Admirał Isaczenkow
„Admirał Isaczenkow”, 1985 | |
Klasa | krążownik rakietowy |
---|---|
Projekt | 1134A (Bierkut-A) |
Oznaczenie NATO | Kresta II |
Historia | |
Stocznia | im. A.A. Żdanowa, Leningrad |
Położenie stępki | 30 października 1970 |
Wodowanie | 28 marca 1972 |
MW ZSRR | |
Nazwa | Admirał Isaczenkow |
Wejście do służby | 5 listopada 1974 |
MW Rosji | |
Wejście do służby | 1991 |
Wycofanie ze służby | 3 lipca 1992 |
Los okrętu | złomowany |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność | standardowa: 5600 t pełna: 7535 t |
Długość | 159 m |
Szerokość | 16,8 m |
Zanurzenie | 6,3 m |
Napęd | |
2 turbiny parowe o mocy łącznej 90 000 KM, 4 kotły, 2 śruby | |
Prędkość | 33 w |
Zasięg | 5000 Mm przy 18 w |
Uzbrojenie | |
• 4 działa uniwersalne 57 mm (2×II) • 4 działka plot. 30 mm AK-630M (4×I) • 2×II wyrzutnie pocisków plot. Sztorm-M (48 pocisków) • 8 wyrzutni rakietotorped Mietiel, następnie Rastrub-B (2×IV) • 2 miotacze rbg RBU-6000 (2×XII) • 2 miotacze rbg RBU-1000 (2×VI) | |
Wyrzutnie torpedowe | 10 wt 533 mm (2×V), 10 torped |
Wyposażenie | |
radary: Woschod, Angara-A, artyleryjskie, nawigacyjne; stacja hydrolokacyjna Titan-2 | |
Wyposażenie lotnicze | |
1 śmigłowiec Ka-25PŁ | |
Załoga | 343 (33 oficerów) |
Admirał Isaczenkow (ros. Адмирал Исаченков) – radziecki, następnie rosyjski krążownik rakietowy projektu 1134A (ozn. NATO Kresta II), klasyfikowany oficjalnie jako duży okręt przeciwpodwodny. W czynnej służbie od 1974 do 1992 roku. Wchodził w skład Floty Północnej.
Budowa i skrócony opis
„Admirał Isaczenkow” był siódmym zbudowanym okrętem projektu 1134A (Bierkut-A)[1], znanego też od pierwszego okrętu jako typ Kronsztadt[2], a w kodzie NATO oznaczanego Kresta II[3]. Okręt otrzymał nazwę na cześć admirała Nikołaja Isaczenkowa (1902-1969) i został wciągnięty na listę floty 4 lutego 1970 roku[2]. Budowany był w im. A.A. Żdanowa w Leningradzie (numer budowy 727)[4]. Stępkę położono 30 października 1970 roku, okręt wodowano 28 marca 1972 roku, a do służby wszedł 5 listopada 1974 roku[1][2][4].
Okręty projektu 1134A były klasyfikowane jako duże okręty przeciwpodwodne (ros. bolszoj protiwołodocznyj korabl, BPK)[5], niemniej na zachodzie powszechnie uznawane są za krążowniki[3]. Ich zasadniczym przeznaczeniem było zwalczanie okrętów podwodnych, w tym celu główne uzbrojenie stanowiło osiem wyrzutni rakietotorped Mietiel, z ośmioma pociskami, wymienione następnie w trakcie modernizacji w 1986 roku na nowsze wyrzutnie Rastrub-B[6]. Dodatkowo posiadały dziesięć wyrzutni torped kalibru 533 mm, z których można było wystrzeliwać torpedy przeciw okrętom podwodnym. Uzbrojenie przeciwpodwodne uzupełniały dwa dwunastoprowadnicowe miotacze rakietowych bomb głębinowych RBU-6000 (144 bomby kalibru 213 mm) i dwa sześcioprowadnicowe RBU-1000 (48 bomb kalibru 305 mm)[5]. Możliwości w zakresie zwalczania okrętów rozszerzał jeden pokładowy śmigłowiec Ka-25PŁ[5]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa podwójnie sprzężone działa uniwersalne kalibru 57 mm AK-725, umieszczone nietypowo w dwóch wieżach na burtach, oraz dwa zestawy artyleryjskie obrony bezpośredniej w postaci dwóch par sześciolufowych naprowadzanych radarowo działek 30 mm AK-630M (łącznie cztery działka)[5]. Uzbrojenie rakietowe stanowiły dwie dwuprowadnicowe wyrzutnie przeciwlotniczych pocisków rakietowych średniego zasięgu Sztorm-M, na dziobie i na rufie, z zapasem 48 pocisków[5].
Okręty wyposażone były w odpowiednie środki obserwacji technicznej, w tym stacje radiolokacyjne dozoru ogólnego Woschod (MR-600) na maszcie dziobowym i Angara-A (MR-310A) na maszcie rufowym, radary artyleryjskie oraz kompleks hydrolokacyjny Titan-2 (MG-332) z anteną w gruszce dziobowej[7].
Okręty projektu 1134A miały wyporność standardową 5600 ton i pełną 7535 ton[8]. Długość kadłuba wynosiła 159 m, a szerokość 16,8 m[8]. Napęd stanowiły dwa zespoły turbin parowych TW-12 o łącznej mocy 90 000 KM, napędzające każdy po jednej śrubie[8]. Parę zapewniały cztery kotły. Napęd zapewniał osiągnięcie prędkości maksymalnej 33 węzły, a ekonomicznej 18 węzłów[8]. Załoga liczyła 343 osoby, w tym 33 oficerów[8].
Służba
„Admirał Isaczenkow” od 10 grudnia 1974 roku wchodził w skład Floty Północnej ZSRR, następnie Rosji[2].
W dniach 2-5 czerwca 1975 roku złożył wizytę w Casablance w Maroku[2].
Przechodził remont w Kronsztadzie od 3 grudnia 1982 do 1 sierpnia 1986 roku, połączony z modernizacją, podczas którego okręt dostosowano do rakietotorped Rastrub-B[4].
Od stycznia do czerwca 1987 roku „Admirał Isaczenkow”, eskortując krążownik lotniczy „Kijew” odbył tzw. służbę bojową na Morzu Śródziemnym w składzie 5. Eskadry Operacyjnej, połączoną ze śledzeniem okrętów NATO[9].
3 lipca 1992 roku z powodu zużycia i braku środków na kolejny remont, okręt został wycofany ze służby i rozbrojony[4]. W marcu 1993 roku został sprzedany do Indii w celu złomowania[4].
Przypisy
- ↑ a b Pawłow 1994 ↓, s. 78.
- ↑ a b c d e Bierieżnoj 1995 ↓, s. 15.
- ↑ a b Robert Gardiner (red): Conway's All the world's fighting ships, 1947–1995. Maryland, 1996, ISBN 1-55750-132-7, s. 381 (ang.)
- ↑ a b c d e Apalkow 2005 ↓, s. 42.
- ↑ a b c d e Apalkow 2005 ↓, s. 39-40.
- ↑ Apalkow 2005 ↓, s. 39-42.
- ↑ Apalkow 2005 ↓, s. 38-40.
- ↑ a b c d e Apalkow 2005 ↓, s. 36.
- ↑ Siergiej Bałakin, Władimir Zabłocki: Sowietskije awianoscy. Awianiesuszczije kriejsiera admirała Gorszkowa. Moskwa: Jauza – Kollekcyja – Eksmo, 2007, s. 113. (ros.)
Bibliografia
- Jurij Apalkow: Korabli WMF SSSR. Tom III. Protiwołodocznyje korabli. Czast 1. Bolszyje protiwołodocznyje i storożewyje korabli. Sankt Petersburg: Galeja Print, 2005. ISBN 5-8172-0094-5. (ros.)
- Siergiej Bierieżnoj: Sowietskij WMF 1945-1995. Kriejsiera, bolszyje protiwołodocznyje korabli, esmincy. 1995, seria: Morskaja Kollekcyja. Nr 1/1995. (ros.)
- Aleksandr Pawłow: Wojennyje korabli SSSR i Rossii 1945 – 1995 g. Wyd. III. Jakuck: 1994. (ros.)
Media użyte na tej stronie
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
An aerial port quarter view of the Soviet Kresta II class guided missile cruiser ADMIRAL ISACHENKOV underway. A Ka-25 Hormone helicopter is parked on the helipad.