Adolf Dostal (podpułkownik)

Adolf Dostal

podpułkownik intendent
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1873 Veleslavín
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków
Przebieg służby
Lata służby	1894–1895, 1916–1926, 1939–1940
Siły zbrojne	Cesarsko-królewska Obrona Krajowa, Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie, Polski Korpus Posiłkowy, Legion Czechów i Słowaków
Jednostki	8 Pułk Piechoty Obrony Krajowej Ministerstwo Spraw Wojskowych, Sztab Generalny Wojska Polskiego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa II wojna światowa (kampania wrześniowa)
Późniejsza praca	burmistrz Ottyni
Odznaczenia

Adolf Bogusław Dostal (ur. 30 grudnia 1873 w Veleslavínie-Praga, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – podpułkownik intendent Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, burmistrz Ottyni w okresie II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Urodził się 30 grudnia 1873 w Veleslavínie (obecnie część Pragi) w rodzinie pochodzenia czeskiego jako syn Leopolda i Marii. Został absolwentem studiów prawniczych na Uniwersytecie Karola. Od 1894 do 1895 odbył obowiązkową jednoroczną służbę wojskową w szeregach 8 Pułku Piechoty Obrony Krajowej. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany 1 stycznia 1897. Posiadał przydział w rezerwie do 13 Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Ołomuńcu^[1]. Działał jako redaktor czasopisma „Zlatá Praha”.

Podczas I wojny światowej został przydzielony do Legionów Polskich, wpierw w marcu 1916 do Stacji Zbornej w Pradze, następnie do Stacji Zbornej LP w Przemyślu, później mianowany jej komendantem. W 1917 leczył się w Karlsbadzie. Służył w Intendenturze II Brygady Legionów Polskich. Został mianowany porucznikiem kancelaryjnym legionów. Od połowy stycznia 1918 służył w kancelarii referenta sanitarnego w ramach działu superrewizji Dowództwa Uzupełnień Polskiego Korpusu Posiłkowego.

Jako kapitan byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego reskryptem Rady Regencyjnej z 31 października 1918 roku został przydzielony do podległego jej Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia^[2]. Rozkazem z 15 kwietnia 1919 w stopniu kapitana został przeniesiony ze Stacji Zbornej w Warszawie do Sekcji Poborów i Uzupełnień w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych^[3]. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych. W listopadzie 1920 został awansowany do stopnia majora gospodarczego ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920. Został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwy administracji, dział gospodarczy^[4][5]. W 1923, 1924 służył w Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych^[6] i wówczas był nadetatowym oficerem rezerwowym Okręgowego Zakładu Gospodarczego I (w 1923 Warszawie jako oficer zatrzymany w służbie czynnej)^[7][8]. Był referentem budżetowym Oddziału III Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (1924). Ukończył Wyższą Szkołę Intendentury. Został oficerem w Biurze Ogólno-Organizacyjnym II wiceministra Spraw Wojskowych. Z dniem 30 września 1926 został przeniesiony w stan spoczynku^[9]. Mieszkał w Warszawie przy ul. Siennej 8 m. 19^[9][10].

Od kwietnia 1934 do 1935 sprawował urząd burmistrza Ottyni^[11].

W 1939 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej służył w charakterze oficera łącznikowego Legionu Czechów i Słowaków. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Starobielsku^[12]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Jego żoną była Maria.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia pułkownika^[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[14].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” został zasadzony Dąb Pamięci honorujące Adolfa Dostala: przy Zespole Szkół i Placówek Oświatowych w Lidzbarku Warmińskim^[15].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości – 19 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[16]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
• Zbrodnia katyńska

Przypisy

Bibliografia

• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1911. Wiedeń: styczeń 1911. (niem.)
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.

Linki zewnętrzne

• Żołnierze Niepodległości : Dostal, Adolf. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-08-06].