Adara

Adara
ε Canis Majoris
Ilustracja
Położenie gwiazdy w konstelacji
Dane obserwacyjne (J2000)
GwiazdozbiórWielki Pies
Rektascensja06h 58m 37,549s[1]
Deklinacja−28° 58′ 19,51″[1]
Paralaksa (π)0,00805 ± 0,00014[1]
Odległość405,2 ± 7,2 ly
124,2 ± 2,2 pc
Wielkość obserwowana1,50[1][2]m
Ruch własny (RA)3,24 ± 0,11[1] mas/rok
Ruch własny (DEC)1,33 ± 0,16[1] mas/rok
Prędkość radialna8,05 ± 0,14[1] km/s
Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdyjasny olbrzym[1]
Typ widmowyB1,5 II[1]
Masa11–12[3] M
Promień10,4[3] R
Metaliczność [Fe/H]−0,75[2]
Wielkość absolutna−3,97[2]m
Jasność22 300[3] L
Okres obrotu<14 d[3]
Prędkość obrotu38[3] km/s
Temperatura21 900[3] K
Charakterystyka orbitalna
Krąży wokółCentrum Galaktyki
Półoś wielka6940 pc[2]
Mimośród0,0768[2]
Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 21 CMa
2MASS: J06583754-2858197
Cordoba Durchmusterung: CD−28°3666
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 268
Boss General Catalogue: GC 9188
Katalog Henry’ego Drapera: HD 52089
Katalog Hipparcosa: HIP 33579
Katalog jasnych gwiazd: HR 2618
SAO Star Catalog: SAO 172676
Adhara

Adara (Epsilon Canis Majoris, ε CMa) – druga co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Wielkiego Psa, odległa od Słońca o około 405 lat świetlnych.

Nazwa

Tradycyjna nazwa gwiazdy, Adara, wywodzi się od arabskiego ‏العذارى‎ Al ʽAdhārā, co oznacza „panny”. Niegdyś oznaczała ona starożytny arabski asteryzm obejmujący też gwiazdy Wezen, Aludra i ο² CMa[4]. Mimo oznaczenia literą Epsilon w systemie Bayera pod względem jasności jest drugą w Wielkim Psie i należy do 25 najjaśniejszych gwiazd nocnego nieba[3]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna formalnie zatwierdziła użycie nazwy Adhara dla określenia tej gwiazdy[5].

Ruch własny

Kilka milionów lat temu, Adara była znacznie bliżej Słońca niż jest obecnie, przez co świeciła dużo jaśniej na nocnym niebie. Około 4,7 miliona lat temu, Adara była w odległości 34 lat świetlnych od Słońca, co czyniło ją najjaśniejszą gwiazdą na niebie o jasności obserwowalnej −3,99m. Od tamtej pory żadna inna gwiazda nie osiągnęła takiej jasności, żadna też nie będzie tak jasna w ciągu następnych pięciu milionów lat[6].

Właściwości fizyczne

Adara jest gwiazdą podwójną. Dominujący składnik jest błękitnym, jasnym olbrzymem należącym do typu widmowego B. Jego temperatura to 21 900 K, w związku z czym emituje znaczną część promieniowania w ultrafiolecie; choć gwiazda wypromieniowuje łącznie 22 300 razy więcej energii niż Słońce, to w zakresie widzialnym jej jasność jest tylko 3500 razy większa niż jasność Słońca. Ma ona masę 11–12 razy większą niż Słońce i najprawdopodobniej zakończy życie jako supernowa. Jej promień to około 10,4 R[3].

Drugi składnik jest dużo słabszy i ginie w blasku większej gwiazdy. Jest od niej oddalony o 7,9 sekundy kątowej (pomiar z 2008 roku) i ma wielkość obserwowaną 7,5m[7]; w literaturze istnieje rozbieżność co do ocen jej jasności, inne źródła podają mniejszą jasność[3]: 9,3m[8]. Prawdopodobnie jest to gwiazda typu A lub F. W przestrzeni dzieli ją co najmniej 900 jednostek astronomicznych od olbrzyma, a obieg wspólnego środka masy zajmuje co najmniej 7500 lat[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g h i Adara w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e Anderson E., Francis C: HIP 33579 (ang.). W: Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2017-12-04].
  3. a b c d e f g h i j Jim Kaler: ADHARA (Epsilon Canis Majoris) (ang.). STARS, 2009-06-26. [dostęp 2017-12-07].
  4. Canis Major, the Greater Dog. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 130. ISBN 0-486-21079-0. (ang.)
  5. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-11-19. [dostęp 2017-12-07].
  6. Jocelyn Tomkin. Once and Future Celestial Kings. „Sky and Telescope”. 95 (4), s. 59–63, kwiecień 1998. Bibcode1998S&T....95d..59T. 
  7. Mason et al.: WDS J06586-2858A. W: The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
  8. CD-28 3666B w bazie SIMBAD (ang.)

Media użyte na tej stronie

Canis major constellation PP3 map PL.svg
Autor: Szczureq, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazdozbiór Wielkiego Psa. Mapa została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Wersję wektorową stworzył Szczureq według wzoru z wersji rastrowej, której autorem jest BlueShade.