Adolf Inatowicz-Łubiański
| Data i miejsce urodzenia | 9 stycznia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 14 marca 1971 |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 | |
Adolf Inatowicz-Łubiański (ur. 9 stycznia 1892 w guberni chersońskiej, zm. 14 marca 1971 w Warszawie) – polski architekt i artysta malarz.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Witolda (zm. 1939) i Jadwigi z Draców (1871–1906)[1][2]. Ukończył szkołę realną w Mikołajowie. W 1909 wyjechał do Rygi. Ukończył tam studia na Wydziale Architektury tamtejszej Politechniki[1]. Podczas studiów został członkiem korporacji akademickiej K! Arkonia (nr ewidencyjny 820). Po ukończeniu nauki w 1916 przeniósł się do Kijowa, gdzie studiował malarstwo szkole Konrada Krzyżanowskiego i Wincentego Drabika. Naukę ukończył w 1918, a następnie odbył podróż artystyczną do Francji, Grecji, Włoch oraz do Egiptu i północnej Afryki.
Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej zgłosił się ochotniczo i walczył w szeregach Wojska Polskiego, a po jej zakończeniu zamieszkał na stałe w Warszawie. Równolegle zajmował się praktyką architekta i malarstwem, należał do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Grupy „Niezależnych” i Związku Przyjaciół Wielkiej Warszawy. Był też prezesem Związku Filistrów Arkonii (1933) i członkiem warszawskiego Koła Architektów. Jego tworzone w temperze i akwareli obrazy uczestniczyły w wielu krajowych i zagranicznych wystawach m.in. Salonie Jesiennym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie (1922), Salonie Jesiennym i Salonie Zimowym organizowanym w 1928 w paryskim Grand Palais. Najczęstszym motywem twórczości malarskiej była architektura, tworzył cykle dotyczące m.in. zespołu pałacowego w Wilanowie i zamku na Wawelu.
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 58-1-8,9)[2].
Wybrane realizacje architektoniczne w Warszawie
- Kamienica Bohdanowicza przy Alejach Ujazdowskich 9 (obecnie nr 11, siedziba Ministerstwa Sprawiedliwości)
- Kamienica przy ul. św. Teresy 2
- Kamienica w stylu art déco przy al. Szucha 2/4
- Dom Pod Skarabeuszami przy ul. Puławskiej 101
- „Dom Arkoński” przy ul. Wilczej 60
- Kamienica pracowników PKP (tzw. Dom Kolejowy) przy ul. Chmielnej 73b (róg ul. Żelaznej)[3]
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (5 lipca 1939)[4]
Przypisy
- ↑ a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 272.
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: INATOWICZ-ŁUBIAŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2021-12-27].
- ↑ Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie 1918–1939. Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2006, s. 115. ISBN 83-60350-00-0.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 155, poz. 367 „za zasługi na polu pracy społecznej”.