Adam Sławoczyński
 | |
 generał dywizji | |
| Data urodzenia | 18 sierpnia 1855 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 października 1925 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca dywizji |
| Główne wojny i bitwy | wojny rosyjsko-tureckie |
.JPG)
Adam Sławoczyński (ur. 18 sierpnia 1855[1][2][3] na Witebszczyźnie, zm. 18 października 1925 w Warszawie) – generał lejtnant Armii Imperium Rosyjskiego, generał dywizji Wojska Polskiego.
Życiorys
12 sierpnia 1872 wstąpił do szkoły junkrów[1]. Po czterech latach nauki został awansowany na chorążego ze starszeństwem z 19 grudnia 1876 i przydzielony do 81 Abszerońskiego Pułku Piechoty. W następnym roku awansował na porucznika ze starszeństwem z 24 października 1877, a po kolejnych dwóch latach na porucznika ze starszeństwem z 11 lutego 1879[1]. W 1873 oraz w latach 1879-1880 uczestniczył w rosyjskich interwencjach zbrojnych w Turkmenistanie, natomiast w latach 1877-1878 walczył na wojnie rosyjsko-tureckiej. W międzyczasie ukończył Oficerską Szkołę Strzelecką "Skutecznie"[4]. W 1880 awansował na sztabskapitana ze starszeństwem z 26 lutego 1881, a w następnym roku na kapitana ze starszeństwem z 16 grudnia 1881. Dowodził 7 kompanią oraz III batalionem. Od 12 listopada 1893 do 7 września 1904 był naczelnikiem Zarządu Wojskowego w Okręgu Batumi, przyłączonego w 1878 do Imperium Rosyjskiego. W latach 1904-1905 walczył na wojnie rosyjsko-japońskiej. Od 25 kwietnia 1905 dowodził 85 Wyborskim Pułkiem Piechoty[1]. W 1906 awansował na generała majora ze starszeństwem z 10 lutego 1905[1]. 17 kwietnia 1906 wyznaczony został na stanowisko dowódcy 1 brygady 22 Dywizji Piechoty. 28 listopada 1908 został gubernatorem Kutaisi[1]. 10 kwietnia 1911 awansowany został na generała lejtnanta[1]. W 1914 został przeniesiony w stan spoczynku. 3 września 1914 został reaktywowany i przydzielony do rezerwy oficerskiej przy Sztabie Kijowskiego Okręgu Wojskowego, a następnie wyznaczony na stanowisko dowódcy brygady 45 Dywizji Piechoty.
Działał na rzecz tworzenia polskich formacji wojskowych przy armii rosyjskiej. Od 17 kwietnia do września 1916 dowodził Brygadą Strzelców Polskich w Rosji. Na jej czele walczył na froncie austriackim. W tym samym roku objął dowództwo rosyjskiej 5 Dywizji Piechoty i sprawował je do 15 października 1917. W 1918 przeniesiony został w stan spoczynku. Następnie był aresztowany przez bolszewików i więziony przez jedenaście miesięcy w Piotrogrodzie i Moskwie. Uwolniony w wyniku starań delegacji polskiej na rokowania pokojowe, powrócił do Polski w lipcu 1921, jako jeniec cywilny.
5 grudnia 1921 przyjęty został do Wojska Polskiego, w stopniu generała porucznika, z równoczesnym przeniesieniem w stan spoczynku z prawem noszenia munduru[5]. Później zweryfikowany został w stopniu generała dywizji ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 w korpusie generałów. Mieszkał i zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A16-1-4)[6].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Список 1914 ↓, s. 314.
- ↑ Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej s. 61 oraz Piotr Stawecki, Słownik biograficzny ... s. 309 jako datę urodzin podają 1860 r. Ponadto P. Stawecki podał, że w 1881 po ukończeniu gimnazjum w Witebsku i czterech semestrów w Instytucie Technologicznym w Petersburgu, został karnie wcielony do 4 Turkiestańskiego Batalionu Strzelców za uczestnictwo w wystąpieniach studenckich. Odmienną datę urodzin oraz przebieg służby Adama Sławoczyńskiego podano na stronie projektu Armia rosyjska w I wojnie światowej.
- ↑ Wrzosek 1998 ↓, s. 623–624.
- ↑ Według P. Staweckiego w 1884 zdał egzaminy do Konstantynowskiej Szkoły Piechoty w Petersburgu, a po jej ukończeniu pełnił służbę w 156 Pułku Piechoty na Kaukazie.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 25 lutego 1922, s. 146, tu podano, że urodził się w 1860..
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
Bibliografia
- Список генералам по старшинству. Составлен по 15.04.1914. Петроград: 1914.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Mieczysław Wrzosek: Sławoczyński Adam (1860–1925). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXVIII. Polska Akademia Nauk, 1998.
Linki zewnętrzne
- Alexey Likhotvorik: Славочинский (Словачинский) Адам Иванович. Русская армия в Первой мировой войне, 2012-07-21. [dostęp 2022-09-25]. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób gen. Adama Sławoczyńskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
Adam Sławoczyński, gubernator Kutaisi
Naramiennik generała dywizji Wojska Polskiego (1919-39).