Admirał Sieniawin

Admirał Sieniawin
„Admirał Sieniawin” w 1901 r.
Historia
Stocznia	Nowa Stocznia Admiralicji
Położenie stępki	1892
Wodowanie	22 sierpnia 1894
MW Rosji
Nazwa	„Admirał Sieniawin”
Wejście do służby	1895
Nippon Kaigun
Nazwa	„Mishima”
Wejście do służby	1905
Wycofanie ze służby	1935
Los okrętu	zatonął jako okręt cel 1936
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 4160 t pełna: 4270 t
Długość	84,6 m
Szerokość	15,9 m
Zanurzenie	5,19 m
Napęd
2 maszyny parowe o mocy 5000 KM napędzające dwie śruby
Prędkość	16 węzłów
Uzbrojenie
4 działa 254 mm 4 działa 120 mm 10 dział 47 mm 4 wyrzutnie torped kaliber 450 mm
Załoga	406

Admirał Sieniawin – rosyjski pancernik obrony wybrzeża. Siostrzanymi jednostkami były „Admirał Uszakow” i „Generał-Admirał Apraksin”. Podczas bitwy pod Cuszimą toczonej w ramach wojny rosyjsko-japońskiej zdobyty 28 maja 1905 przez Japończyków i wcielony do Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej, gdzie otrzymał imię „Mishima” (jap. 見島 Mishima).

Podczas bitwy cuszimskiej Japończycy zdobyli także „Apraksina” zmieniając mu nazwę na „Okinoshima”. „Admirał Uszakow” również uczestniczący w tej bitwie zatonął w wyniku poważnych uszkodzeń.

Budowę „Admirała Sieniawina” rozpoczęto w 1892 r. w Nowej Stoczni Admiralicji w Petersburgu. Nazwano go na cześć admirała Dmitrija Nikołajewicza Sieniawina, dowódcy floty bałtyckiej na przełomie lat dwudziestych i trzydziestych XIX wieku. Do służby w Rosyjskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej wszedł w 1895 r. Po przejęciu przez Japończyków został sklasyfikowany jako okręt obrony wybrzeża drugiej kategorii. Okrętowi nadano nazwę wyspy na Morzu Japońskim.

1 kwietnia 1921 r. „Mishima” został przeklasyfikowany na bazę okrętów podwodnych. Okręt został wycofany ze służby 10 października 1935. Zatonął jako okręt-cel dla strzelań artyleryjskich we wrześniu 1936 r.

Bibliografia

• Krzysztof Kubiak, Pancerniki obrony wybrzeża typu Admirał Sieniawin”, NTW nr 5/1993, ISSN 1230-1655.

Linki zewnętrzne

• (en) Mishima