sędziów SN.
  32. ↑ Ewa Szadkowska. Kolejni kandydujący do SN adwokaci tracą funkcje. „Dziennik Gazeta Prawna”, s. B6, 5 września 2018. 
  33. ↑ Prezydent powołał nowych sędziów Sądu Najwyższego. prezydent.pl, 10 października 2018. [dostęp 2018-10-10].
  34. ↑ Sąd Najwyższy – Organizacja, sadnajwyzszy [dostęp 2018-12-28] (pol.).
  35. ↑ Zaskoczenie w SN. Nowi sędziowie zaczynają kontrolować nową KRS i decyzje Ziobry, oko.press [dostęp 2020-01-06].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie