Adam Walczak (samorządowiec)

Adam Walczak
„Latarnik”, „Julian”
Data i miejsce urodzenia

25 listopada 1887
Kruszewo

Data i miejsce śmierci

31 marca 1940
Łuck

Miejsce spoczynku

Polski Cmentarz Wojenny w Kijowie-Bykowni

Zawód, zajęcie

samorządowiec

Stanowisko

wiceprezydent Łodzi (1937–1939)

Partia

Polska Partia Socjalistyczna – Frakcja Rewolucyjna, Polska Partia Socjalistyczna

Adam Walczak, ps. „Latarnik”, „Julian” (ur. 25 listopada 1887 w Kruszewie[1], zm. 31 marca 1940 w Łucku[2]) – działacz PPS – Frakcji Rewolucyjnej i PPS, wiceprezydent Łodzi.

Życiorys

Rozpoczął pracę zawodową w 1901 będąc terminatorem u tapicera. W 1903 rozpoczął pracę w fabryce Heinzla i Kunitzera w Widzewie. Wówczas rozpoczął nielegalną działalność w PPS na terenie Widzewa. W 1906 w okresie wielkiego lokautu był referentem Śródmieścia. W 1907 wziął udział w kongresie partyjnym PPS – Frakcji Rewolucyjnej w Wiedniu. W latach 1908–1910 był 3-krotnie aresztowany i wysłany na tzw. wolną wysyłkę do Kalisza. W 1912 po powrocie do Łodzi ponownie go aresztowano, a następnie wysłano do Ozorkowa. Po wybuchu I wojny światowej został zesłany do Niemiec do pracy w kopalni węgla. W 1918 powrócił do Łodzi, gdzie zaangażował się w działalność komitetu dzielnicy widzewskiej, a następnie chojeńskiej. Był również członkiem egzekutywy i członkiem rady naczelnej Okręgowej Komisji Rewizyjnej PPS, członkiem sądu partyjnego PPS, członkiem Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego (TUR), a także przewodniczącym zarządu Towarzystwa Robotniczego Przyjaciół Dzieci, jak i również sekretarzem generalnym Klasowego Związku Włókniarzy i Centralnej Komisji Klasowych Związków Zawodowych[1].

W 1937 został wybrany do Rady Miejskiej w Łodzi, a następnie objął stanowisko wiceprezydenta Łodzi[1]. Jako wiceprezydent objął nadzór nad wydziałami: Przedsiębiorstw i Aprowizacji, Przemysłowym, a także nad przedsiębiorstwami takimi jak: Kanalizacja i Wodociągi, Gazownia Miejska, Komunalna Kasa Oszczędności. Był przewodniczącym Komisji Dyscyplinarnej i Komisji Emerytalnej. Wchodził w skład zarządu Łódzkiego Towarzystwa Elektrycznego i Kolei Elektrycznej Łódzkiej, ponadto był członkiem Miejskiego Komitetu Pożyczki Obrony Przeciwlotniczej w Łodzi. Brał także udział w akcjach dla najbiedniejszych dzieci, jak np. „Dar Wielkanocny”[3].

Po zajęciu Łodzi przez wojska niemieckie ewakuowano władze samorządowe. Walczak po wyjechaniu z miasta spotkał się w Horodle z prezydentem Ignacym Mościckim jadącym do Rumunii, otrzymując misję wyjazdu z dokumentami do Lwowa. Nie dotarł tam – w październiku 1939 został aresztowany przez NKWD[2] w Kamieniu Koszyrskim[4], po czym w grudniu 1939 został osadzony w więzieniu w Kowlu. Następnie zamordowano go w Łucku. Nie jest znana dokładna data śmierci Walczaka. Sądownie uznano za datę śmierci dzień 31 marca 1940[2]. Spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni[5][6].

Adam Walczak znalazł się na Ukraińskiej Liście Katyńskiej[7].

Życie prywatne

Adam Walczak był synem Tomasza Walczaka[7]. Jego żoną była Julianna, z którą miał 4 dzieci[4].

Mieszkał na osiedlu im. J. Montwiłła-Mireckiego w Łodzi[8].

Przypisy

  1. ↑ a b c Nowy Zarząd Miejski w Łodzi, „Ilustrowana Republika”, 8 stycznia 1937.
  2. ↑ a b c Przedwojenny wiceprezydent Łodzi ofiarą NKWD, Łódź Nasze Miasto, 18 września 2002 [dostęp 2021-11-04] (pol.).
  3. ↑ Stanisław Rachlewski (red.), Dziennik Zarządu Miejskiego w Łodzi, 15 kwietnia 1939.
  4. ↑ a b Grynberg Halina [dostęp 2021-11-04] (pol.).
  5. ↑ Jestem synem ofiary Zbrodni Katyńskiej [ROZMOWA], tygodnikits.pl, 9 kwietnia 2015 [dostęp 2021-11-04] (pol.).
  6. ↑ Oddajemy cześć zamordowanym w Katyniu [ROZMOWA], plus.dzienniklodzki.pl, 27 kwietnia 2017 [dostęp 2021-11-04] (pol.).
  7. ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska, Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994 [dostęp 2021-11-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-31].
  8. ↑ Wypędzeni z osiedla „Montwiłła” Mireckiego w Łodzi, Wojna obronna 1939 [dostęp 2021-11-04] (pol.).