Adam Walczak (partyzant)

Adam Walczak

„Sęp”, „Nietoperz”

podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	21 października 1915 Berlin
Data i miejsce śmierci	3 kwietnia 2003 Gdańsk
Przebieg służby
Lata służby	1935–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa
Jednostki	77 pułk piechoty 13 Brygada AK
Stanowiska	dowódca brygady
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie wileńskie
Odznaczenia

Adam Walczak ps. „Nietoperz” (ur. 21 października 1915 w Berlinie, zm. 3 kwietnia 2003 w Gdańsku) – oficer piechoty Wojska Polskiego i Armii Krajowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Leona i Marii z Jankowiaków^[1]. W 1919 roku razem z rodzicami wrócił do Polski. W 1925 roku wstąpił do harcerstwa.

Od 20 września 1935 roku szkolił się na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy 4 DP przy 67 pułku piechoty w Brodnicy. Od 1 października 1936 roku uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty w Komorowie. Ukończył ją w październiku 1938 roku i otrzymał przydział do 77 pułku piechoty w Lidzie^[1].

W szeregach tego pułku walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po kampanii wrześniowej internowany w Birsztanach. Z obozu dla internowanych uciekł i rozpoczął działalność w Służbie Zwycięstwu Polski. W lipcu 1942 roku został aresztowany. Po raz kolejny uciekł z transportu i zameldował się do służby w Komendzie Okręgu Wilno AK^[1]. Został komendantem Obwodu Oszmiana – Południe. W Rakowie zorganizował oddział partyzancki i w lutym 1944 roku wymaszerował w pole. „Grupę Dąb” przeformowano w 13 Brygadę AK, a dowództwo nad nią objął „Nietoperz”.

W lipcu 1944 roku na czele brygady walczył o Wilno. Uniknął rozbrojenia przez NKWD i na czele swojego oddziału przebił się do Puszczy Rudnickiej, a następnie do Puszczy Nackiej, gdzie rozwiązał 13 Brygadę. W styczniu 1945 roku wyjechał do Białegostoku i dalej do Torunia. Był poszukiwany przez Urząd Bezpieczeństwa. Wielokrotnie zmieniał miejsca pobytu^[1].

W 1978 roku przeszedł na emeryturę. Napisał monografię 13 Mołodeczańskiej Brygady Armii Krajowej. W 1993 roku został wybrany do Rady Naczelnej Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej.

Awanse

• podporucznik – 1938
• porucznik – 1942
• kapitan - 1944
• major - 21 lipca 1999
• podpułkownik - 20 września 1999

Ordery i odznaczenia

Pierwotny wykaz orderów i odznaczeń podano za: Danuta Szyksznian Jak dopalał się ogień biwaku. s. 456

• Srebrny Krzyż Virtuti Militari - 14 lipca 1944
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych^[a]
• Krzyż Partyzancki
• Krzyż Armii Krajowej
• Krzyż Kampanii Wrześniowej
• Medal Zwycięstwa i Wolności
• Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Danuta Szyksznian: Jak dopalał się ogień biwaku. Szczecin: Wydawnictwo Promocyjne „Albatros”, 2009. ISBN 978-83-88038-68-6.