Adaukt i Feliks
| ||
| męczennicy | ||
 Ołtarz Świętej Barbary (Wilhelm Kalteysen) | ||
| Data i miejsce śmierci | ok. 287 lub 303 Rzym | |
| Czczeni przez | Kościół katolicki | |
| Wspomnienie | 30 sierpnia | |
Adaukt i Feliks, również Feliks i Adaukt (zm. ok. 287 lub 303 w Rzymie) – męczennicy w czasach prześladowań chrześcijan pod panowaniem Dioklecjana i Maksymiana, święci Kościoła katolickiego.
Według zapisu papieża Damazego męczenników pochowano na Coemeterium Commodillae przy drodze rzymskiej Via Ostiensis. W 1904 roku odkryto w tym miejscu bazylikę i płytę nagrobną z inskrypcją Damazego. Prawdopodobnie Adaukt i Feliks byli rodzonymi braćmi.
Kult w Polsce
Kult męczenników w Polsce datowany jest na XI wiek, kiedy to święto Feliksa i Adaukta wymieniono w trzech kalendarzach polskich pochodzących z tego wieku.
Na Wzgórzu Wawelskim znajduje się rotunda NMP z X–XI wieku, którą w 1340 roku Kazimierz III Wielki odbudował i poświęcił ku czci Feliksa i Adaukta. Ufundował też altarię ku ich czci.
Również w Golejowie mieści się kościół pod wezwaniem świętych. Z kolei w kościele św. Barbary we Wrocławiu (od 1963 sobór) znajdował się ołtarz z 1447 roku przedstawiający św. Barbarę z Nikomedii w asyście świętych: Feliksa i Adaukta. Obecnie znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
Wspomnienie liturgiczne św. Adaukta i św. Feliksa obchodzone jest 30 sierpnia.
Zobacz też
Bibliografia
- Adaukt i Feliks. Deon.pl. [dostęp 2013-11-22].
- Felix. i Adauctus (niem.). Ökumenisches Heiligenlexikon. [dostęp 2013-11-22].