Adam Remiszewski

Adam Remiszewski

Adam Remiszewski (przed 1933)
Data i miejsce urodzenia	4 stycznia 1889 Łętownia
Data śmierci	1940
Starosta powiatu strzyżowskiego
Okres	od 1927 do listopada 1927
Poprzednik	Ludwik Lipiński
Następca	Bronisław Russocki
Starosta powiatu przeworskiego
Okres	od listopada 1927 do maja 1932
Następca	Władysław Petzelt
Starosta powiatu przemyskiego
Okres	od maja 1932 do 1939
Poprzednik	Stanisław Michałowski
Odznaczenia

Adam Remiszewski (ur. 4 stycznia 1889 w Łętowni, zm. 1940) – starosta w okresie II Rzeczypospolitej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się 4 stycznia 1889 w Łętowni jako syn Kazimierza^[1][2][3]. W 1907 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum z wykładowym językiem polskim w Przemyślu (w jego klasie był Józef Panaś)^[4][1]. W 1911 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim^[5]. W 1914 wstąpił do służby państwowej^[2][5].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości pracował w służbie samorządowej od 1922^[2]. Pracował jako referendarz w starostwie powiatu rawskiego, po czym 14 kwietnia 1927 został mianowany na stanowisko starosty powiatu strzyżowskiego^[6]. Od listopada 1927 pełnił stanowisko starosty powiatu przeworskiego^[5], z którego w maju 1932 został przeniesiony na stanowisko starosty powiatu przemyskiego, które piastował w kolejnych latach do 1939^[5][7].

Podczas urzędowania w Przemyślu należał do Polskiego Białego Krzyża (wspólnie z żoną)^[8]. W 1934, 1935 pełnił funkcję opiekuna organizacyjnego Ligi Morskiej i Kolonialnej w urzędzie starostwa przemyskiego^[9]. W maju 1936 został członkiem zarządu Okręgowego Towarzystwa Przyjaciół Związku Strzeleckiego w Przemyślu^[10]. Zasiadał w zarządzie okręgu wojewódzkiego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej^[11].

Uchwałą rady gminy Krzywcza z 5 maja 1936 otrzymał tytuł honorowego obywatela Krzywczy^[12][13]. za jego rządów w grudniu 1936 doszło do aresztowań przemyskich działaczy narodowych w związku z rzekomymi nieprawidłowościami finansowymi podczas prowadzonej przez nich zbiórki pieniężnej na rzecz ubogich^[14]. Postanowieniem Sądu Okręgowego w Przemyślu z 28 grudnia 1936 zostało skonfiskowane wydanie czasopisma „Ziemia Przemyska” nr 49–50 z 19–26 grudnia 1936 z uwagi na to, że w jego treści pojawił się artykuł informujący o rzekomym tolerowaniu przez starostę Remiszewskiego nadużyć w Wydziale Powiatowym oraz w Powiatowej Komunalnej Kasie Oszczędności^[15]. Jako starosta przemyski dokonywał administracyjnych konfiskat wydań tego czasopisma (decyzja z 15 maja 1937 wobec numeru 19–21 z 2–15 maja 1936 oraz decyzja z 15 października 1937 wobec numeru 44 z 16 października 1937) powołując się na rzekome wypełnienie znamion występku z art. 127 (znieważenie władzy wzgl. urzędu) i 170 (publiczne rozpowszechnianie fałszywych informacji mogących wywołać niepokój publiczny) kodeksu karnego^[16][17]. W październiku 1937 w trakcie „Dnia Przemyśla” na antenie Polskiego Radia Lwów w audycji satyrycznej Wesoła Lwowska Fala został okrzyknięty królem^[18]. 18 października 1938 zakazał organizowania obywatelskiej straży „Pomnika Orląt” w Przemyślu^[19][20]. W tym samym czasie, przed wyborami parlamentarnymi w 1938 wydawał zakazy zebrań publicznych, organizowanych przez działaczy Stronnictwa Narodowego^[21].

Miał córkę Barbarę, od 15 sierpnia 1939 żonę ppor. dr. Mariana Gorzeńskiego^[22].

Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej ewakuował się na wschód wraz z urzędnikami przemyskimi^[23]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. W 1940 został zamordowany przez NKWD, a jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/2-18 oznaczony numerem 2457)^[3][24][25]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznacznia

• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)^[26]

Przypisy