Adam Sołtan

	Adam Lech Sołtan
	Adam Lech Sołtan
	major dyplomowany kawalerii
Data i miejsce urodzenia	24 września 1898 ; Polanówka, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	1940 ; Charków, USRR, ZSRR
	Przebieg służby
Lata służby	1917–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Ułanów Krechowieckich; Centrum Wyszkolenia Kawalerii; Nowogródzka Brygada Kawalerii; Grupa Operacyjna Kawalerii gen. Andersa
Stanowiska	dowódca szwadronu; dyrektor nauk; szef sztabu brygady; szef sztabu grupy operacyjnej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	; ;

Adam Lech Sołtan (ur. 24 września 1898 w Polanówce, zm. 1940 w Charkowie) – major dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn Bohdana Wiktora (1861–1912) i Marii Franciszki z Sołtanów (1863–1926). Ukończył gimnazjum męskie w Kijowie.

W 1917 roku wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji. W 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 1 pułku Ułanów Krechowieckich. Był ranny. Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w 1 pułku ułanów w Augustowie^[1]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 33. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku - korpus oficerów kawalerii)^[2]. Na porucznika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 października 1920 roku w korpusie oficerów jazdy^[3]^[4]^[5]. 2 kwietnia 1929 roku został awansowany na rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 24. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[6]. Od 15 czerwca do 15 września 1930 roku odbył staż w artylerii i piechocie. Od 15 października do 15 grudnia 1930 roku ukończył Kurs Próbny przy Wyższej Szkole Wojennej. 5 stycznia 1931 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza XI Kursu 1930–1932^[7]. 1 listopada 1932 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu^[8] na stanowisko instruktora^[9]. W latach 1933–1936 był dyrektorem nauk Szkoły Podchorążych Kawalerii. Na stopień majora awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 roku i 33. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[10].

Do agresji III Rzeszy na Polskę był szefem sztabu Nowogródzkiej Brygady Kawalerii w Baranowiczach^[11]^[12]. 11 września 1939 został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu Grupy Operacyjnej Kawalerii gen. Andersa^[13].

Po agresji ZSRR na Polskę dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku zamordowany przez NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie podpułkownikiem^[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Jego żoną była Maria Sariusz-Zaleską h. Jelita (1901–1976). Małżeństwo miało dwie córki: Teresę (1924–1976) i Marię (1928–1948).

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2591 (za odwagę w bitwie pod Żółtańcami)^[9]
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[15]
Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)^[16]^[15]
Medal Niepodległości (9 listopada 1932)^[17]^[15]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Odznaka za Rany i Kontuzje^[18]
Odznaka Pamiątkowa 1 pułku Ułanów Krechowieckich^[18]
Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)

Publikacje

Adam Sołtan: Kronika Szkoły Podchorążych Kawalerii. W: Piętnastolecie Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Grudziądz: Zakł. Graf. „Bibljoteka Polska”, 1936.

Zobacz też

Przypisy

↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930, Główna Drukarnia Wojskowa, nakładem Przeglądu Kawaleryjskiego, Warszawa 1930, s. 14, 86.
↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 175.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 601, 687.
↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 543, 610.
↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 290, 356.
↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 107.
↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 153, 800.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 405.
↑ ^a ^b W świetle 1982 ↓, s. 33 (relacja N.N., byłego jeńca Starobielska).
↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 344.
↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131, 543.
↑ Tadeusz Jurga, Władysław Karbowski, Armia „Modlin” 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1987, wyd. I, ISBN 83-11-07274-4, s. 127, 446.
↑ Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2, s. 358.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ ^a ^b ^c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131.
↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ ^a ^b Na podstawie fotografii [1]

Bibliografia

Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
Zbrodnia katyńska w świetle dokumentów. Londyn: Gryf, 1982.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, opracowanie zespołowe pod kierunkiem Jędrzeja Tucholskiego, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Oficyna Wydawnicza RYTM, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Adam Lech Sołtan herbu własnego [2].

[1] Rocznik oficerów kawalerii 1930, Główna Drukarnia Wojskowa, nakładem Przeglądu Kawaleryjskiego, Warszawa 1930, s. 14, 86.

[2] Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 175.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923601,_687-3] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 601, 687.

[CITEREFRocznik_Oficerski1924543,_610-4] Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 543, 610.

[CITEREFRocznik_Oficerski1928290,_356-5] Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 290, 356.

[6] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 8 z 3 kwietnia 1929 roku, s. 107.

[CITEREFRocznik_Oficerski1932153,_800-7] Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 153, 800.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_13_z_9_grudnia_1932_roku,_s._405-8] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 405.

[CITEREFW_świetle198233_(relacja_N.N.,_byłego_jeńca_Starobielska)-9] W świetle 1982 ↓, s. 33 (relacja N.N., byłego jeńca Starobielska).

[CITEREFRybkaStepan2004344-10] Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 344.

[CITEREFRybkaStepan2006131,_543-11] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131, 543.

[12] Tadeusz Jurga, Władysław Karbowski, Armia „Modlin” 1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1987, wyd. I, ISBN 83-11-07274-4, s. 127, 446.

[13] Ludwik Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Wydawnictwo Lubelskie, wyd. II, Warszawa 1986, ISBN 83-222-0377-2, s. 358.

[14] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[CITEREFRybkaStepan2006131-15] Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 131.

[16] M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[17] M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[:0-18] Na podstawie fotografii [1]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne