Admirałtiejskije Wierfi

Admirałtiejskije Wierfi
Typ stoczni

okrętowa

Data powstania

1800

Państwo

 Rosja

Miasto

Petersburg

Dawne nazwy

Zakład Nr 194
Marti
Nowa Stocznia Admiralicji

Strona internetowa

Admirałtiejskije Wierfi (j. pol. Stocznie Admiralicji) – rosyjska stocznia okrętowa wchodząca w skład Obiedinionnoj Sudostroitielnoj Korporacii, założona w 1800 roku w Sankt Petersburgu przez cara Pawła I. Stocznia znajduje się przecięciu Newy i Fontanki w Petersburgu – założona jako Nowa Stocznia Admiralicji na lewym brzegu rzeki, z uwagi na niemożliwość dalszego rozwoju przez dotychczasową sąsiednią stocznię Admiralicji. Ufundowana w 1704 roku przez Piotra Wielkiego stara stocznia ograniczona była przez rozwój otaczającego ją miasta, toteż od wkrótce po założeniu nowej stoczni, ta ostatnia stała się centrum rosyjskiego budownictwa okrętowego.

11 maja 1900 roku, wodowanie krążownika „Aurora”.

Po znacznej modernizacji stoczni w latach 1862–1863 adaptowano ją do potrzeb budowy stalowych statków parowych, co zwiększyło liczbę składanych w stoczni zamówień wojskowych. Od tego momentu aż do rewolucji w 1917 roku Nowa Stocznia Admiralicji była czołowym dostawcą dużych okrętów dla rosyjskiej floty. Po połączeniu w 1908 roku z sąsiednią stocznią Galiernij, stocznia nazywana była Stocznią Admiralicji. Po rewolucji stocznia zmieniał nazwę na Marti, na cześć francuskiego marynarza-rewolucjonisty André Marty’ego. W latach 1921–1926 stocznia była administracyjnie połączona ze Stocznią Bałtycką, z uwagi na radzieckie dążenie do rehabilitacji przemysłu stoczniowego. W 1937 roku jej nazwę zmieniono na zakład nr 194. W grudniu 1957 nazwę na powrót zmieniono na Stocznię Admiralicji[1].

Okręt podwodny projektu 671RTM.

W XIX wieku w stoczni budowano głównie duże okręty wojenne, jednak od początku XX wieku podstawową klasą budowanych tu okrętów są okręty podwodne, w tym (po II wojnie światowej) okręty podwodne z napędem jądrowym. Wśród najbardziej znanych wybudowanych tu przed 1939 rokiem okrętów znajdują się pierwszy rosyjski parowiecElizaveta” i krążownik „Aurora”.

Po ataku Niemiec na Związek Radziecki w 1941 roku produkcja w stoczni została zatrzymana. Po zakończeniu wojny - obok ukończenia krążownika „Żelezniakow” i innych projektów przedwojennych, stocznia wzięła udział w programie budowy krążowników typu Swierdłow, jednak do momentu zaprzestania budowy okrętów nawodnych w tej stoczni ukończone zostały jedynie 3 jednostki tego typu. Od połowy lat 50. XX wieku stocznia zaczęła budować jednostki cywilne, w tym pierwszy lodołamacz atomowy „Lenin”, rozpoczęła jednak trwającą do dziś specjalizację w budowie okrętów podwodnych. Do najbardziej znanych wybudowanych tu serii jednostek tej klasy należą okręty podwodne z napędem jądrowym projektu 671 (NATO: Victor). Z uwagi na rosnące rozmiary kolejnych typów radzieckich atomowych okrętów podwodnych, zwodowane tu jednostki były następnie transportowane na barkach przez Kanał Białomorski do Siewierodwińska, gdzie podlegały wykończeniu w Zakładzie nr 402.

Przypisy

  1. Wojciech Holicki. Lenin - atomowy pionier. „Morza i Okręty”. Nr specjalny 1/2015. I (2), s. 22, 2015. Warszawa: ZBiAM. ISSN 2450-2499. 

Bibliografia

  • Norman Polmar: Submarines Of The Russian and Soviet Navies, 1718-1990. Jurrien Noot. Wyd. I. Annapolis: Naval Institute Press, 1990. ISBN 0-87021-570-1.

Media użyte na tej stronie

Спуск на воду крейсера Аврора 11 мая 1900.jpg
Спуск на воду крейсера Аврора 11 мая 1900, Новое Адмиралтейство, СПб. На набережной (не видно) царский павильон для почётных гостей, в котором находятся царь Николай Второй и две императрицы (его мать и жена).
Заметка в журнале "Нива":
ru:Крейсер «ru:Аврора» и ru:броненосец «Победа»
11-го мая, в Высочайшем Государя Императора присутствии, состоялся спуск на воду двух новых морских гигантов — крейсера 1-го ранга «Аврора» (в Новом Адмиралтействе) и броненосца «Победа» (на Балтийском судостроительном заводе).
Его Императорское Величество и Их Императорские Величества Государыни Императрицы ru:Мария Фёдоровна и ru:Александра Фёдоровна, осмотрев крейсер «Аврора», изволили наблюдать за его спуском из Императорскаго павильона.
По команде «задержанники рубить», освобожденное от подпорок судно, с командиром и командой на нем, сперва медленно, потом быстрее, стало спускаться кормой вперед, при звуках народнаго гимна, кликах «ура» и пушечных салютах стоявших на дистанции военных судов.
По мере выхождения судна из ru:эллинга, на нем были подняты флаги, а на грот-мачте ru:штандарт Его Величества. Затем были брошены якоря, и судно остановилось.

Крейсер 1-го ранга «Аврора» — судно совершенно такого же типа, как спущенные в прошлом году на воду крейсера «Диана» и «Паллада».

Водоизмещение его - 6,682 тонн. Наибольшая длина с тараном - 414 фут, ширина - 55 фут, углубление - 55 фут. На крейсере будут установлены 3 машины по 3,870 сил, так что общая сила будет достигать 11,610.

Полный запас угля для судна равняется 972 тоннам. Команда "Авроры" будет состоять из 320 человек при 30 офицерах.

Вооружение ея будет состоять из восьми шести-дюймовых, двадцати четырёх 75-миллиметровых, восьми 35-миллиметровых одноствольных и двух 2 1/2-дюймовых орудий (Барановского). Кроме того, судно будет располагать тремя минными аппаратами, из которых 2 - подводные и 1 - надводный.

Полные движущийся вес его при спуске равнялся 3,621 тонне.

Из Новаго Адмиралтейства Их Императорские Величества изволили отбыть на паровом катере к Балтийскому заводу.

ru:Журнал Нива, № 21 от ru:20 мая ru:1900, стр. 424а

S189.JPG
(c) I, Vladimir Volokhonsky, CC-BY-SA-3.0
S-189, Russian submarine. Saint-Petersburg, Russia