Adam Romer

Adam Romer

Data i miejsce urodzenia	5 stycznia 1892 Neutitschein, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1965 Londyn, Wielka Brytania
Miejsce spoczynku	Cmentarz Gunnersbury
Narodowość	polska
Rodzice	Adam, Elżbieta
Krewni i powinowaci	Maria, Karol, Rodryg (rodzeństwo)
Odznaczenia

Adam hr. Feliks Maria Romer (ur. 5 stycznia 1892 w Neutitschein, zm. 14 sierpnia 1965 w Londynie) – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, publicysta, polityk.

Życiorys

Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Był synem Adama (1856–1938, wieloletniego starosty powiatowego na Morawach) i Elżbiety z domu Vetter von der Lilie(niem.) (1859–1936^[1]). Jego rodzeństwem byli Maria, Karol (1885–1938, także dyplomata) i Rodryg (ur. 1903, ziemianin, porucznik kawalerii Wojska Polskiego^[2]).

Studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim i Warszawskim. Podczas I wojny światowej służył w armii austriackiej. Został wzięty do niewoli rosyjskiej, a w obozie bołchowskim stanął na czele Polskiej Organizacji Wojskowej. Po rewolucji lutowej i obaleniu caratu w Rosji pracował w Radzie Polskiego Zjednoczenia Międzypartyjnego i w komisji jeńców Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego (Naczpolu).

Po powrocie do ojczyzny został przyjęty do Wojska Polskiego. Służył na placówkach w Belgii i w Finlandii, uczestniczył w rokowaniach z Litwinami. W Wojsku Polskim został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919^[3]. W 1923 jako oficer nadetatowy 5 pułku ułanów z Ostrołęki był przydzielony do służby w Oddziale II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego^[4]. Następnie zweryfikowany jako rotmistrz rezerwy kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i w 1924 jako były oficer służby stałej był rezerwowym 5 pułku ułanów^[5]. W 1934 jako rotmistrz rezerwy kawalerii był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I jako oficer po ukończeniu 40. roku życia i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III^[6].

Do 1924 był referentem biura prasowego Prezydium Rady Ministrów. Publikował na łamach czasopism polskich: „Polska Zbrojna”, „Czas”, „Słowo”, „Dziennik Poznański”, „Dzień Polski”, „Ilustrowany Kurier Codzienny”, „Prąd”, „Drogi Polskie”, „Przegląd Powszechny” oraz w prasie zagranicznej. Od 1926 był działaczem Stronnictwa Prawicy Narodowej. W latach 1939–1944 był dyrektorem Biura Prezydium Rady Ministrów przy rządach Władysława Sikorskiego i Stanisława Mikołajczyka.

Pochowany na Gunnersbury Cemetery (Sq. FA gr. 18)^[7].

Odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Medal Niepodległości
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• ordery zagraniczne

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
• Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 625.
• Adam Feliks Romer. W: Internetowy Polski Słownik Biograficzny [on-line]. Narodowy Instytut Audiowizualny. [dostęp 2016-04-10].