Adolf Kuczewski

Adolf Kuczewski

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	14 lipca 1866 Mińsk
Data i miejsce śmierci	23 marca 1927 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Siły Zbrojne Południa Rosji Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska
Jednostki	15 Tyfliski Pułk Grenadierów, 1 Dywizja Litewsko-Białoruska, 3 Dywizja Strzelców Wielkopolskich, Grupa Operacyjna „Dokszyce”, XXXIII Brygada Piechoty
Stanowiska	dowódca pułku, dowódca brygady, inspektor piechoty, dowódca Grupy Operacyjnej
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska, I wojna światowa, powstanie wielkopolskie, wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Grób generała Adolfa Kuczewskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Adolf Jan Kuczewski (ur. 2 lipca^?/ 14 lipca 1866 w Mińsku, zm. 23 marca 1927 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Kształcił się w Korpusie Kadetów w Połocku. Od 1883 służył w 15 Tyfliskim Pułku Grenadierów. Ukończył kurs saperów i kurs wyższej taktyki. Uczestnik wojny rosyjsko-japońskiej. W walkach dwa razy ranny, doznał kontuzji głowy i przestrzału piersi. Walczył w I wojnie światowej na froncie niemieckim jako dowódca pułku piechoty i Brygady Piechoty. 1 sierpnia 1917 przydzielony został do I Korpusu Polskiego w Rosji. Objął dowództwo brygady w 3 Dywizji Strzelców Polskich.

W listopadzie 1918 przyjęty został do Wojska Polskiego. Wyznaczony na stanowisko dowódcy brygady w Dywizji Litewsko-Białoruskiej. Od lutego 1919 dowódca odcinka rawickiego w powstaniu wielkopolskim, potem inspektor piechoty w 3 Dywizji Strzelców Wielkopolskich, przemianowanej 1 lutego 1920 na 17 Dywizję Piechoty Wielkopolskiej.

25 czerwca 1919 na wniosek głównodowodzącego Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim Komisariat Naczelnej Rady Ludowej dekretem nr 171 mianował go generałem podporucznikiem. 26 października 1923 Prezydent RP zatwierdził go w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919.

Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920, jako dowódca Grupy Operacyjnej „Dokszyce”. Do 24 czerwca 1920 dowodził XXXIII Brygadą Piechoty, lecz sukcesów nie odniósł i przeniesiony został do Stacji Zbornej Oficerów w Warszawie. W 1921 zatrudniany w różnych komisjach, m.in. kontroli stanów, potem bez przydziału.

W 1923 przeniesiony został w stan spoczynku. Osiadł w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera 18B-4-19)^[1].

Awanse

• podporucznik (Подпоручик) – 1886
• porucznik (Поручик) – 1890
• sztabskapitan (Штабс-капитан) – 1894
• kapitan (Капитан) – 1901
• podpułkownik (Подполковник) – 1911
• pułkownik (Полковник) – 1914

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych

Przypisy

Bibliografia

• Henryk P. Kosk Generalicja polska t. 2; wyd. Oficyna Wydawnicza „Ajaks” Pruszków 2001